Сайылар 12 - Мукъаддес Китап

Мерьемнинъ джезасы

¹ Муса хушлу бир апайгъа эвленген эди. Мерьем ве Харун Мусаны онынъ хушлу апайы ичюн сёге башладылар

² ве: – РАББИ ялынъыз Мусанен лакъырды эттими? О бизлерге де айтмадымы ёкъса? – дедилер. РАББИ буны эшитти.

³ Муса ер юзюнде яшагъан адамлардан энъ юваш адам эди.

⁴ РАББИ апансыздан Мусагъа, Харунгъа ве Мерьемге бойле деди: – Сиз, учевинъиз, Корюшюв Чадырына келинъиз. Учеви кельдилер.

⁵ РАББИ булут дирегинде энди, Чадырнынъ кириши янында турды ве Харуннен Мерьемни чагъырды. Экиси якъынлаштылар.

⁶ РАББИ оларгъа бойле деди: – Сёзлериме къулакъ асынъыз: аранъызда бир пейгъамбер олгъанда, Мен, РАББИ, онъа руяда корюнем, тюшюнде онен лакъырды этем.

⁷ Амма къулум Муса ойле дегильдир, о, бутюн эвимде ишанчлыдыр.

⁸ Мен онен юзьме-юзь лакъырды этем, кинаенен дегиль, ачыкъ сёзлернен онен лаф этем. О, РАББИнинъ сыфатыны коре. Насыл олды да, сизлер къулум Мусаны сёгмектен къоркъмадынъыз?

⁹ РАББИ оларгъа пек ачувлангъаны ичюн, андан кетти.

¹⁰ Булут да Чадырдан узакълашты. Апансыздан Мерьем тери хасталыгъына огърады, къар киби бем-беяз олды. Харун Мерьемге бакъты ве онынъ тери хасталыгъына огърагъаныны корьди.

¹¹ Харун Мусагъа: – Эфендим, ялварам! Ахмакъча озюмизни туттыкъ, гуна къазандыкъ! – деди. – Амма бизни гунамыз ичюн джезалама.

¹² Мерьем олю киби олмасын, анасынынъ къурсагъындан чыкъкъан, тенининъ ярысы гъайып олгъан балагъа ошамасын.

¹³ Муса къычырып, РАББИден ярдым сорады: – Эй, Алла! Ялварам, тедавийле оны!

¹⁴ РАББИ Мусагъа: – Эгер бабасы онынъ бетине тюкюрген олса, о, еди кунь девамында масхаралыкъта олмаз эдими? Еди кунь девамында оны ордудан тышарыда къапатынъыз, сонъ арткъа къайтсын, – деди.

¹⁵ Бойлеликнен, Мерьем еди кунь девамында ордудан тышарыда къапатылды. Мерьем ордугъа къайтмагъандже, халкъ ёлгъа чыкъмады.