Юхан 14 - Мукъаддес Китап

Иса – ёл, акъикъат ве аят

¹ – Юреклеринъиз сыкъылмасын. Аллагъа иман этесиз, Манъа да иман этинъиз!

² Бабамнынъ эвинде ода чокъ. Ойле олмаса эди, Мен сизге ер азырламагъа кетем, дер эдимми?

³ Мына, Мен барып сизге ер азырлайджагъым да, кене келип, сизни яныма алып кетеджегим. Сонъ Мен олгъан ерде сиз де оладжакъсынъыз.

⁴ Сиз Мен бараджакъ ёлны билесиз.

⁵ – Рабби! – деди Онъа Тома. – Къаерге кетеяткъанынъны биз бильмеймиз. Ёлуны да насыл билейик?

⁶ Иса онъа деди: – Мен – ёл, акъикъат ве аят олам. Бабагъа келеджек эр ким тек Меним вастамнен келе.

⁷ Эгер Мени бильген олсанъыз, Бабамны да биледжексиз. Шимди Оны билесиз ве Оны корьдинъиз.

⁸ Филип Онъа деди: – Рабби, бизге Бабаны косьтер, бу биз ичюн етерли!

⁹ – Филип, – деди Онъа Иса. – Мен о къадар вакъыттан берли сизнен берабер олдым, ве Мени бильмейсинъми? Мени корьген адам Бабамны да корьди. Сен насыл этип, «Бизге Бабаны косьтер», дейсинъ?

¹⁰ Мен Бабада, Баба исе Менде олгъанына инанмайсынъмы? Мен сизге айткъан сёзлерни Озюмден айтмайым, Менде олгъан Баба шу ишлерни беджере.

¹¹ Мен Бабада ве Бабам Менде олгъанына, Манъа инанынъыз. Эгер бунъа инанмасанъыз, ич олмадым япкъан ишлерим ичюн Манъа инанынъыз.

¹² Сизге керчектен догърусыны айтам: Манъа иман эткен адам Мен япкъан ишлеримни озю япаджакъ ве атта бундан буюк ишлер де япаджакъ, чюнки Мен Бабанынъ янына кетеятам.

¹³ Меним Адымдан бир шей сорасанъыз, оны беджереджегим, ве Баба Огълунда шерефленеджек.

¹⁴ Меним Адымдан не сорасанъыз, Мен беджереджегим.

Мукъаддес Рухнынъ келеджеги

¹⁵ Эгер Мени севсенъиз, эмирлеримни тутаджакъсынъыз.

¹⁶ Мен Бабадан сорайджагъым, ве О, эбедий сизнен къаладжакъ башкъа Къорчалайыджыны береджек.

¹⁷ О – Акъикъат Рухудыр. Дюнья Оны къабул этип оламаз, чюнки Оны корьмей ве бильмей. Сиз исе Оны билесиз, чюнки О, сизнен булуна ве ичинъизде къаладжакъ.

¹⁸ Сизни оксюз къалдырмам, янынъызгъа къайтып келеджем.

¹⁹ Бираздан сонъ дюнья Мени корьмейджек. Амма сиз Мени кореджексиз. Мен яшамакътам, сиз де яшайджакъсыз.

²⁰ Шу куню биледжексиз ки, Мен Бабамда, сиз Менде ве Мен сизде олам.

²¹ Меним эмирлеримни тутып беджерген адам Мени севе. Мени севген адамны Бабам да севеджек. Мен де оны севеджем ве онъа Озюмни косьтереджем, – деди Иса.

²² Сонъ Иуда (Искариот дегиль): – Рабби, Сен не ичюн Озюнъни дюньягъа дегиль, лякин бизге косьтермеге истейсинъ? – деди.

²³ Иса онъа шойле джевап берди: – Мени севген адам сёзюмни тутаджакъ, ве Бабам оны севеджек. Биз онъа келип, онен яшайджакъмыз.

²⁴ Мени севмеген адам сёзлеримни тутмайджакъ. Сиз эшиткен сёз Меним дегиль, Мени ёллагъан Бабанынъ сёзюдир.

²⁵ Буны Мен даа сизнен олгъанымда айттым.

²⁶ Къорчалайыджы исе, Меним Адымдан Баба ёллайджакъ Мукъаддес Рух, сизге эр шейни огретеджек ве Меним сизге айткъан эписи сёзлеримни акъылынъызгъа кетиреджек.

²⁷ Мен сизге барышыкъ къалдырам, Озь барышыгъымны сизге берем. Дюнья бергени киби Мен бермейим. Юреклеринъиз сыкъылмасын, къоркъманъыз.

²⁸ Сизге айткъанымны: «Мен сизден кетеятам ве кене къайтаджам», – эшиттинъиз. Эгер Мени севген олсанъыз, «Бабамнынъ янына кетеятам», – дегениме къуваныр эдинъиз, чюнки Бабам Менден буюктир.

²⁹ Бу шейлер ерине кельгенинен иман этинъиз деп, олар даа олмаздан эвель, Мен шуны сизге айттым.

³⁰ Сизнен лаф этмек ичюн чокъ вакътым къалмады. Бу дюньянынъ башлыгъы келеята. Онынъ пайы Менде ёкъ.

³¹ Лякин дюнья бильсин ки, Мен Бабаны севем ве Бабанынъ Манъа буюргъаныны беджерем. Энди турунъыз, бу ерден кетейик.