Матта 19 - Мукъаддес Китап

Айрылышув акъкъында Исанынъ огретюви

¹ Иса бу сёзлерни айтып битиргенинен, Галилеядан кетип, Иордан озенининъ артындаки Еудие топракъларына кельди.

² Онынъ пешинден чокъ адамлар кеттилер, ве О оларны анда тедавийледи.

³ Исаны сынамакъ ниетинен, фериселер Онынъ алдына келип: – Акъайгъа олур-олмаз себепке коре озь апайындан Къанун боюнджа айырылмакъ мумкюнми? – деген суальни бердилер.

⁴ Иса оларгъа шойле джевап берди: – Я сиз окъумадынъызмы? Яратыджы тап башындан адамларны эр киши ве къадын киши оларакъ яратты

⁵ ве: «Шу себептен акъай ана-бабасыны къалдырып, озь апайына япышаджакъ, ве олар экиси бир вуджут оладжакълар», – деди.

⁶ Бойледже, олар энди эки дегиль, бир беден сайылалар. Алла къошкъаныны адам айырмасын.

⁷ Олар Исагъа: – Ойле олса, Муса не ичюн, акъай апайындан айырылса, айрылышув кягъытыны язып бермеге эмир эткен? – дедилер.

⁸ О оларгъа: – Юреклеринъиз таш киби олгъаны ичюн, Муса сизлерге апайларынъыздан айырылмагъа рухсет берген, – деди. – Лякин башта бойле дегиль эди.

⁹ – Мен сизлерге айтам: ким аиле садыкълыгъыны бозувдан башкъа себеп тапып, озь апайындан айырылса ве башкъасына эвленсе, садыкълыкъны бозып гуна япа, – деди Иса.

¹⁰ Шегиртлери Исагъа: – Эгер акъай эвленювге шойле бакъса, эвленмегени яхшы олур эди! – дедилер.

¹¹ Иса оларгъа: – Бу айткъанны эр кес къабул этип оламай. Оны тек Алла къабилиет берген адамлар анълай.

¹² Базы адамлар догъгъан кунюнден акъайлыгъыны косьтерип оламайлар. Башкъаларыны исе адамлар ойле япалар. Даа башкъалары Кок Падишалыгъы ичюн озьлери эвленювден вазгечелер. Ким буны къабул этип олса, къабул этсин! – деди.

Иса ве балалар

¹³ О вакъытта Исагъа, башларына къолларыны къойып дува окъусын деп, балаларны кетирдилер. Шегиртлери исе оларгъа ёл бермедилер.

¹⁴ Иса оларгъа: – Балаларгъа кельмеге ёл ачынъыз, оларны токътатманъыз, Меним алдыма кельсинлер. Алланынъ Падишалыгъы оларнынъкидир, – деди

¹⁵ ве оларнынъ башларына къолларыны къойгъан сонъ, о ерден кетти.

Бай огълан

¹⁶ ‌Бир кунь Онъа бир адам келип: – Оджа! Эбедий аяткъа кирмек ичюн насыл яхшылыкъ япайым? – деп сорады.

¹⁷ Иса онъа: – Сен Менден яхшылыкъ акъкъында не сорайсынъ? Тек бир Алла яхшыдыр. Эгер эбедий аяткъа кирмеге истесенъ, эмирлерни беджер, – деди.

¹⁸ – Къайсыларны? – деп сорады о. Иса онъа: – Адамнынъ джаныны алма, аиле садыкълыгъыны бозма, хырсызлама, ялан шаатлыкъ этме,

¹⁹ ана-бабанъны урьмет эт ве якъын адамны озюнъни севгенинъ киби сев, – деди.

²⁰ Йигит Онъа: – Мен буларнынъ эписини япам. Манъа даа не етишмей? – деди.

²¹ Иса онъа: – Эгер эксиксиз олмагъа истесенъ, бар, эписи мал-мулькюнъни сатып, акъчасыны фукъарелерге болип бер. О вакъыт зенгинлигинъ кокте оладжакъ. Сонъ кель де, артымдан юр, – деди.

²² Йигит бу сёзлерни эшитип, къайгъы ичинде о ерден чыкъып кетти. Онынъ байлыгъы буюк эди де.

²³ Иса исе шегиртлерине: – Сизге догърусыны айтам: зенгин адамнынъ Кок Падишалыгъына киргени къыйын оладжакъ.

²⁴ Даа сизге айтам: зенгин адамнынъ Алла Падишалыгъына киргенинден девенинъ ине тешигинден кечкени къолайдыр, – деди.

²⁵ Шегиртлер буны эшитип, джандан тааджиплендилер ве: – Ойле олса, ким къуртарыладжакъ экен? – деп сорадылар.

²⁶ Иса оларгъа дикъкъатнен бакъып: – Адамларнынъ имкяны ёкъ, лякин Алланынъ ярдымынен эр шей олмакъ мумкюн, – деди.

²⁷ Бу сёзге джевап берип, Пётр Исагъа: – Мына, биз эр шейни къалдырып, Сенинъ артынъдан кеттик. Бунынъ ичюн бизге не оладжакъ? – деди.

²⁸ Иса оларгъа: – Сизге догърусыны айтам: дюньянынъ янъы догъувында Инсан Огълу шан-шуретли тахткъа отургъанда, Меним артымдан кельген сизлер де он эки тахткъа отурып, Исраильнинъ он эки къабилесине укюм этерсиз.

²⁹ Мен ичюн эв-баркъ, агъа-къардаш, тата-къызкъардаш, ана-баба, апай-бала ве ер-мулькюни ташлап кеткен эр бир адам булардан юз кере чокъ тападжакъ ве эбедий аятны мирас киби аладжакъ.

³⁰ Лякин шимди биринджи олгъан чокъ адамлар сонъунда оладжакъ, сонъунда олгъанлар исе биринджи оладжакълар, – деди.