Марк 7 - Мукъаддес Китап

Баба-деделернинъ урф-адетлери акъкъында

¹ Исагъа Ерусалимден бир къач Къанун оджасы ве фериселер кельдилер.

² Олар, Исанынъ шегиртлеринден базылары кирли къолларынен, яни эллерини ювмайып, отьмек ашагъанларыны корьгенлер.

³ Фериселер ве эписи еудийлер баба-деделерининъ урф-адетлерини сакълап, къолларыны яхшы этип ювмагъандже, аш ашамагъа отурмайлар.

⁴ Базаргъа барып кельген сонъ да, башта ювуналар, сонъ аш ашайлар. Шунынънен, пиалалар, бардакълар, бакъыр чанакъ-чёльмеклерни ве ятакъларны ювып, даа чокъ адетлерни кутелер.

⁵ Фериселер ве Къанун оджалары Исадан: – Сенинъ шегиртлеринъ баба-деделеримизнинъ адетлерини не ичюн бозалар? Не ичюн ювулмагъан къолларынен отьмек ашайлар? – деп сорадылар.

⁶ Иса оларгъа шойле джевап берди: – Экиюзьлюлер! Ешая пейгъамбернинъ Язысында сизлер акъкъында айткъан сёзлери пек яхшы экен: Бу халкъ Мени тильнен урьмет эте, юреклери исе Менден пек узакъ.

⁷ Манъа бошуна табыналар, инсан эмирлерини берип огретелер.

⁸ Сиз Алланынъ эмирини быракъып, инсан урф-адетлерини тутасыз.

⁹ Усталыкънен Алланынъ эмирини четке чекип ташлайсыз да, озь урф-адетлеринъизни кутесиз, – деди Иса.

¹⁰ – Муса шойле айткъан эди: «Бабасыны я да анасыны къаргъагъан адам ольдюрильсин».

¹¹ Амма сиз: «Эгер бир адам ана я да бабасына: “Меним санъа береджек ярдымым – къурбан, Аллагъа багъышлангъан бахшыш”, – десе,

¹² о ана-бабасына ич бир яхшылыкъ япмаса да ола», – дейсиз.

¹³ Шунынънен, сиз озюнъизнинъ урф-адетлеринъизнен Алланынъ Сёзюни ёкъ этесиз. Бунъа ошагъан даа чокъ шейлер япасыз.

¹⁴ Сонъ Иса халкъны кене янына чагъырып, шойле деди: – Эпинъиз Мени динъленъиз де, айткъанларымны анъламагъа тырышынъыз!

^15-16 Тышарыдан инсан ичине кирген ич бир шей оны арам этип оламай. Аксине, адамнынъ ичинден чыкъкъан шей оны арам эте.

¹⁷ Иса, адамларнынъ арасындан чыкъып, эвге кирген сонъ, шегиртлери Ондан бу кинаели икяенинъ манасыны сорадылар.

¹⁸ О оларгъа: – Гъалиба сиз де ойле акъылсызларсынъыз? – деди. – Тышарыдан адамнынъ ичине кирген ич бир шей оны арам этип оламагъаныны анъламайсызмы?

¹⁹ Бу шейлер адамнынъ юрегине дегиль, ашкъазанына кире ве аякъёлгъа кете. Бунынънен Иса эписи ашларны элял этти.

²⁰ Сонъ О: – Адамнынъ ичинден чыкъкъан шейлер исе оны арам этелер, – деди.

²¹ – Ичтен, я да инсаннынъ юрегинден яман фикирлер, ороспулыкъ, хырсызлыкъ, адам ольдюрюв,

²² аиле садыкълыгъыны бозув, ачкозьлюлик, яманлыкъ, алдав, ахлякъсызлыкъ, пахыллыкъ, куфюр сёзлер, менменлик, акъылсызлыкъ чыкъа.

²³ Мына бу яманлыкъларнынъ эписи адамнынъ ичинден чыкъып, оны арам этелер.

Сурие-Феникеден олгъан къадыннынъ иманы

²⁴ ‌Иса шу ерден чыкъып, Тир шеэри тарафкъа кетти. Анда бир эвге кирди. Буны ич кимсе бильмегенини истеди, амма эп бир гизленип оламады.

²⁵ Къызыны джин ургъан бир къадын, Иса акъкъында эшитип, тез-тез келип, Онынъ аякълары тюбюне йыкъылды.

²⁶ Бу къадын Сурие-Феникеден олгъан ве еудий дегиль экен. Исагъа риджа этип, къызындан шейтанны къувып чыкъармасыны истеди.

²⁷ Иса онъа: – Башта балалар тойсун. Балалардан отьмекни алып, копеклерге ташламакъ яхшы дегильдир, – деди.

²⁸ Къадын Онъа: – Лафынъ догъру, Оджам, лякин копеклер де балалардан софра тюбюне тюшкен отьмек уфакъларыны ашайлар да, – деп джевап берди.

²⁹ Иса къадынгъа: – Эвинъе бар, бу сёзлеринъ ичюн шейтан къызынъдан чыкъып кетти, – деди.

³⁰ Къадын эвине кельгенде, къызыны, шейтандан къуртулып, тёшекте яткъаныны корьди.

Иса сагъыр тильсизни тедавийлей

³¹ Сонъ, Тир шеэринден къайткъанда, Иса Сидон шеэринден кечип, Он Шеэр тарафындан Галилея голюне барып чыкъты.

³² Исанынъ огюне бир сагъыр тильсизни кетирип, онъа къолларыны тийдиргенини истедилер.

³³ Иса оны адамлар арасындан алып чыкъып, бир четке чекти де, пармакъларыны онынъ къулакъларына тыкъты, сонъ тюкюрип, хастанынъ тилине тийдирди.

³⁴ Сонъ кокке бакъып, агъыр нефес алып: – Эффата! – деди. Бу сёзнинъ манасы «Ачыл!» демектир.

³⁵ Шу дакъкъасы о адамнынъ къулакълары ачылды, тили къыбырдап башлады, ве айткъан сёзлери анълашылды.

³⁶ Иса: – Бу аджайип шей акъкъында кимсеге айтманъыз, – деп буюрды. Амма О, не къадар: «Айтманъыз», – десе де, халкъ даа чокъ айтып юре эди.

³⁷ Оларнынъ шашкъанларынынъ сынъыры ёкъ эди. – О, эр шейни яхшы япа, сагъырларны эшиттире, тильсизлерни лаф эттире, – дей эди олар.