Микъа 7 - Мукъаддес Китап

Адамларнынъ бозукълыгъы

¹ Вай, башыма беля тюшти! Юзюм джыйылгъан сонъ багъчагъа кирген адамгъа ошадым, язда мейва джыйылгъандан сонъ багъчагъа кирген, амма бир шей тапалмагъан адамгъа ошадым. Ашамагъа бир салкъым юзюм ёкъ, джаным истеген бир дане пишкен инджир ёкъ.

² Ерде мераметли адамлар къалмады, адамлар арасында догъру сою ёкъ. Эр кес, къан тёкмек ичюн, къапкъан къоя, къардаш къардашына къаршы тузакъ къура.

³ Къоллары яманлыкъ япмагъа уста олды. Башлыкъ бахшыш истей, къады къапар алып, суд эте, халкънынъ буюклери джан истегини бильдире, озь планларыны берабер беджере.

⁴ Оларнынъ энъ яхшысы – когем киби, энъ адалетлиси – тикенли къорадан бетердир. Сенинъ къаравулларынъ бильдирген вакъыт келеята, джеза вакъты тез якъынлаша. Энди олар шашмалап къаладжакълар.

⁵ Достунъа ишанма, танышынъа таянма, янынъда яткъан къадынынъа биле бир шей айтма.

⁶ Огъул бабасыны урьмет этмей, къыз – анасына къаршы, келин – къайнанасына къаршы чыкъа. Инсаннынъ къорантасы – онынъ душманларыдыр.

⁷ Мен исе РАББИден ярдым беклейджегим, Къуртарыджым Аллама умют этеджегим, Аллам да мени эшитеджек.

Къуртулыш – Раббиден

⁸ Эй, душманым, меним устюмден кульме! Йыкъылсам биле, аякъкъа турарым. Къаранлыкъта олсам биле, РАББИм манъа ярыкъ оладжакъ.

⁹ РАББИнинъ огюнде гуна япкъаным ичюн, Онынъ ачувына даянаджагъым, Онынъ ишиме къарар чыкъараджагъыны, мени акълайджагъыны беклейджегим. О вакъыт О, мени ярыкъкъа чыкъараджакъ, ве мен Онынъ акъикъатыны кореджегим.

¹⁰ Бунынъ эписини душманым кореджек, манъа: «Къайда РАББИ, сенинъ Алланъ?» – деп айткъан душман утанаджакъ. Оны, сокъакътаки чамур киби, таптайджакълар, козьлерим буны корип тояджакъ.

¹¹ Диварларны къурмагъа вакъыт келеджек, сынъырларны кенишлетмеге заман оладжакъ.

¹² Шу куню санъа Ашшурдан ве Мысыр шеэрлеринден, Мысырдан Фират дерьясына къадар олгъан ерлерден, денъизден денъизгедже, дагълардан дагъларгъадже олгъан ерлерден адамлар келеджек.

¹³ Бутюн ер исе халкъларнынъ япкъанлары, оларнынъ ишлери ичюн бакъымсыз сахрагъа чевириледжек.

Раббининъ Исраильге олгъан мерамети

¹⁴ Я РАББИ, Озь халкъынъа падиша таягъынен чобанлыкъ яп, Къармел дагъларында айры яшагъанларны, сенинъ мулькюнъ олгъан къойларынъны бакъ. Эвель-эзель олгъаны киби, олар Башан ве Гиладда отласынлар.

¹⁵ Мысыр топрагъындан сиз чыкъкъан вакъытта киби, Мен сизге аджайип ишлеримни косьтереджегим.

¹⁶ Миллетлер буны кореджеклер ве озьлерининъ къуветинден утанаджакълар. Къолларынен агъызларыны къапатаджакъ, къулакълары сагъыр оладжакъ.

¹⁷ Олар, йыланлар киби, ерде сюйрекленген махлюкълар киби, ер тозуны ялайджакъ. Олар озь пекинген ерлеринден чыкъаджакъ, Алламыз РАББИден къоркъаджакълар. Сенинъ алдынъда олар титрейджек.

¹⁸ Сен киби башкъа Алла ёкъ. Сен адамларнынъ къабаатыны багъышлайсынъ, Сенинъ къысметинъни, халкънынъ къалгъанларыны къанунсыз ишлери ичюн джезаламайсынъ. Онынъ ачувынынъ сонъу бар, О, севгисини косьтермеге севе.

¹⁹ О, кене бизлерни аджыйджакъ ве къабаатларымызны багъышлайджакъ. Сен бутюн гуналарымызны терен денъизге батыраджакъсынъ,

²⁰ ишанчлыгъынъны – Якъупкъа, севгинъни – Ибраимге косьтереджексинъ, эвель-эзельден бабаларымызгъа берген сёзюнъни беджереджексинъ.