Сырларнынъ ачылувы 6 - Мукъаддес Китап

Къозу печатларны боза

¹ Сонъ мен Къозу еди печаттан бирини бозгъаныны корьдим. О вакъытта дёрт айвандан бири кок гудюрдисине ошагъан сеснен: – Кель мында! – дегенини эшиттим.

² Мен бакъсам, бир беяз атны, устюнде яйы олгъан атлыны корьдим. Онъа бир тадж берильген. О, енъиджи олып, душманларны енъмеге чыкъты.

³ Къозу экинджи печатны бозгъанда, экинджи айван: – Кель мында! – дегенини эшиттим.

⁴ О вакъытта башкъа, джийрен ат кельди. Адамлар бир-бирини ольдюрсин деп, атлыгъа ер юзюне дженк ёлламагъа акъкъы берильген. Онъа буюк къылыч да берильген.

⁵ Къозу учюнджи печатны бозгъанда, учюнджи айван: – Кель мында! – дегенини эшиттим. Бакъсам, къара бир ат келеяткъаныны корьдим. Онынъ устюндеки атлынынъ къолунда теразе бар эди.

⁶ Мен дёрт айваннынъ арасындан бойле бир сес эшиттим: – Бир кило богъдай бир динаргъа, учь кило арпа бир динаргъа олсун. Амма зейтюн ягъына ве шарапкъа зарар берме!

⁷ Къозу дёртюнджи печатны бозгъанда, дёртюнджи айваннынъ: – Кель мында! – деген сесини эшиттим.

⁸ Бакъсам, бир агъаргъан ат келеяткъаныны корьдим. Аткъа минген атлынынъ ады Олюм эди. Онынъ артындан Олюлернинъ Дюньясы келеята эди. Оларгъа ернинъ дёртте бир къысмында къылычнен, ачлыкъ ве ольдюриджи хасталыкънен адамларны ольдюрмек ве оларгъа ернинъ кийик айванларыны йибермек акъкъы берильген.

⁹ Къозу бешинджи печатны бозгъанда, къурбан ерининъ тюбюнде мен адамларнынъ джанларыны корьдим. Олар Алланынъ Сёзюни ве Онынъ акъкъында хаберни даркъаткъанлары ичюн ольдюрильген эди.

¹⁰ Олар къычырып, кучьлю сеснен бойле дедилер: – Эй, Мукъаддес ве Акъикъий Укюмдар, не ичюн бу вакъыткъадже укюм этмейсинъ, тёкюльген къанымыз ичюн дюньяда яшагъанларны джезаламайсынъ?

¹¹ Оларнынъ эр бирине беяз урба берильди ве къыскъа бир вакъыт даа беклемеге керек олгъаны айтылды, чюнки озьлери киби ольдюриледжек Алланынъ къулларынынъ ве дин къардашларынынъ сайысы толу олмагъа керек эди.

¹² Къозу алтынджы печатны бозгъанда, бакъсам, буюк зельзеле олды. Кунеш къара гедже киби къарарды, ай исе бутюнлей къан тюсте олды.

¹³ Кучьлю ель инджир терегини саллагъанда, пишмеген инджирлер ерге насыл тюшсе, коктеки йылдызлар ер юзюне ойле тюшти.

¹⁴ Кок ярылды ве, бурулгъан кягъыт киби, бурулды. Эр бир дагъ ве ада озь еринден кочьти.

¹⁵ Дюньянынъ падишалары ве буюклери, бинъбашылары, бай адамлары, къараманлары, къул ве азат олгъанлары къобаларда ве дагълардаки къаяларнынъ арасында сакъландылар.

¹⁶ Олар дагъ ве къаяларгъа: – Устюмизге авдарылынъыз, Тахтта Отургъандан ве Къозунынъ гъазабындан бизни сакъланъыз!

¹⁷ Алланынъ буюк гъазап куню кельди! Онъа ким даянып олур?! – деп ялвара башладылар.