Юхан 20 - Мукъаддес Китап

Бош къабир

¹ ‌Афтанынъ биринджи куню саба эрте, даа къаранлыкъ олгъанда, магдалалы Мерьем къабирнинъ янына келип, къабир агъзындаки ташнынъ авдарылгъаныны корьди.

² О, чапып, Симон Пётргъа ве башкъа, Исанынъ севимли шегиртине кельди де: – Олар Раббини къабирден алып кеткенлер, Оны не ерге къойгъанларыны бильмеймиз, – деди.

³ Шу ань Пётр ве башкъа шегирт чыкъып, къабир тарафына кеттилер.

⁴ Экиси берабер чапып бардылар. Амма о шегирт Пётрдан тездже чапып, къабирге биринджи барып етти.

⁵ О эгилип ичериге козь ташлады, о ерде тек кетен безлер яткъаныны корьди, лякин озю къабирге кирмеди.

⁶ Онынъ артындан Симон Пётр келип чыкъты ве къабирге кирип, ерде яткъан кетен безлерни корьди.

⁷ Исанынъ башына сарылгъан явлукъ исе кетен безлернен берабер дегиль, айыры ерде сарылып къоюлгъан эди.

⁸ О вакъыт эвель кельген шегирт де къабирге кирди ве буны корип, иман этти.

⁹ Лякин Иса олюлерден тириледжек, деген Языны олар даа анъламай эдилер.

¹⁰ Сонъ шегиртлер кене озь эвлерине къайтып кеттилер.

Иса магдалалы Мерьемге корюне

¹¹ Мерьем исе къабирнинъ янында турып, агълай эди. Агълай-агълай, бир эгилип къабир ичине бакъты.

¹² Анда беяз урба кийген эки мелекни корьди. Бири Исанынъ бедени яткъан ернинъ башы уджунда, экинджиси исе аякъ уджунда отура эди.

¹³ Олар Мерьемге: – Эй, къадын, сен не ичюн агълайсынъ? – дедилер. – Раббимни алып кеткенлер, Оны къаерге къойгъанларыны бильмейим, – деди о.

¹⁴ Буны айткъанынен, артына айланып, онынъ янында тургъан Исаны корьди. Лякин Онынъ Иса олгъаныны бильмеди.

¹⁵ – Эй, къадын, сен не ичюн агълайсынъ? Кимни къыдырасынъ? – деди онъа Иса. Мерьем Оны багъчаджы белледи. Онъа: – Эфенди, эгер сен Оны алып кеткен олсанъ, къаерге къойгъанынъны манъа айт, мен Оны барып алайым, – деди.

¹⁶ Иса онъа: – Мерьем! – деди. Мерьем айланып, еудий тилинде: – Раввуни! – деди. (Демек, «Оджам».)

¹⁷ – Манъа тийме! – деди Иса Мерьемге. – Мен Бабамнынъ янына даа котерильмедим. Бар да, агъа-къардашларыма шойле айт: «Мен Озь Бабама ве сизинъ Бабанъызгъа, Меним Аллама ве сизинъ Алланъызгъа котерилем».

¹⁸ О вакъыт магдалалы Мерьем шегиртлерге барып: – Мен Раббини корьдим! – деди, Иса онъа нелер айткъаныны да икяе этти.

Иса шегиртлерине корюне

¹⁹ Шу куннинъ акъшамында, афтанынъ биринджи кунюнде шегиртлер, еудий башлыкъларындан къоркъып, эвнинъ къапуларыны къапатып отура эдилер. О вакъыт Иса пейда олды. Шегиртлернинъ ортасында турып, оларгъа: – Селям алейкум! – деди.

²⁰ Буны айтып, оларгъа къолларыны ве багърыны косьтерди. Шегиртлер Раббини корип, пек севиндилер.

²¹ Иса оларгъа кене: – Селям алейкум! Бабам Мени ёллагъан киби, Мен де сизни ойле ёллайым, – деди.

²² Шойле деп, оларнынъ устюне уфюрди ве: – Мукъаддес Рухны къабул этинъиз, – деди.

²³ – Кимнинъ гуналарыны багъышласанъыз, олар багъышлангъан олур. Кимнинъ гуналарыны багъышламасанъыз, олар багъышланмагъан къалыр.

Иса ве Тома

²⁴ Он эки шегиртинден бири, «Эгиз» адландырылгъан Тома, Иса кельген вакъытта о ерде шегиртлернинъ арасында ёкъ эди.

²⁵ Башкъа шегиртлер онъа: – Биз Раббини корьдик, – дедилер. Тома оларгъа шойле деди: – Мен Онынъ къолларындаки мых яраларыны корьмегенимдже, Онынъ мых яраларына озь пармагъымны тийдирмегенимдже, къолумны Онынъ багърына къоймагъанымдже, инанмам.

²⁶ Секиз куньден сонъ Исанынъ шегиртлери кене эвде топлаштылар. Оларнен берабер Тома да эди. Къапулары къапалы олгъан олса да, Иса кельди ве оларнынъ ортасында турып: – Селям алейкум! – деди.

²⁷ Сонъ Томагъа бакъып: – Пармагъынъны мында къой, Меним къолларыма бакъ. Къолунъны узат да, оны багърыма къой. Энди имансыз олма, иманлы ол! – деди.

²⁸ Тома Исагъа: – Меним Раббим ве меним Аллам! – деп джевап берди.

²⁹ Иса онъа шойле деди: – Сен Мени корьгенинъ ичюн инандынъ. Корьмейип инанаджакълар не къадар бахтлылар!

Бу китапнынъ макъсады

³⁰ Иса шегиртлерининъ огюнде даа чокъ башкъа, бу китапта язылмагъан бельгилер косьтерди.

³¹ Шу исе, Иса – Месих, Алланынъ Огълу олгъанына инанынъыз деп ве инанып, Онынъ Адындан аятны алынъыз деп, язылгъандыр.