Матта 9 - Мукъаддес Китап

Иса паралич ургъан адамны тедавийлей

¹ ‌Иса къайыкъкъа минип, кене гольнинъ къаршы ялысына кечти, озь яшагъан шеэрине къайтты.

² Шу арада Онынъ алдына тёшекте яткъан бир адамны котерип кетирдилер. Оны паралич ургъан эди. Иса, хастаны кетирген адамларнынъ иманыны корип, онъа: – Джесюр ол, огълум, гуналарынъ багъышланды! – деди.

³ О вакъыт Къанун оджалары ичлеринден: «Бу адам куфюр сёзлерни айта!» – деп тюшюндилер.

⁴ Иса исе оларнынъ фикирлерини билип: – Сиз не ичюн юреклеринъизде бойле яман фикирлер тутасыз? – деди.

⁵ – Айтыладжакъ сёзлерден къайсы къолайджа: «Гуналарынъ багъышланды» я да «Еринъден тур ве кет», – демекми?

⁶ Шимди Инсан Огълунынъ ер юзюнде гуналарны багъышламакъ къудрети олгъаныны билирсиз. Сонъ Иса хастагъа: – Еринъден тур, тёшегинъни алып, эвинъе кет! – деди.

⁷ Шу вакъытта паралич ургъан адам еринден турып, озь эвине кетти.

⁸ Бу адисени корьген адамлар шашып къалдылар, инсанларгъа бойле къудрет берген Алланы шуретледилер.

Иса Маттаны чагъыра

⁹ Сонъ ёлуны девам эткен Иса салым топлангъан ерде отургъан бир адамны корьди. Онынъ ады Матта эди. Иса онъа: – Меним артымдан юр! – деди. О, шу ань еринден турып, Исанынъ артындан кетти.

¹⁰ Олар эвде, уйлелик ашны ашамакъ ичюн софра башына отургъанда, бир сыра салым топлайыджылар ве башкъа гуналы адамлар келип, Исанен ве Онынъ шегиртлеринен берабер отурдылар.

¹¹ Фериселер буны корип, Исанынъ шегиртлеринден: – Сизинъ Оджанъыз салым топлайыджылар ве гуналы адамларнен ашап-ичип отургъаны недир? – деп сорадылар.

¹² Иса буны эшитип: – Эким сагъламларгъа дегиль, хасталаргъа керек, – деди.

¹³ – Сизлер барып: «Мен къурбан истемейим, мерамет истейим», – деген сёзлернинъ манасыны анъламагъа тырышынъыз. Мен инсафлы адамларны дегиль, гуналыларны чагъырмагъа кельдим.

Аштан-сувдан вазгечюв акъкъында

¹⁴ ‌Сонъ Исанынъ алдына Ягъянынъ шегиртлери келип: – Биз ве фериселер Алла ичюн сыкъ-сыкъ аштан-сувдан вазгечемиз. Не ичюн Сенинъ шегиртлеринъ ойле япмайлар? – дедилер.

¹⁵ Иса оларгъа: – Тойгъа чагъырылгъан мусафирлер, киев оларнен олгъанда, къайгъыралармы? Амма киевни олардан аладжакъ куньлер кельгенде, олар аштан-сувдан вазгечеджеклер, – деди.

¹⁶ – Кимсе эски урбагъа янъы, даа джыйылмагъан парчадан ямав къоймай, чюнки янъы ямав эски урбаны озюне тартып, тешикни даа бетер алгъа кетирир.

¹⁷ Эм кимсе яш шарапны эски мешин торбаларгъа толдурмай, чюнки эски торбалар ярыладжакъ – эм шарап тёкюледжек, эм торбалар гъайып оладжакъ. Аксине, яш шарапны янъы мешин торбаларгъа толдуралар. О вакъытта эм шарап, эм торбалар сакъланып къалырлар.

Башлыкънынъ къызы ве Исанынъ урбасына къолуны тийдирген къадын

¹⁸ Иса оларгъа бу сёзлерни айткъанда, башлыкълардан бири Онынъ алдына кельди ве тиз чёкип: – Меним къызым шимди ольди. Амма Сен келип, онъа къолунъны тийдирсенъ, о яшайджакъ, – деди.

¹⁹ Иса еринден турып, шегиртлеринен берабер о адамнынъ артындан барды.

²⁰ Ёл бою кеткенде, бир къадын Онынъ артындан етип, урбасынынъ этегине тийди. О апай он эки йылдан берли къан джоя экен.

²¹ О озюндже: «Эгер урбасына бир тийип алсам биле, тедавийленирим», – деп тюшюнген.

²² Иса айланып, къадынны корьди ве: – Джесюр ол, къызым, сени иманынъ тедавийледи, – деди. Къадын шу ань тюзельди.

²³ Иса башлыкънынъ эвине келип киргенде, дженазелерде къавал чалгъан усталарны ве шамата къопаргъан чокъ адамларны корьди.

²⁴ О: – Бу ерден кетинъиз! Къызчыкъ ольмеген, о юкълай! – деди. Адамлар исе Онынъ устюнден кульдилер.

²⁵ Эписи тышкъа чыкъкъан сонъ, Иса ода ичине кирип, къызчыкънынъ къолундан тутты. Шу ань бала еринден турды.

²⁶ Бу адисе акъкъында хабер шу ернинъ бутюн этрафларына даркъалды.

Иса эки кёр адамны тедавийлей

²⁷ Иса о ерден кеткенде, Онынъ артындан эки кёр адам такъылды. – Эй, Давут Огълу Иса, бизге мерамет эт! – деп къычырып ялвардылар.

²⁸ Иса эвге кирген сонъ, Онынъ янына кёр адамлар кельдилер. Иса олардан: – Мен истегинъизни япа биледжегиме инанасызмы? – деп сорады. – Инанамыз, Эфендим! – деп джевап берди олар.

²⁹ Иса оларнынъ козьлерине тийип: – Сизинъ иманынъызгъа коре олсун, – деди.

³⁰ Сокъурларнынъ козьлери ачылды. Иса исе оларгъа къатты сеснен тенбиелеп: – Буны ич кимсе бильмесин! – деди.

³¹ Амма олар кетип, Онынъ акъкъында хаберни бутюн этрафларда даркъаттылар.

Иса тильсизни тедавийлей

³² Олар кеткен сонъ, Исанынъ алдына бир джин ургъан тильсизни кетирдилер.

³³ Джин къувып чыкъарылгъан сонъ, тильсиз лаф этип башлады. Адамлар исе шашып къалдылар. – Исраильде бойле адисени даа корьмеген эдик, – деди олар.

³⁴ Фериселер исе Онъа къаршы чыкъып: – О, джинлерни джинлер башлыгъы къуветинен къувып чыкъара, – дедилер.

Иса халкъны аджый

³⁵ Иса эписи шеэрлер ве къасабаларда юрип, синагогаларда адамларны огрете, Алланынъ Падишалыгъы акъкъында Къуванчлы Хаберни даркъата ве тюрлю хасталарны ве дертлерни тедавийлей эди.

³⁶ Адам къалабалыгъыны корип, Иса оларны аджыды. Чобансыз къойлар киби, олар шашкъын ве кучьтен кесильген эдилер.

³⁷ О вакъытта Иса Озь шегиртлерине: – Ашлыкъ чокъ, ишчилер исе аз.

³⁸ Озь ашлыгъыны ораджакъ ишчилерни даа ёлласын деп, ашлыкънынъ Саибине ялварынъыз, – деди.