Марк 5 - Мукъаддес Китап

Иса джинлер ургъанны тедавийлей

¹ Олар гольнинъ къаршы тарафындаки герасалыларнынъ юртуна келип чыкътылар.

² Иса къайыкътан тюшкенинен, бирден Онъа таба шу ердеки къабирлернинъ арасындан джин ургъан бир адам чыкъты.

³ Мезарлыкъта яшагъан бу адамны кимсе зынджырларнен биле багълап оламай эди.

⁴ Оны чокъ керелер зынджырларнен багълап, аякъларына бугъавлар кирсетселер де, о зынджырларны узип, бугъавларны сындырып ташлай эди. Онъа кимсенинъ кучю етмей эди.

⁵ Гедже-куньдюз токътамайып, къабирлер арасында, къырлар устюне чыкъып, озюни ташларнен урып, багъырып юре эди.

⁶ О, Исаны узакътан корип, чапып кельди де, Онынъ аякълары огюне бель букип,

⁷ бар сесинен ялварды: – Эй, Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Алланынъ акъкъы ичюн, мени къыйнама!

⁸ (Иса джинге: «Эй, джин, бу адамдан чыкъып кет!» – деген эди.)

⁹ Иса ондан: – Адынъ не? – деп сорады. – Адым Орду, чюнки бизлер чокъмыз, – деп джевап берди о.

¹⁰ Джинлер, Иса оларны бу юрттан айдап чыкъармамасы ичюн, Онъа чокъ ялварды.

¹¹ Шу ерлердеки бир байыр тёпесинде буюк бир домуз сюрюси отлап юре эди.

¹² Джинлер Исагъа ялварып: – Бизни бу домузларгъа ёлла, оларгъа кирейик, – дедилер.

¹³ Иса оларгъа разылыкъ берди. Джинлер адамдан чыкъып, домузларгъа кирдилер. Сонъ эки бинъге якъын домуз тик къая устюнден гольге секирип, сув ичинде богъулып ольдилер.

¹⁴ Домузларны отлаткъан адамлар къачып кетип, бу адисе акъкъында шеэрде ве онынъ этрафларындаки къасабаларда биле айтып чыкътылар. Бутюн адамлар не олгъаныны бакъмагъа кельдилер.

¹⁵ Олар Исанынъ янына келип, бакъсалар, анавы, бир орду джин ургъан адамнынъ акъылы озюне кельгенини, озю де кийинип-къушанып отургъаныны корьдилер ве пек къоркътылар.

¹⁶ Бу вакъианы корьгенлер о адам джинлеринден насыл къуртулгъаныны ве домузлар неге огърагъанлары акъкъында халкъкъа тариф эттилер.

¹⁷ Онынъ ичюн бу ернинъ сакинлери Исаны оларнынъ юртундан кеткенини истедилер.

¹⁸ Иса къайыкъкъа отургъанда, джинлеринден къуртулгъан адам Онен берабер кетмеге разылыкъ сорады.

¹⁹ Амма Иса разылыкъ бермеди. – Озь эвинъе, якъынларынъа бар, оларгъа Рабби сени аджып, не япкъаныны ве санъа мерамет косьтергенини айтып бер, – деди онъа.

²⁰ Адам кетти, Иса онъа не япкъаныны Он Шеэр топракъларында айтып юре башлады. Буны эшиткенлер шашып къала эдилер.

Яирнинъ къызы ве Исанынъ урбасына къолуны тийдирген къадыннынъ тедавийленюви

²¹ Иса кене гольнинъ башкъа ялысына къайыкънен барды. Онынъ этрафында чокъ адам топланды. Иса гольнинъ ялысында олгъанда,

²² Онынъ янына синагога башлыкъларындан Яир адлы бир адам кельди. Исаны корьгенинен, Онынъ аякъларына йыкъылды да,

²³ ярдым истеп ялварды: – Къызым олюм алында ята. Эвиме келип, онъа эллеринъни къойсанъ, о, сагъ къалып, тюзеледжек! – деди.

²⁴ Иса онен берабер кетти. Онынъ артындан пек чокъ адам кеткени ичюн, этрафында буюк къалабалыкъ эди.

²⁵ Адамларнынъ арасында он эки йыл къан акъувынен чекишкен бир къадын бар эди.

²⁶ О чешит экимлерден чокъ азап чеккен, бутюн мал-мулькюни масраф эткен, амма ич бир файда корьмеген, аксине, алы даа бетер олгъан.

²⁷ Шу къадын Иса акъкъында эшитип, адам къалабалыгъында Онынъ артындан барып, гизлиден Онынъ кийимине тийди.

²⁸ Озюнджесине: «Эгер мен Онынъ урбасына биле тийсем, тюзелирим», – деп тюшюнген.

²⁹ Шу ань къадыннынъ къан акъувы токътады. Хасталыгъындан къуртулгъаныны бутюн беденинен дуйды.

³⁰ Иса исе Озюнден кучь чыкъкъаныны дуйды ве этрафындаки адамларгъа чевирилип: – Меним кийимлериме ким тийди? – деп сорады.

³¹ Шегиртлери Онъа: – Сенинъ эр тарафынъда адамлар къалабалыгъыны корип турасынъ да, кийимлериме ким тийди, деп сорайсынъмы? – дедилер.

³² Амма Иса буны япкъан къадынны этрафында козьлеринен къыдыра эди.

³³ Озюне не олгъаныны анълагъан къадын къоркъып-къалтырап Исанынъ алдына кельди де, Онынъ аякълары тюбюне озюни ташлап, бутюн акъикъатны айтып берди.

³⁴ Иса исе онъа: – Къызым, сени иманынъ тедавийледи. Тынчлыкънен бар ве хасталыгъынъдан азат ол, – деди.

³⁵ Иса бу сёзлерни айткъанда, синагога башлыгъынынъ эвинден адамлар келип, онъа: – Къызынъ ольди. Оджаны къасевет эттирме, – дедилер.

³⁶ Амма Иса, бу сёзлерге къулакъ асмай, синагога башлыгъына Яирге: – Къоркъма, тек инан! – деди.

³⁷ Пётр, Якъуп ве онынъ къардашы Юхандан гъайры Иса Озюнинъ артындан кетмеге кимсеге разылыкъ бермеди.

³⁸ Синагога башлыгъы Яирнинъ эвине келип чыкъты, анда шашкъынлыкъны ве кескин сеслернен такъмакълап агълагъанларны корьди.

³⁹ Иса эвге киргенинен: – Сизлер неден кедерленесинъиз? Не ичюн агълайсынъыз? Бу бала ольмеген, о юкълап ята, – деди.

⁴⁰ Онынъ устюнден кульгенлер де олды. Амма Иса, эписини тышарыгъа чыкъарып, тек къызчыкънынъ ана-бабасынен Озь шегиртлеринен берабер къызчыкъ яткъан одагъа кирди.

⁴¹ Анда баланынъ къолуны алды ве: – Талита, кум! – деди. Бу сёзлернинъ терджимеси: «Эй, къызчыкъ, санъа айтам: тур еринъден!» – демектир.

⁴² Къызчыкъ шу дакъкъасы еринден турды ве юрип кетти. О, энди он эки яшларында эди. Бу аджайип шейни корьген адамлар эписи шашып къалдылар.

⁴³ Иса исе оларгъа: – Буны кимсе бильмесин, – деп, къатты эмир этти. Къызчыкъкъа да аш берильмесини буюрды.