Нехемья 2 - Мукъаддес Китап

Нехемья Ерусалимге къайтып келе

¹ Нисан айында, падиша Артахшаста падишалыгъынынъ 20-нджи йылында, падишагъа шарап кетирильгенде, мен оны алып, падишагъа бердим. О куньге къадар падиша мени бир вакъыт гъамлы корьмеген эди.

² Падиша менден: – Не ичюн гъамлы корюнесинъ? – деп сорады. – Хаста дегильсинъ, демек, мытлакъа юрегинъде бир дерт бар. Мен пек къоркътым.

³ Падишагъа бойле дедим: – Эбедиен яшасын падиша! Мен гъамлы олмайыммы? Баба-деделеримнинъ къабирлери олгъан шеэр бозулгъан, шеэр къапулары атеште якъылгъан.

⁴ Падиша менден: – Сен не истейсинъ? – деп сорады. Мен коклернинъ Алласына дува эттим ве

⁵ падишагъа бойле дедим: – Эгер падишанынъ истеги олса, эгер мен, къулунъ, сенинъ мераметинъни къазангъан олсам, мени Ехудагъа, баба-деделеримнинъ къабирлери олгъан шеэрге йибер. Мен шу шеэрни гъайрыдан къурайым.

⁶ Падиша ве янында отургъан къадыны менден: – Ёлунъ не къадар узайджакъ? Не вакъыт къайтып келеджексинъ? – деп сорадылар. Мен къайтып келеджек вакътымны айткъан сонъ, падиша мени йиберди.

⁷ Мен падишагъа шойле дедим: – Эгер падиша разы олса, Фират дерьясынынъ о бир кенарындаки башлыкъларгъа мектюплер язып, манъа берсин. Олар, мен Ехудагъа барып етмегендже, мени ёлумда токътатмасынлар.

⁸ Даа бир мектюп падишанынъ орманларыны къорчалагъан Асафкъа яз. О манъа Алланынъ Эви янындаки къаленинъ къапулары ичюн, эм де шеэр диварлары ве мен яшайджакъ эв ичюн агъач берсин. Алла манъа ярдымджы олгъаны ичюн, падиша манъа мектюплер язып берди.

⁹ Мен дерьянынъ башкъа четиндеки башлыкъларгъа келип, падишанынъ мектюплерини оларгъа бердим. Меннен берабер падиша ёллагъан аскер башлыкълары ве атлылары бар эди.

¹⁰ Мен Исраиль огъулларына эйилик истеп кельдим. Хоронлы Санбаллат ве аммонлы хызметчи Товья буны эшиткенде, пек чокъ раатсызландылар.

¹¹ Сонъра мен Ерусалимге келип чыкътым. Анда учь кунь олгъан сонъ,

¹² гедже мен янымда олгъан бир къач адамнен берабер турдым. Аллам юрегиме къойгъаныны, Ерусалим ичюн этеджек шейлеримни мен кимсеге айтмагъан эдим. Янымда мен минип кеткен айвандан башкъа айван ёкъ эди.

¹³ Геджеси Аждерха чокърагъынынъ огюндеки Вадий Къапусындан кечип, мен Кубре Къапусына кельдим. Ерусалимнинъ йыкъылгъан диварларыны ве атешнен якъылгъан къапуларыны бакъып чыкътым.

¹⁴ Сонъ Чокъракъ Къапусына ве Падиша хавузына кельдим. Амма мен минип кельген айван ичюн анда кечмеге ёл ёкъ эди.

¹⁵ Мен гедже къаранлыгъында дере бою арткъа котерильдим, диварны бакъып чыкътым, сонъ кене Вадий Къапусындан кечип арткъа къайттым.

¹⁶ Башлыкъларнынъ меним къайда кеткенимден, нелер япкъанымдан хаберлери ёкъ эди. Бундан эвель не ехудалыларгъа, не руханийлерге, не мырзаларгъа, не башлыкъларгъа, не де башкъа ишчилерге мен бир шей айтмагъан эдим.

¹⁷ Сонъ оларгъа шойле дедим: – Сизлер насыл аджыныкълы алда олгъанымызны коресинъиз. Ерусалим бозулгъан, онынъ къапулары атеште якъылгъан. Айдынъыз, Ерусалимнинъ диварыны къурайыкъ ве илериде масхара олмайыкъ.

¹⁸ Мен оларгъа Алламнынъ ярдымы акъкъында айтып бердим, падишанынъ сёзлерини де айтым бердим. Олар исе: – Айдынъыз, къурайыкъ, – дедилер ве шу хайырлы ишке азырландылар.

¹⁹ Хоронлы Санбаллат, аммонлы хызметчи Товья ве арап Гешем устьлеринден кулип ве оларгъа къылынып, шойле дей эдилер: – Бу япкъан ишинъиз насыл иштир? Падишагъа къаршы чыкъмагъа истейсиз, гъалиба?

²⁰ Мен оларгъа джевап берип, шойле дедим: – Коклернинъ Алласы бизим ярдымджымыз оладжакъ. Бизлер де, Онынъ къуллары, къурмагъа башлайджакъмыз. Сизинъ исе Ерусалимде не пайынъыз, не акъкъынъыз оладжакъ, сизинъ адларынъыз да мында анъылмайджакъ.