Римлилерге 4 - Мукъаддес Китап

Ибраим иманы ярдымынен акъланды

¹ Дедемиз Ибраим акъкъында не айтайыкъ? О неге иришти?

² Эгер Ибраим ишлери ярдымынен озюни инсафлы олып косьтерген олса, озюнинъ огюнде макътанмакъ мумкюн. Амма Алланынъ огюнде макътанып оламай.

³ Языда не айтылгъан? Ибраим Аллагъа иман этти ве Алла тарафындан бу онъа инсафлыкъ деп сайылды.

⁴ Иш япкъан адамгъа берильген акъкъы бахшыш дегиль, къазанч оларакъ сайыла.

⁵ Амма адам ишлерине таянмаса ве инсафсызны акълагъан Аллагъа ишанса, онынъ иманы инсафлыкъ деп сайылыр.

⁶ Ишлерине таянмайып, Алла тарафындан инсафлы сайылгъан адамгъа Давут да «бахтлы» дей:

⁷ Эгер адамнынъ къанунсыз ишлери багъышланса, онынъ гуналары афу этильсе, не де бахтлыдыр бойле адам!

⁸ РАББИ тарафындан гуналары сайылмагъан адам не де бахтлыдыр!

⁹ Бу бахыт сюннет этильгенлер ичюн, я да сюннет этильмегенлер де ичюнми? Биз: «Ибраимнинъ иманы онъа инсафлыкъ деп сайылды», – айтамыз.

¹⁰ Не вакъыт сайылды? Сюннеттен эвель, я да сюннеттен сонъмы? Сюннеттен сонъ дегиль, сюннеттен эвель сайылды,

¹¹ ве тек сонъра Ибраим сюннет олды, демек, инсафлыкъ бельгисини алды. Инсафлыгъы исе иманынен, сюннет олмагъан вакътында кельди. Бойле этип, Ибраим даа сюннет этильмеген, амма иман эткен эписининъ бабасы олды, ве Алла оларны да инсафлы деп сайды.

¹² Айны вакъытта, Ибраим сюннет олгъанларнынъ да, демек, иманлары Ибраимнинъ сюннет олмагъан вакътындаки иманына тенъ олып, сюннет олгъанларнынъ бабасы олды.

Ибраимге берильген сёз бутюн иманлыларгъа ляйыкъ

¹³ Алла Ибраимге ве онынъ эвлятларына бутюн дюньянынъ сабылары оладжакъларына сёз берди, амма Къанунны туткъанлары ичюн дегиль, иманынен инсафлы сайылгъанлары ичюндир.

¹⁴ Эгер Къанунны туткъанларгъа сабы олмагъа мумкюн олса эди, иман бошуна олур эди, берильген сёзнинъ къувети де ёкъ олур эди.

¹⁵ Къанун тек Алланынъ джезасына ёл ача, къанун олмагъан ерде исе къануннынъ бозулувы да олмай.

¹⁶ Шунынъ ичюн иман керек. Сонъра Алла эйилигини косьтерип, эпимизнинъ бабамыз Ибраимнинъ бутюн эвлятлары: тек Къанунны туткъанлар дегиль, Ибраим дайын иман эткенлер де, – мытлакъа Алланынъ вадеси беджериледжегини корерлер.

¹⁷ Ибраим акъкъында бойле язылгъан эди: «Мен сени сайысыз халкъларнынъ бабасы-дедеси этеджегим». Бойлеликнен, Ибраим Аллагъа инанып, Онынъ огюнде бизим бабамыз олды. (Алла олюлерни тирильте ве олмагъан шейлерни сёзнен ярата!)

¹⁸ Умют къалмагъанда, Ибраим ишанчнен иман этти ве йылдызлар сайысыз олгъаны киби, «сенинъ эвлятларынъ да бойле оладжакътыр» айтылгъанына коре чокътан-чокъ халкъларнынъ бабасы олды.

¹⁹ Къарарнен юз яшында олгъанда, Ибраим озь бедени ве Саренинъ къурсагъы олю киби олгъаныны корип, иманы кучьсюз олмады.

²⁰ Ибраим Алланынъ сёзюнден шубеленмеди. Аксине, иманы онъа кучь берди, ве о, Аллагъа шукюр этти.

²¹ Ибраим Алланынъ берген сёзни беджереджегине бутюнлей эмин эди.

²² Шунынъ ичюн бу «инсафлыкъ деп сайылды».

²³ «Инсафлыкъ деп сайылды» сёзлери тек Ибраим акъкъында дегиль,

^24-25 бизлер акъкъында да, гуналарымыз ичюн олюмге берильген ве бизни акъламакъ ичюн тирильген Рабби Исаны тирильткен Аллагъа инангъанлар акъкъында язылгъан эди. Иманымыз да инсафлыкъ деп сайыладжакъ.