Хошеа 14 - Мукъаддес Китап

¹ Аллагъа къаршы чыкъкъаны ичюн, Самарие шеэри джезаланаджакъ. Анда яшагъанлар къылычтан оледжек, къучакъ балалары парчаланаджакъ, юклю къадынларынынъ къурсакълары ярыладжакъ.

Аллагъа къайтмагъа чагъырув

² Эй, Исраиль! РАББИге, сенинъ Алланъа къайт! Къабаатларынъдан сен йыкъылдынъ.

³ РАББИге къайтынъыз, Оны чагъырынъыз, Онъа айтынъыз: «Бутюн къабаатларымызны багъышла, эйиликнен бизни къабул эт, ве биз тиллеримизнен Санъа шукюр этеджекмиз».

⁴ Ашшур энди бизни къуртармайджакъ, биз бир даа дженк атлары устюне минмейджекмиз. Шимди къолларымызнен япкъан шейлеримизге: «Сиз – бизим аллаларымыз», – айтмайджакъмыз. Оксюз тек Сенде мераметни тападжакъ.

Алла яхшылыкъ япмагъа сёз бере

⁵ Оларны Менден узакълашмагъа истеклеринден тедавийлерим, джан-юректен оларны севеджегим, оларгъа къаршы ачувым ятышаджакъ.

⁶ Мен Исраиль ичюн чыкъ киби оладжагъым. Ве о, занбакъ киби, чечек ачаджакъ, Ливандаки кедр киби, тамыр атаджакъ.

⁷ О, далланып пытакъланаджакъ, дюльберлиги зейтюн тереги киби оладжакъ, къокъулары Ливан дагъларына ошайджакъ.

⁸ Бир даа адамлар кольгесинде яшайджакъ ве чокъ богъдай берекетини джыяджакъ. Олар, юзюм чубугъы киби, чечек ачаджакъ, Ливан шарабы киби, нам къазанаджакъ.

⁹ «Путлар манъа неге керек?» – дейджек Эфраим. Мен оны эшитеджегим ве оны бакъаджагъым. Мен гурь кипарис тереги киби оладжагъым, сен берекетинъни Менден кореджексинъ.

Сонъки сёзлер

¹⁰ Акъыллы адам бу шейлерни анъласын, икметли адам буны бильсин. РАББИнинъ ёллары догъру, ве инсафлы адамлар бу ёлларда юрер, РАББИге къаршы чыкъкъанлар исе анда йыкъылыр.