Лука 19 - Мукъаддес Китап

Иса ве Закий

¹ Иса Ерихон шеэрине кирип, сокъакълар бою кете эди.

² Бу ерде салымджыларнынъ башы, Закий адлы зенгин бир адам,

³ Исаны корьмек ве Онынъ ким экенини бильмек истеди. Амма Исаны пек чокъ адам сарып алгъанындан себеп, Оны корип оламады, чюнки пек алчакъ бойлу эди.

⁴ Исаны корьмек ичюн, Закий огге чапып, Иса кечеджек ёлнынъ четинде оськен дут терегине минди.

⁵ Иса о ерге келип чыкъкъанда, башыны котерди де, Закийни корьди. – Эй, Закий, тез тюш андан. Бугунь Мен сенинъ эвинъде олмакъ керегим, – деди О.

⁶ Закий ашыкъып теректен тюшти ве Исаны буюк бир къуванчнен къабул этти.

⁷ Буны корьгенде, базы адамлар мырылдап башладылар: – Иса гуналы адамнынъ эвине барды, – дедилер.

⁸ Закий исе Раббининъ огюнде турып: – Рабби, мен фукъарелерге барлыгъымдан ярысыны береджегим. Эгер кимнидир алдаткъан олсам, оларгъа дёрт къат къайтараджагъым, – деди.

⁹ Бунъа Иса: – Бугунь Закийнинъ эвине къуртулув кельди, чюнки о да Ибраимнинъ огълудыр, – деди.

¹⁰ – Инсан Огълу гъайып олгъанларны къыдырып тапмакъ ве къуртармакъ ичюн кельди.

Он къул ве оларгъа берильген акъча акъкъында кинаели икяе

¹¹ ‌Иса Ерусалимге якъынлашкъанда, Оны динълеген халкъ, Алланынъ Падишалыгъы мына шимди келеджек, деп тюшюне эди. Шунынъ ичюн Иса оларгъа даа бир кинаели икяени айтып берди:

¹² – Мырза бир адам тахткъа минмек ве сонъ къайтмакъ ичюн узакъ мемлекетке бараджакъ ола.

¹³ Озюнинъ он къулларыны чагъырып, оларгъа бир юзер динар бере де: «Мен къайтып кельгенимдже, бу параларны ишлетип турунъыз», – деп кете.

¹⁴ Мемлекетининъ халкъы исе мырзадан нефретлене экен. Олар онынъ артындан эльчилерни ёллап: «Бу адам бизге падиша олгъаныны истемеймиз», – деп илян этелер.

¹⁵ Бир вакъыттан сонъ мырза тахткъа минип, озь ветанына къайтып келе. Берген акъчаларынен ким не къадар файда корьгенини бильмек ичюн, къулларыны янына чагъырта.

¹⁶ Биринджиси келип: «Эфендим, сенинъ юз динарынъ даа бинъ динар файда кетирди», – дей.

¹⁷ Падиша онъа: «Аферин! Сен яхшы къул экенсинъ! Кучюк иште ишанчлыкъ косьтергенинъ ичюн, шимди он шеэрнинъ укюмдары олурсынъ», – дей.

¹⁸ Экинджиси келип: «Эфендим, сенинъ юз динарынъ беш юз динар файда кетирди», – дей.

¹⁹ Онъа да: «Сен де беш шеэрге укюмдарлыкъ этерсинъ», – дей.

²⁰ Учюнджиси келип: «Эфендим, мына сенинъ юз динарынъ, мен оны явлукъкъа сарып сакъладым.

²¹ Мен сенден къоркъа эдим. Сен къатты къолсынъ, бермейип аласынъ, сачмайып орасынъ», – дей.

²² Падиша онъа: «Эй, яман ве дембель къул! Сени озь агъзынъдан чыкъкъан сёзлеринънен укюмге чекеджем. Мени къатты къол олгъанымны эм де бермейип алгъанымны, сачмайып оргъанымны бильген олсанъ да,

²³ не ичюн парамны фаизджилерге бермединъ? Мен келип, ич олмадым парамны фаизнен алыр эдим», – дей.

²⁴ Сонъ падиша янында тургъанларгъа бакъып: «Онынъ къолундан юз динарыны алып, бинъ динары олгъангъа беринъиз», – дей.

²⁵ «Эфендим, онынъ бинъи бар да!» – дей олар.

²⁶ «Мен сизге айтам: кимде бар олса, онъа даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, къолунда бар олгъаны биле ондан тутып алынаджакъ.

²⁷ Энди меним падиша олгъанымны истемеген анавы душманларымны мында кетиринъиз де, козюм огюнде ольдюринъиз», – дей.

Исанынъ Ерусалимге тантананен киргени

²⁸ Бу икяени айткъан сонъ, Иса Ерусалимге таба ёлуны девам этти.

²⁹ Зейтюн дагъынынъ этегинде ерлешкен Бетфаге ве Бетания койлерине якъынлашкъанда, О, эки шегиртини ёллап:

³⁰ – Къаршынъыздаки койге барынъыз. Койге киргенинъизнен, багълы тургъан, шимдигедже устюне адам минмеген яш эшекни тапарсыз. Оны чезип, мында кетиринъиз.

³¹ Эгер сизден: «Эшечикни не ичюн чезесиз?» – деп сорасалар, «О, Раббимизге керек», – деп джевап беринъиз, – деди.

³² Иса ёллагъан шегиртлер барып, эр шейни О айткъаны киби таптылар.

³³ Эшечикни чезеяткъанларда, онынъ саиплери: – Сиз не ичюн эшечикни чезесиз? – деп сорадылар.

³⁴ Шегиртлер: – О, Раббимизге керек, – дедилер.

³⁵ Эшечикни Исанынъ алдына кетирдилер де, онынъ устюне озь урбаларыны ташлап, Исаны миндирдилер.

³⁶ Иса минип кетеяткъанда, шегиртлер урбаларыны ёлгъа тёшедилер.

³⁷ Иса энди Зейтюн дагъындан тюшкен ёлгъа якъынлашкъанда, Онынъ пек чокъ шегиртлери, корьген аджайип шейлерни хатырлап, къуванчкъа толдылар ве кучьлю сеслернен Алланы шерефлеп башладылар:

³⁸ – Раббининъ Ады иле Келеяткъанны, Падишаны шуретленъиз! Кокте барышыкъ, юкъары Коклерде – шерефлер олсун! – дедилер.

³⁹ Халкънынъ арасында тургъан бир къач ферисе Исагъа: – Оджа, шегиртлеринънинъ сеслерини кестир! – дедилер.

⁴⁰ О исе оларгъа джевап берип: – Сизге айтам: эгер оларнынъ сеслери кесильсе, ташлар къычыраджакълар! – деди.

⁴¹ Иса Ерусалимге якъынлашкъанда, шеэрни корип, онынъ алына козь яш тёкти ве:

⁴² – Сен ич олмадым, шу кунюнъде барышыкъ ичюн нелер керек олгъаныны бильсе эдинъ! Амма шимди бу шей козьлеринъден сакълангъандыр.

⁴³ Башынъа ойле куньлер келеджек ки, душманларынъ этрафынъны узун топракъ обаларынен сарып, алкъагъа алып, эр тарафтан басаджакълар.

⁴⁴ Сени харап этип, ичинъдеки эвлятларынъны къыраджакълар, таш устюнде таш къалдырмайджакълар, чюнки Мен санъа кельген вакътыны танымадынъ, – деди.

Иса Алланынъ Сарайында

⁴⁵ Иса Алланынъ Сарайынынъ азбарына киргенде, анда алыш-веришнен огърашкъанларны къувмагъа башлады.

⁴⁶ Оларгъа: – Алланынъ Китабында: «Эвиме “Ибадет Эви” дейджеклер», – деп язылгъан. Сизлер исе оны айдутлар къобасына чевиргенсиз! – деди.

⁴⁷ Иса эр кунь Алланынъ Сарайында адамларны огрете эди. Баш руханийлер, Къанун оджалары ве Исраиль халкъынынъ акъсакъаллары исе Оны ольдюрмеге истей эдилер,

⁴⁸ лякин бунынъ чаресини тапамадылар. Бутюн халкъ Исаны джан-юрекнен динълеп, артындан юре эди.