Нехемья 4 - Мукъаддес Китап

Нехемьянынъ дувасы

¹ Диварларны янъыдан къургъанларымызны эшиткенде, Санбаллат пек ачувланды, нервасы къозгъалды ве ехудалыларгъа къылынып башлады.

² О, къардашларынынъ огюнде ве Самарие аскерлерининъ огюнде: – Бу заваллы ехудалылар не япалар я? Оларгъа разылыкъ берилирми? Олар къурбан чаларлармы? Бир куньде битирирлерми? Шу куль обалары арасындан якъылгъан ташларны джанландырырлармы? – дей эди.

³ Онынъ янында олгъан аммонлы Товья исе: – Айды шуларны, къой, къура берсинлер. Бир тильки диварларына чыкъса, оларнынъ таш диварларыны бозар, – деди.

⁴ Алламыз, бизим насыл хорлангъанымызны эшит! Оларнынъ сёгюшлерини озьлерининъ башларына чевир, оларны сюргюн эт ве ашала.

⁵ Олар къуруджыларнынъ джанларыны агъырткъанлары ичюн, оларнынъ къабаатларыны багъышлама, гуналарыны афу этме.

⁶ Бизлер диварны къурмагъа девам эттик. Эр кес буюк гъайретнен чалыша эди. Диварнынъ юксеклиги энди ярысынадже етти.

⁷ Санбаллат, Товья, араплар, аммонлылар ве ашдодлылар Ерусалим диварларынынъ тикленгени акъкъында, диварнынъ тешиклери къапатылгъаны акъкъында хабер алып, пек ачувландылар.

⁸ Олар эписи топлашып, Ерусалимге къаршы дженкке чыкъмагъа ве оны йыкъмагъа келиштилер.

⁹ Бизлер исе Алламызгъа дувалар эттик, гедже-куньдюз олардан къуртулмакъ ичюн, къаравуллар къойдыкъ.

¹⁰ О вакъытта ехудалылар дедилер: – Юк ташыгъанларнынъ кучю къалмады, чёплюк исе даа чокъ. Диварны къурмагъа чаремиз ёкъ.

¹¹ Душманларымыз исе: – Олар бильмезлер де, корьмезлер де, биз бир кереден араларына кирип, оларнынъ эписини ольдюрирмиз, ишлерини де токътатырмыз, – дедилер.

¹² Оларнынъ этрафында яшагъан ехудалылар эр ерден келип, оларнынъ уджюм этеджеги акъкъында беш-он кере бизге айттылар.

¹³ Шунынъ ичюн ашагъы ерлерде, диварнынъ артындаки ачыкъ ерлеринде мен халкъны сойларына коре къылычларынен, мызракъларынен ве яйларынен къойдым.

¹⁴ Мен чевре-четке бакътым, сонъ турдым ве мырзаларгъа, башлыкъларгъа ве башкъа халкъкъа шойле дедим: – Олардан къоркъманъыз. Улу ве къоркъунчлы Раббини акълынъызда тутунъыз. Агъа-къардашларынъыз, огъулларынъыз, къызларынъыз, къадынларынъыз ве эвлеринъиз ичюн дженк этинъиз.

¹⁵ Душманларымыз оларнынъ тизген анълашмалары акъкъында бизим хаберимиз олгъаныны эшиттилер, Алла оларнынъ ниетлерини бозды. Сонъ эпимиз диваргъа, озь ишимизге къайтып кеттик.

¹⁶ Шу куньден башлап менде олгъан яшларнынъ ярысы чалыша, экинджи ярысы исе мызракъ, къалкъан, яйлар ве зырхларынен силялангъан эдилер. Башлыкълар исе ехудалыларнынъ артында тура эдилер.

¹⁷ Диварны къургъанлар, юк ташыгъанлар, юклегенлер де бир къолнен чалыша, экинджи къолунен исе силя тута эдилер.

¹⁸ Къуруджыларнынъ эр бири белине къылыч такъып, ойле чалыша эди. Меним янымда бору чалгъан адам бар эди.

¹⁹ Мен мырзаларгъа, башлыкъларгъа ве башкъа халкъкъа шойле дедим: – Ишимиз пек буюк ве кеништир, бизлер исе дивар бою дагъылдыкъ ве бири-биримизден узакъ къалдыкъ.

²⁰ Шунынъ ичюн бору сесини къайдан эшитсенъиз, шу ерге бизге топлашынъыз. Алламыз бизим ичюн дженк этеджек.

²¹ Бойле этип чалыша эдик, ярымыз кунь догъгъанындан йылдызлар чыкъкъандже мызракънен тура эди.

²² Бундан гъайры мен о заман халкъкъа дедим, эр кес озь хызметчилеринен берабер Ерусалимде геджелесин. Гедже олар бизим къаравулларымыз олсун, куньдюз исе чалышсынлар.

²³ Не мен, не агъа-къардашларым, не хызметчилерим, не де меним янымдаки къаравулларым озь кийимини чыкъармады. Сувгъа кеткенде биле къолунда къылычы бар эди.