Сайылар 22 - Мукъаддес Китап

Беламны чагъырмакъ ичюн Балакъ адамларны ёллай

¹ Сонъ Исраиль огъуллары ёлгъа чыкъып, ордуларыны Моав тегизликлеринде, Иордан озени ялысында, Ерихоннынъ къаршысында ерлештирдилер.

² Циппорнынъ огълу Балакъ исраиллилер аморлыларгъа нелер япкъанларыны корьди.

³ Исраиль халкъы чокъ сайылы олгъаны ичюн, моавлылар шу халкътан пек къоркътылар. Моавлылар исраиллилерден пек къоркътылар.

⁴ Моавлылар Мидьян акъсакъалларына: – Бу халкъ этрафымыздаки бутюн шейни, бугъа тарладаки отны киби, ашамакъта, – дедилер. О заман моавлыларнынъ падишасы Циппорнынъ огълу Балакъ эди.

⁵ О, эльчилерни Беорнынъ огълу Беламгъа ёллады. Белам Петор шеэринде, Фират дерьясынынъ ялысында, озь халкъынынъ топрагъында яшай эди. Балакъ оны чагъырып: – Мысырдан бир халкъ чыкъты ве ер юзюни къаплады. Олар меним янымда ерлештилер.

⁶ Ялварам, кель де, менден кучьлю олгъан бу халкъны къаргъа. Бельки о заман оларны енъмеге ве топрагъымдан къуваламагъа кучюм етер. Билем ки, сен яхшылыкъ тилеген адамгъа яхшылыкъ япыладжакъ, сен къаргъагъан адам исе къаргъыш тюбюнде оладжакъ, – деди.

⁷ Моавнынъ ве Мидьяннынъ акъсакъаллары, фалджылыкъ ичюн бахшышларны алып, кеттилер. Беламгъа баргъанда, олар онъа Балакънынъ сёзлерини айтып бердилер.

⁸ Белам оларгъа: – Геджени мында кечиринъиз. РАББИ манъа не десе, ойле джевабыны сизге берерим, – деди. Моав акъсакъаллары Беламда къалдылар.

⁹ Алла Беламгъа келип: – Сизге кельген адамлар кимдир? – деди.

¹⁰ – Моав падишасы, Циппорнынъ огълу Балакъ оларны манъа бойле сёзлернен айтып берди:

¹¹ «Мысырдан бир халкъ чыкъты ве ер юзюни къаплады. Ялварам, кель де, оларны къаргъа. Бельки о заман оларны енъмеге ве топрагъымдан къуваламагъа кучюм етер», – деди Белам Аллагъа.

¹² – Оларнен кетме, халкъны къаргъама. Олар – мубарек халкътыр, – деди Алла Беламгъа.

¹³ Саба турып, Белам Балакънынъ башлыкъларына: – Топрагъынъызгъа къайтынъыз. РАББИ сизнен кеткениме разылыкъ бермеге истемей, – деди.

¹⁴ Моав башлыкълары кеттилер, Балакъкъа кельдилер ве: – Белам бизнен кельмеге истемеди, – дедилер.

¹⁵ Балакъ баргъан мырзалардан даа буюк ве намлы олгъан башкъа башлыкъларны ёллады.

¹⁶ Олар Беламгъа келип: – Циппорнынъ огълу Балакъ бойле дей: «Ялварам, манъа кельмектен ред этме.

¹⁷ Мен санъа буюк урьмет косьтереджегим, не истесенъ, япаджагъым. Кель, бу халкъны меним ичюн къаргъа», – деди.

¹⁸ Белам Балакънынъ къулларына бойле джевап берди: – Балакъ манъа кумюшке ве алтынгъа толу озь эвини берсе биле, Аллам РАББИнинъ буюргъаныны бозмагъа, озь истегимнен кичик я да буюк ич бир шей япып оламам.

¹⁹ Сиз бу гедже мында къалынъыз. РАББИ манъа даа бир шей айтаджакъмы-ёкъмы билейим.

²⁰ О геджеси Алла Беламгъа келип: – Эгер бу адамлар сени чагъырмакъ ичюн кельген олсалар, тур да, кет оларнен, лякин ялынъыз Мен санъа айтаджакъ шейлеримни яп, – деди.

²¹ Белам саба турып, эшегини эгерледи ве моавлы башлыкъларнен кетти.

Беламнынъ эшеги

²² Алла онынъ кеткенине ачувланды. Ёлны къапатмакъ ичюн, РАББИнинъ мелеги ёлда турды. Белам озь эшеги устюнде кете эди, янында да эки яш хызметчиси бар эди.

²³ Эшек РАББИнинъ мелегини корип, ёлдан бурып тарлагъа кетти. Мелек къолунда ачыкъ къылычнен турмакъта эди. Белам эшекни кеткен ёлуна къайтармакъ ичюн, оны урып башлады.

²⁴ РАББИнинъ мелеги тар бир ёлда, эки багънынъ арасында турды. Онынъ эм сагъ, эм сол тарафында дивар эди.

²⁵ Эшек РАББИнинъ мелегини корип, диваргъа сыкъышты ве Беламнынъ аягъыны диварнен эзди. Белам эшегини кене урды.

²⁶ РАББИнинъ мелеги кене башкъа ерге кечти, сагъгъа-солгъа урулмагъа чареси олмагъан тар бир ерде турды.

²⁷ Эшек РАББИнинъ мелегини корип, Беламнынъ тюбюнде ерге тюшти. Белам ачувланды ве эшекни таякънен урып башлады.

²⁸ О вакъыт РАББИ эшекни лаф эттирди. Эшек Беламгъа: – Санъа не яптым да, учь кере мени бойле урдынъ? – деди.

²⁹ – Сен манъа пек къылындынъ! Къолумда къылыч олгъан олса, шу дакъкъасы сени урып ольдюрир эдим, – деди Белам.

³⁰ – Мен сенинъ эшегинъ дегилимми? Биринджи куньден башлап, бугуньге къадар устюме минип юре эдинъ! Эвель санъа бойле япкъан адетим бар эдими? – деди эшек Беламгъа. – Ёкъ, – деп джевап берди Белам.

³¹ Бундан сонъ РАББИ Беламнынъ козьлерини ачты, ве о ёлда тургъан, къолунда ачыкъ къылычы олгъан РАББИнинъ мелегини корьди ве бетинен ерге тюшти.

³² РАББИнинъ мелеги ондан: – Не ичюн эшегинъни учь кере урдынъ? – деп сорады. – Мен санъа къаршы чыкъмагъа кельдим. Мен эткенинъден разы олмайым.

³³ Эшек мени корип, учь кере ёлдан бурды. О Менден ёлуны бурмагъан олса, Мен сени ольдюрир эдим, оны исе сагъ къалдырыр эдим.

³⁴ Сонъ Белам РАББИнинъ мелегине: – Гуна ишледим мен. Мени токътатмакъ ичюн ёлда тургъанынъны бильмедим. Эгер Сен буны бегенмесенъ, эвиме къайтайым, – деди.

³⁵ РАББИнинъ мелеги Беламгъа: – Бу адамларнен кет. Лякин ялынъыз Мен санъа айтаджагъымны айт, – деди. Сонъ Белам Балакънынъ башлыкъларынен берабер кетти.

Балакъ ве Белам корюшелер

³⁶ Балакъ Беламнынъ кельгенини эшитип, оны къаршыламакъ ичюн, Арнон ялысында, сынъырнынъ узакъ кошесинде ерлешкен моавлыларнынъ шеэрине кетти.

³⁷ Балакъ Беламгъа: – Мен сени чагъырмагъа адамларымны ёлладым! Не ичюн манъа кельмединъ? Сени урьмет этмеге кучюм етмезми, аджеба? – деди.

³⁸ – Мына, шимди мен санъа кельдим, – деди Белам Балакъкъа. – Лякин озюмден бир шей айтып олурыммы? Алла манъа нени айтса, оны айтаджагъым.

³⁹ Бундан сонъ Белам Балакънен кетип, Кирьят-Хуцоткъа кельди.

⁴⁰ Балакъ бугъаларнен къойларны къурбан чалып, Беламгъа ве янындаки олгъан башлыкъларына эт ёллады.

Беламнынъ биринджи пейгъамберлиги

⁴¹ Саба Балакъ Беламны Бамот-Баалгъа чыкъарды. Белам андан Исраиль халкъынынъ бир къысмыны корип олды.