Марк 10 - Мукъаддес Китап

Айрылышув акъкъында Исанынъ огретюви

¹ Иса, о ерден чыкъып, Иордан озенининъ артындаки Еудие мемлекетине кельди. Онынъ этрафында кене де пек чокъ адам топланды. Озь адети боюнджа Иса адамларны огрете башлады.

² Базы фериселер Оны сынамакъ ниетинен якъынлашып: – Къанун боюнджа акъайгъа озь апайындан айырылмакъ мумкюнми? – деп сорадылар.

³ Иса исе олардан: – Муса сизлерге не буюргъан? – деп сорады.

⁴ – Муса, акъай айрылышув кягъытыны язып апайындан айырылмагъа мумкюн, деп, разылыкъ берген, – деди фериселер.

⁵ Иса оларгъа джевап берип: – Юреклеринъиз таш киби олгъаны ичюн, сизлерге бу эмирни язып къалдырды, – деди.

⁶ – Аслында, Алла дюньяны яраткъанда, адамларны эр киши ве къадын киши оларакъ яратты.

⁷ Шу себептен акъай, ана-бабасыны къалдырып, озь апайына япышаджакъ,

⁸ ве олар экиси бир вуджут оладжакълар. Бойледже, олар энди эки дегиль, бир беден сайылалар.

⁹ Алла къошкъаныны адам айырмасын.

¹⁰ Эвге кельген сонъ, шегиртлери Исадан кене шу шейни сорадылар.

¹¹ О, оларгъа: – Ким, озь апайындан айырылып, башкъасына эвленсе, сабыкъ апайына нисбетен аиле садыкълыгъыны боза, – деди.

¹² – Апай да, озь акъайынен айырылып, башкъасына чыкъса, аиле садыкълыгъыны боза.

Иса ве балалар

¹³ Исанынъ алдына, къолларынен тийип, хайыр дувасыны окъусын деп, балаларны кетирдилер. Шегиртлер исе оларгъа ёл бермедилер.

¹⁴ Иса буны корьгенде, ачувланып: – Балаларгъа Манъа кельмеге ёл ачынъыз, оларны токътатманъыз. Алланынъ Падишалыгъы оларнынъкидир.

¹⁵ Сизлерге догърусыны айтам: ким Алланынъ Падишалыгъыны бала киби къабул этмесе, анда киралмайджакъ, – деди.

¹⁶ Сонъ, балаларны къучакълап, эллерини башларына къойып, хайыр дувасыны окъуды.

Зенгин адам

¹⁷ ‌Иса ёлгъа чыкъаяткъанда, кимдир чапып келип, Онынъ огюнде тиз чёкти ве: – Яхшы Оджам! Эбедий аяткъа насип олмакъ ичюн не япмакъ керек? – деп сорады.

¹⁸ Иса онъа: – Манъа не ичюн «яхшы» дейсинъ? Бир Алладан башкъа ич кимсе яхшы дегиль.

¹⁹ Сен эмирлерни билесинъ: адамнынъ джаныны алма, аиле садыкълыгъыны бозма, хырсызлама, ялан шаатлыкъ этме, алдатма, ана-бабанъны урьмет эт, – деди.

²⁰ О адам, Исагъа джевап къайтарып: – Оджам! Буларны эписини яшлыгъымдан берли япып келем, – деди.

²¹ Иса онъа бакъты ве бир кереден оны бегенди. – Санъа бир шей етишмей. Бар, бутюн мал-мулькюнъни сатып, акъчасыны фукъарелерге болип бер. О вакъыт зенгинлигинъ кокте оладжакъ. Сонъ кель де, артымдан юр, – деди.

²² Лякин, бу сёзлерни эшиткенинен, адам къайгъы ичинде о ерден чыкъып кетти. Онынъ байлыгъы буюк эди де.

²³ Иса, этрафына козь ташлап, шегиртлерине: – Зенгин адамларгъа Алланынъ Падишалыгъына кирмеге агъыр! – деди.

²⁴ Шегиртлер бу сёзлерни эшитип, шашып къалдылар. Иса исе, текрарлап: – Балаларым, Алланынъ Падишалыгъына кирмеге пек агъыр!

²⁵ Зенгин адамнынъ Алланынъ Падишалыгъына киргенинден девенинъ ине тешигинден кечкени къолайдыр, – деди.

²⁶ Шегиртлер даа бетер шашып, бир-биринден: – Ойле олса, ким къуртарыладжакъ экен? – деп сорадылар.

²⁷ Иса, оларгъа козьлерини тикип: – Адамларгъа бунынъ имкяны ёкъ, лякин Алланынъ ярдымынен имкяны бар. Алла ичюн эр шей мумкюн ола, – деди.

²⁸ Пётр, сёз алып, Исагъа: – Мына, биз эр шейлеримизни къалдырып, Сенинъ артынъдан кеттик, – деди.

²⁹ Иса онъа: – Сизлерге догърусыны айтам: ким Мен ве Къуванчлы Хабер ичюн эвини, агъа-къардашларыны, тата-къызкъардашларыны, ана-бабасыны, балаларыны, озь тарлаларыны ташлап кетсе,

³⁰ шимди, бу дюньяда, чекеджек зулумларнен берабер, юз кере зияде эвлер, агъа-къардашлар, тата-къызкъардашлар, аналар, балалар ве тарлаларгъа саип оладжакъ. Эбедий дюньяда исе эбедий аяткъа малик оладжакъ.

³¹ Лякин шимди биринджи олгъан чокъ адамлар сонъунда оладжакъ, сонъунда олгъанлар исе биринджи оладжакълар, – деди.

Иса учюнджи кере Озь олюми ве тирилюви акъкъында айта

³² Энди олар Ерусалимге ёл алдылар. Иса эписининъ огюнде кетмекте эди. Шегиртлери теляшланмакъта, башкъалары исе къоркъа-къоркъа Онынъ артындан юрмекте эдилер. Иса он эки шегиртини янына чагъырып, кене Озюнен не оладжагъы акъкъында айтып башлады:

³³ – Шимди биз Ерусалимге келип киреятамыз. Анда Инсан Огълуны баш руханийлер ве Къанун оджаларынынъ къолуна тутып береджеклер. Олар Оны олюмге укюм этип, Алланы бильмеген адамларгъа береджеклер.

³⁴ Олар Оны масхара этип, Онъа тюкюреджеклер, Оны къамчылайджакълар ве ольдюреджеклер. Амма учюнджи куню О, тириледжек, – деди.

Якъуп ве Юханнынъ риджасы

³⁵ ‌Зебедайнынъ огъуллары Якъуп ве Юхан, Исанынъ алдына келип: – Оджам, бир истегимиз бар, оны биз ичюн япкъанынъны пек истеймиз, – дедилер.

³⁶ – Сизлер ичюн не япкъанымны истейсиз? – деп сорады Иса.

³⁷ Олар: – Сен улу олгъан сонъ, биримиз Сенинъ онъ тарафынъда, экинджимиз исе сол тарафынъда отургъанымызгъа разылыкъ бер, – дедилер.

³⁸ Иса оларгъа: – Сизлер не истегенинъизни бильмейсиз. Мен ичеджек къадеден сиз ичип олурсызмы? Мен батып чыкъаджакъ терен сувларгъа батып чыкъып олурсызмы? – деди.

³⁹ Олар: – Олурмыз, – деп джевап бердилер. Иса исе оларгъа: – Сиз Мен ичеджек къадеден ичеджексиз, Мен батып чыкъаджакъ терен сувларгъа батаджакъсыз.

⁴⁰ Амма Меним онъ ве сол тарафымда отурмагъа разылыкъ бермек Меним къолумда дегиль. Бу ерлерни Алла кимге азырлагъан олса, олар отураджакълар.

⁴¹ Башкъа он шегирти буны эшитип, Якъуп ве Юхангъа ачувландылар.

⁴² Иса оларны янына чагъырып: – Сиз билесиз, башкъа миллетлернинъ башлыкълары оларакъ сайылгъан адамлар оларгъа башлыкъ япалар, ве буюклери оларнынъ устюнде укюм сюрелер.

⁴³ Амма сизлернинъ аранъызда бойле шей олмасын! Ким сизде буюк олмагъа истесе, сизге хызметчи олсун.

⁴⁴ Ким исе сизлернинъ аранъызда биринджи олмагъа истесе, эписине къул олсун.

⁴⁵ Инсан Огълу да Озюне хызмет эттирмек ичюн кельмеди, Озю хызмет этмек ве Озь джаныны къурбан этип, чокътан-чокъларны къуртармакъ ичюн кельди, – деди.

Сокъур Бартимайнынъ тедавийленюви

⁴⁶ ‌Иса Ерихон шеэрине кельди. Шеэрден шегиртлеринен ве чокъ адамнен берабер чыкъып кетеяткъанда, ёл кенарында Тимай огълу сокъур Бартимай, садакъа сорап, отурмакъта эди.

⁴⁷ Назаретли Исанынъ кечип кеткенини эшитип: – Эй, Давут Огълу Иса! Манъа мерамет эт! – деп къычырды.

⁴⁸ Чокъ адамлар онынъ агъзыны къапатмагъа истедилер, амма о, даа бетер къычырды: – Эй, Давут Огълу! Манъа мерамет эт!

⁴⁹ Иса токътап: – Оны мында чагъырынъыз, – деди. Кёрны чагъырып, онъа: – Джесюр ол, еринъден тур! О, сени чагъыра, – дедилер.

⁵⁰ Бартимай усть урбасыны чыкъарып четке атты, еринден сычрап турды да, Исанынъ янына барды.

⁵¹ Иса ондан: – Сен Менден не истейсинъ? – деп сорады. – Раввуни, козьлерим корьсюн! – деди кёр адам.

⁵² Иса онъа: – Бар, сени иманынъ къуртарды, – деди. Бартимай шу ань коре башлады ве Исанынъ артындан ёл бою кетти.