Марк 4 - Мукъаддес Китап

Урлукъ сачыджы акъкъында кинаели икяе

¹ Иса кене голь боюнда адамларны огрете эди. Онынъ янына о къадар чокъ адам топланды ки, Иса къайыкъкъа отурып сувгъа тюшмеге меджбур олды. Адамлар исе ялыда къалдылар.

² Иса чокъ кинаели икяе айтып, халкъкъа насиатлар берди.

³ – Шуны динъленъиз, – деди Иса. – Бир урлукъ сачыджы тарлагъа чыкъа.

⁴ О урлукъ сачкъанда, базы урлукълар ёл кенарына тюше. Шу арада къушлар учып келелер де, урлукъларны чокъуп ёкъ этелер.

⁵ Башкъа урлукълар ташлы, топракъ аз олгъан ерге тюше ве тезден осип чыкъалар, чюнки топракъ бу ерде юфкъа экен.

⁶ Кунеш чыкъкъан сонъ исе, олар сарара-солалар ве яхшы тамыр атып олмагъанларындан, къуруп къалалар.

⁷ Урлукъларнынъ бир къысмы тикенликке тюше, тикенлер тез оселер ве фиданларны богъып, гъайып этелер.

⁸ Яхшы топракъкъа тюшкен урлукълар исе чыкъалар ве буюк олып оселер, яхшы берекет берелер: бир урлукътан отуз къат, башкъалары алтмыш ве дигерлери юз къат арткъач берекет кетирелер.

⁹ Къулагъы барлар буны эшитсинлер! – деди Иса.

Кинаели икяелернинъ макъсады

¹⁰ Адамлар даркъалып, Исанынъ янында тек он эки шегирти ве Онынъ артындан эр вакъыт юргенлер къалгъанда, олар Исадан кинаели икяелернинъ манасыны сорадылар.

¹¹ Иса оларгъа бойле деди: – Алла Падишалыгъынынъ сыры сизге белли. Тышарыда къалгъанлары исе эр шейни кинаели икяелер ярдымынен анълайлар.

¹² Оларгъа кинаели икяелерни айтылгъанынынъ макъсады шундадыр: Олар, козьлеринен бакъып – корьмесинлер, къулакъларынен эшитип – анъламасынлар, сонъ тёвбе этмесинлер, гуналары багъышланмасын!

Урлукъ сачыджы акъкъында кинаели икяенинъ анълатувы

¹³ Бу кинаели икяени анъламадынъызмы? Ойле олса, башкъа икяелерни насыл анълайджакъсыз? – деди оларгъа Иса.

¹⁴ – Урлукъ сачыджынынъ сачкъаны – Алланынъ Сёзюдир.

¹⁵ Базы адамлар ёл кенарындаки топракъкъа ошайлар. Олар сёзни динълегенде, Шейтан бирден келип, бу адамларнынъ юрегине сачылгъан сёзни – урлукъны – хырсызлап кете.

¹⁶ Дигерлери исе урлукъны алгъан, ташлы топракъкъа ошайлар. Сёзни эшитип, оны тезликнен ве къуванчнен къабул этелер.

¹⁷ Лякин де бир шейге, де башкъа шейге дикъкъат этип, урлукъкъа тамыр атмагъа ёл бермейлер. Шу сёз ичюн оларнынъ башына къаза-беля кельсе, олар аман ёлундан къайталар.

¹⁸ Башкъалары исе, урлукъны алгъан, тикенли топракъ киби: олар сёзни эшителер,

¹⁹ амма аят къасеветлери, зенгинликнен алданув ве башкъа шейлер истеклери келип, сёзни бастыралар, ве урлукълар берекетсиз къалалар.

²⁰ Урлукъны алгъан, яхшы топракъкъа ошагъан адамлар да бар. Олар, сёзни эшитип, оны къабул этелер. Олардан базылары отуз къат, башкъалары алтмыш къат ве дигерлери юз къат берекет берелер.

Къопкъа тюбюндеки чыракъ акъкъында

²¹ ‌Иса сёзюни девам этти: – Чыракъны эвге кетирип, оны къопкъа я да ятакъ тюбюне къоярсызмы? Ёкъ, оны шамдан устюне къоялар!

²² Эр бир шей озь вакътында айтылмакъ ичюн, гизлене. Эр бир шей, озь вакътында чыкъарылмакъ ичюн, сакълана.

²³ Къулагъы барлар буны эшитсинлер!

²⁴ Иса сёзюни девам этти: – Эшиткенинъизге дикъкъат этинъиз. Сиз насыл ольчев иле ольчесенъиз, айны шу ольчевнен сизге де ольчеп бериледжек ве даа къошуладжакъ.

²⁵ Кимде бар олса, онъа даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, олгъаны да тутып алынаджакъ.

Урлукъ акъкъында кинаели икяе

²⁶ Сонъ Иса шойле деди: – Алланынъ Падишалыгъы бунъа ошай: Бир адам топракъкъа урлукъ сача.

²⁷ О, гедже юкълап, куньдюз тура. Урлукънынъ насыл осип-узангъанындан онынъ хабери ёкъ.

²⁸ Топракъ озь-озюнден башта ешиль сапчыкъны, сонъ башакъны, ондан сонъ башакъта толгъан ашлыкъны чыкъара.

²⁹ Ашлыкъ пишкен сонъ, адам оракъны къолуна ала – берекетни джыймагъа вакъыт кельди.

Хардал урлугъы акъкъында кинаели икяе

³⁰ Сонъ Иса шойле деди: – Алланынъ Падишалыгъыны ненен къыяслайыкъ? Оны насыл кинаели икяенен ифаделейик?

³¹ Мына, Алланынъ Падишалыгъы бир хардал урлугъына ошай: оны топракъкъа сачкъанда, ер юзюнде бу урлукътан уфакъ урлукъ олмай.

³² Амма, сачылгъан сонъ ойле осип котериле ки, бостандаки бутюн осюмликлерден юксек ола. Онынъ пытакълары о къадар буюк олалар ки, къушлар оларнынъ салкъынында юва къуралар.

³³ Иса, даа чокъ кинаели икяелер айтып, адамларгъа, сыгъдыргъанлары къадар, Алланынъ Сёзюни анълата эди.

³⁴ О, эр шейни кинаели икяелернен айта эди. Тек шегиртлеринен бир Озю къалгъанда, бу шейлерни оларгъа ачыкъ анълата эди.

Иса фуртунаны ятыштыра

³⁵ ‌Шу куню акъшам устю Иса шегиртлерине: – Гольнинъ о бир ялысына ялдап кечейик, – деди.

³⁶ Олар, адамларны къалдырып, къайыкъта отургъан Исаны озьлеринен берабер алдылар. Янларында башкъа къайыкълар да бар эди.

³⁷ Сонъ бирден ойле бир кучьлю фуртуна къопты ки, къайыкъкъа далгъалар урулып, оны толдурып башладылар.

³⁸ Иса исе башыны ястыкъкъа къойып, къайыкънынъ къуйругъы тарафында юкъламакъта эди. Шегиртлери Оны уятып: – Оджам! Биз сувгъа баткъанымыз Сен ичюн эп бирми? – дедилер.

³⁹ Иса уянып, еринден турды да, фуртуна елине: – Токъта! – деди ве гольге тынчланмагъа эмир этти. Шу ань ель тынды, гольге тынчлыкъ чёкти.

⁴⁰ Ондан сонъ О, шегиртлерине: – Не ичюн сизлер бойле къоркъакъсынъыз? Сизинъ иманынъыз къаерде? – деди.

⁴¹ Шегиртлери къоркъып шашып къалдылар. Бири-бирлеринден: – Кимдир бу я? Ель де, голь де Онъа бойсуналар! – деп сораштылар.