Лука 1 - Мукъаддес Китап

¹ Арамызда олып кечкен вакъиалар акъкъында чокъ адам икяе этмеге башлагъанлар.

² Бизлер исе эр шейни озь козюнен корьген адамлардан, Сёзнинъ хызметчилеринден билип,

³ мен де, эписини гъайретнен огренген сонъ, бу вакъиаларны санъа, урьметли Теофил, бирер-бирер язып бермек къарарына кельдим.

⁴ Шунынънен, санъа берильген хабер акъикъий олгъаныны анъларсынъ.

Ягъянынъ догъгъаны акъкъында хабер

⁵ Еудиенинъ падишасы Ироднынъ куньлеринде Авиянынъ болюгинден Зекъарья адлы бир руханий бар эди. Онынъ Элизабет адлы апайы Харун союндан эди.

⁶ Олар экиси Алланынъ огюнде инсафлы адамлар олып, Раббининъ эписи эмир ве къанунларыны къатиен тута эдилер.

⁷ Лякин оларнынъ балалары ёкъ эди. Элизабет къысыр, олар экиси де энди къартайгъан эдилер.

⁸ Куньлернинъ биринде Зекъарья, болюгининъ невбетинде, Аллагъа ибадет этмек керек эди.

⁹ Руханийлернинъ адети боюнджа джереп чекип, Зекъарья Алланынъ Сарайына кирди ве къокъулы отларны якъа башлады.

¹⁰ Бутюн халкъ исе, къокъулы отларны якъкъан вакъытта тышарыда турып дува окъуй эди.

¹¹ Бирден Алланынъ мелеги пейда олды, къокъулы отлар якъыладжакъ ернинъ онъ тарафында турды.

¹² Мелекни корьген Зекъарья шашмалады ве къоркъты.

¹³ Амма мелек онъа: – Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди.

¹⁴ – О санъа къуванч ве буюк севинч береджек, чокъ адам онынъ догъгъанына къуванаджакълар.

¹⁵ О, Раббининъ козюнде улу оладжакъ, шарап ве ички ичмейджек, даа анасынынъ къарнында олгъанда, Мукъаддес Рухкъа толаджакъ.

¹⁶ Исраиль халкъындан чокъларыны оларнынъ Раббисине Аллагъа къайтараджакъ.

¹⁷ Ильяснынъ руху ве къудретине толып, Раббиден эвель кетеджек, бабаларнынъ юреклерини балаларына бакътырып, бойсунмагъанларны инсафлы ёлгъа къайтараджакъ, Раббиге яхшы азырландырылгъан халкъны теслим этеджек.

¹⁸ Зекъарья мелекке: – Я мен буны насыл биледжем? Мен къартым, апайым да энди баягъы яшындадыр, – деди.

¹⁹ Мелек онъа шойле джевап берди: – Мен – Алланынъ огюнде тургъан Джебраилим. О, мени сеннен лаф этмек ве бу къуванчлы хаберни санъа бильдирмек ичюн ёллады.

²⁰ Мен санъа айткъаным озь вакътында оладжакъ. Амма меним сёзлериме инанмагъанынъ ичюн, сенинъ тилинъ тутуладжакъ, ве бу шейлер мейдангъа кельмегендже, лаф этмейджексинъ.

²¹ Халкъ исе Зекъарьяны беклей, онынъ Алланынъ Сарайында бу къадар чокъ отургъанына шаша эди.

²² Сонъ Зекъарья чыкъты, лякин лаф этип оламай эди. Халкъ о анда руя корьгенини анълады. Зекъарья оларгъа къолларынен ишаретлер эте, озю исе тильсиз олып къала эди.

²³ Хызмет вакъты биткен сонъ, Зекъарья эвине къайтып кельди.

²⁴ Бундан сонъ онынъ апайы Элизабет юклю олды ве биринджи беш ай ичинде эвден чыкъмады.

²⁵ О: «Буны мен ичюн Рабби япты. Устюмден адамлардан корьген масхаралыгъымны алмагъа истеди», – дей эди.

Иса Месихнинъ догъулувы акъкъында къуванчлы хабер

²⁶ Алтынджы ай кельгенде, Алла Джебраиль мелекни Галилеяда ерлешкен Назарет шеэрине,

²⁷ Давутнынъ союндан олгъан Юсуф адлы адамгъа нишанлы олгъан бир къызгъа ёллады. Къызнынъ ады Мерьем эди.

²⁸ Онынъ янына келип, мелек: – Селям санъа, эй, хайыр корьген! Рабби сеннен! – деди.

²⁹ Мерьем шашмалады. Мелек онъа берген селямнынъ манасы не анълаткъаныны бильмей эди.

³⁰ Мелек онъа: – Къоркъма, Мерьем! Сен Алланынъ хайырыны таптынъ!

³¹ Сен юклю оладжакъсынъ, Огъул кореджексинъ ве Онынъ Адыны «Иса» къояджакъсынъ.

³² О улу оладжакъ, Оны «Юдже Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар, Алла Оны Давут дедесининъ тахтына отуртаджакъ.

³³ О, Якъупнынъ союна эбедиен Падиша оладжакъ, Онынъ падишалыгъынынъ сонъу олмайджакъ, – деди.

³⁴ Мерьем исе мелекке: – Бойле шей олурмы? Мен даа акъай корьмедим! – деди.

³⁵ Мелек онъа: – Санъа Мукъаддес Рух энеджек, сени Юдже Алланынъ къудрети къаплайджакъ. Шунынъ ичюн сенден догъаджакъ Бала азиз оладжакъ, Оны «Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар.

³⁶ Мына, союнъ Элизабет, къарт олса да, алтынджы ай юклю олып, бала беклей. Амма онъа къысыр дей эдилер.

³⁷ Алланынъ япып оламагъан иши ёкъ, – деди.

³⁸ – Мен Раббининъ къулум, эр шей дегенинъ киби олсун, – деди Мерьем. Сонъ мелек ондан кетти.

Мерьем ве Элизабет

³⁹ Бундан сонъ Мерьем бирден аджеле алда дагълы топрагъына, Ехуданынъ бир шеэрине ёл алды.

⁴⁰ Зекъарьянынъ эвине кельди ве Элизабетнен селямлашты.

⁴¹ Элизабет Мерьемнинъ селямыны эшиткенинен, онынъ ичиндеки бала секирди, ве Элизабет Мукъаддес Рухкъа толды.

⁴² О, кучьлю сеснен: – Сен къадынлар арасында энъ шуретлисинъ! Сенинъ къарнынъдаки бала да шуретли!

⁴³ Мен ким экеним де, манъа Эфендимнинъ анасы кельди?

⁴⁴ Сенинъ сесинъ къулагъыма еткенинен, ичимдеки бала къуванып секире башлады.

⁴⁵ Алланынъ айткъан сёзлери ерине келеджегине инангъан къадын бахтлыдыр!

Мерьемнинъ макътав йыры

⁴⁶ Мерьем исе деди: – Меним джаным Раббини шуретлей!

⁴⁷ Рухум Къуртарыджым олгъан Аллада буюк къуванч тапты.

⁴⁸ Алла къулунынъ алчакъгонъюллигини корьди. Шимдиден сонъ адамларнынъ бутюн несиллери манъа «бахтлы» дейджеклер.

⁴⁹ Къудретли Алла мен ичюн улу шей япты. Онынъ Ады Мукъаддес!

⁵⁰ Несильден несильге Оны урьмет эткенлерге О, мерамет эте.

⁵¹ Озюнинъ къудретли къолуны узатты да, юрегинде кибир фикирлери олгъанларнынъ эписини дагъытты.

⁵² Укюмдарларны тахтларындан алып ташлады, алчакъгонъюллилерни исе юксельтти.

⁵³ Яхшы шейлерни ач олгъанларгъа берди, зенгинлерни исе бом-бош ёллады.

^54-55 Аталарымызгъа, Ибраимге ве онынъ эвлядына эбедиен мераметли олмагъа сёз бергенини хатырлады, Озь къулуна Исраильге ярдымгъа кельди.

⁵⁶ Мерьем учь ай къадар Элизабетнинъ янында къалды. Сонъ озюнинъ эвине къайтып кельди.

Ягъянынъ догъулувы

⁵⁷ Элизабетнинъ бала тападжакъ вакъты кельди, ве о, огълан догъурды.

⁵⁸ Онынъ къомшулары ве сой-соплары, Рабби онъа бойле буюк мерамет япкъаныны эшитип, онен берабер къувана эдилер.

⁵⁹ Секизинджи куню баланы сюннет этмеге кельдилер ве онынъ адыны, бабасынынъ ады киби, «Зекъарья» къоймагъа истедилер.

⁶⁰ Амма анасы бунъа: – Ёкъ, онынъ ады Ягъя оладжакъ, – деди.

⁶¹ Онъа: – Сенинъ союнъ арасында бойле ады олгъан ич кимсе ёкъ да, – дедилер

⁶² ве баланынъ бабасындан ишаретлернен, онъа насыл ад бермеге истегенини сорадылар.

⁶³ Зекъарья, язув тахтачыгъыны сорап: «Онынъ ады “Ягъя”», – деп язды. Эр кес шашып къалды.

⁶⁴ Шу ань Зекъарьянынъ агъзы ачылды, тили чезильди. О, лаф этип башлады, Аллагъа шукюр этти.

⁶⁵ Эписи къомшулар пек къоркътылар. Бу вакъиалар акъкъында бутюн дагълы Еудие топрагъында лаф эттилер.

⁶⁶ Буны эшиткенлер эписи тюшюнджеге далып, ичинден: «Бу бала ким олур экен?» – дей эдилер. Эм керчек, онен Раббининъ къудрети бар эди.

Зекъарьянынъ пейгъамберлиги

⁶⁷ Баланынъ бабасы Зекъарья Мукъаддес Рухкъа толып, пейгъамберлик этти:

⁶⁸ – Исраильнинъ Алласыны, Раббимизни шуретленъиз! О, Озь халкъына ярдымгъа кельди ве оны азат этти!

^69-70 Къадимий заманларда азиз пейгъамберлернинъ бильдиргенине коре, О бизге Озюнинъ къулу Давутнынъ союндан къудретли Къуртарыджыны ёллады.

⁷¹ О бизни душманларымыздан, бизни кореджек козю олмагъанлардан къуртараджакъ.

⁷² Оны ёллагъанда, Алла баба-деделеримизге мерамет этти, Озюнинъ мукъаддес васиетини,

^73-75 атамыз Ибраимге берген антыны хатырлады. О бизге, биз душманларымызнынъ къолундан къуртулып, кимседен къоркъмайып, азиз ве инсафлы олып, омрюмиз боюнджа Онъа ибадет этип олурмыз, деп ант этти.

⁷⁶ Санъа исе, балам, «Юдже Алланынъ пейгъамбери» дейджеклер, Раббиден эвель кетип, Онынъ ёлуны азырлайджакъсынъ

⁷⁷ ве Онынъ халкъына къуртулыш гуналарнынъ багъышланувына багълы олгъаны акъкъында хабер даркъатаджакъсынъ.

⁷⁸ Бизим Алламызнынъ буюк мерамети ичюн бизге юксеклерден айдын шефакъ келеджек,

⁷⁹ къаранлыкъ ве олюм кольгеси тюбюнде яшагъанларны ярыкълатаджакъ, бизге барышыкъ ёлуны косьтереджек.

⁸⁰ Бала осип, рухунен къуветлене эди. Исраиль халкъы алдына чыкъаджакъ вакъты кельмегендже, сахрада яшай эди.