Хавакъкъукъ 2 - Мукъаддес Китап

¹ Мен къулледе къаравуллыкъ этеджегим, къавий ерде тураджагъым, РАББИнинъ джевабыны беклейджегим. Шикяетиме насыл джевап береджегини беклеп отураджагъым.

Раббининъ Хавакъкъукъкъа берген джевабы

² РАББИ манъа шойле джевап берди: – Кореджек шейлеринъни язып ал, леваларда ачыкъ-айдын язып къой, оларны окъуйджакълар бир кереден окъусынлар.

³ Руянынъ ерине келеджек вакъты даа кельмеди. О, сонънынъ келеджегини бильдире ве ялан дегиль. Эгер кечикип кельген дайын олса биле, эписи бир бекле, – о, мытлакъа оладжакъ.

⁴ Мына, къопай адамнынъ джаны догъру ёлда дегиль, инсафлы адам исе Аллагъа ишанчлыкънен яшар.

⁵ Керчектен де, къопай адам – алдаткъан шараптыр. О, тынчланмаз, онынъ джаны о бир дюнья киби къызгъанч, олюм киби тоймаз. Эписи миллетлерни озюне топлай ве эписи халкъларны запт эте.

⁶ Амма шу халкъларнынъ эписи онынъ устюнден шакъа этеджек, оны мыскъыллайджакъ: – Башкъасынынъ барлыгъыны тартып аласынъ, борджкъа алып зенгинлешесинъ. Амма чокъкъамы? Алынъ фена!

⁷ Апансыздан санъа борджкъа берген адамлар аякъкъа тураджакълар, сени титретеджек адамлар уянаджакълар ве сенинъ мал-мулькюнъни чайпап аладжакълар.

⁸ Сен чокъ халкъларны талагъанынъ ичюн, халкъларнынъ къаныны тёккенинъ, мемлекетлерни ве шеэрлерни бозгъанынъ, анда яшагъанларны ёкъ эткенинъ ичюн, энди халкъларнынъ эписи сени таларлар.

⁹ Эвинъни арам алынгъан шейлернен толдурасынъ, белялардан къачмакъ ичюн юванъны юксеклерде къурасынъ. Алынъ фена!

¹⁰ Сен чокъ халкъларны ёкъ этип, бунынънен эвинъни масхара эттинъ, озь джанынъа къаршы гуна яптынъ.

¹¹ Диварларнынъ ташлары къычыраджакъ, агъач керишлер оларгъа джевапланаджакъ:

¹² «Къан тёкип, шеэрлерни къурдынъ, акъсызлыкънен къасабаларны яптынъ. Алынъ фена!»

¹³ Халкълар агъыр чалышаджакълар, лякин атеш эписини якъаджакъ. Къабилелер бошуна ишинден ёруладжакълар. Мына бу иш Ордуларнынъ РАББИсинден дегильми я?

¹⁴ Денъиз сувларгъа толгъаны киби, ер юзю РАББИнинъ шан-шуретини бильгенлернен толаджакъ.

¹⁵ Сен якъынынъа шарап бересинъ, озь ачувынъа къошасынъ, аврет ерлерини корьмек ичюн, оны сархош япасынъ! Сенинъ алынъ фена!

¹⁶ Урьмет ерине утанч аладжакъсынъ. Энди сен де ич, озь сюннет этильмеген аврет ерлеринъни корьсет. РАББИнинъ онъ къолундаки гъазап къадеси санъа якъынлашаджакъ, масхаралыкъ сенинъ урьметинъни къаплайджакъ.

¹⁷ Ливанда япкъан зорбалыгъынъ, айванларны къоркъузгъан залымлыгъынъ озюнънинъ башынъа тюшеджек, чюнки сен инсан къаныны тёктинъ, мемлекетлерни боздынъ, шеэрлерни ве анда яшагъанларны ёкъ эттинъ.

¹⁸ Агъач я да таштан япылгъан, я да инсан къуйгъан маден путтан не файда? Онынъ огреткени – ялан. Уста озь япкъан шейине ишанса да, о, тек тильсиз бош путтыр.

¹⁹ Тахтадан япылгъан путкъа: «Тур», – деген адамнынъ алы фена. Тильсиз ташкъа: «Уян», – деген кишининъ де алы фена. Пут бир шей огрете билирми? О, алтынгъа ве кумюшке къаплангъан, онынъ джаны ёкъ.

²⁰ РАББИ исе Озюнинъ Мукъаддес Сарайында. Онынъ огюнде бутюн дюнья тынч олсун!