Къадылар 19 - Мукъаддес Китап

Левийли ве онынъ джариеси

¹ О заманларда Исраильнинъ падишасы ёкъ эди. Эфраим дагъларынынъ этеклеринде бир левийли яшай эди. О, озюне апай оларакъ Ехудадаки Вифлеемден бир джарие алды.

² Джариеси акъайына садыкълыгъыны бозып, ондан Ехудадаки Вифлеемге, бабасынынъ эвине къайтып кетти ве анда дёрт ай кечирди.

³ Левийли онынъ пешинден кетип, апайынен муляйим лаф этип, оны къайтармагъа истеди. Онен берабер хызметчи ве эки эшек бар эди. Апай оны бабасынынъ эвине кетирди. Къайнатасы киевини корьгенде, корюшювлерине къуванды.

⁴ Яш къадыннынъ бабасы оны мусафирликте къалмагъа къандырды. Учь кунь, учь гедже девамында анда олып, олар берабер ашады-ичтилер, анда юкъладылар.

⁵ Дёртюнджи куню саба эрте левийли турып, ёлгъа азырланып башлады. Къайнатасы киевине: – Отур, аша. Ёлгъа чыкъмаздан эвель, бираз отьмек ашап такъатлан, – деди.

⁶ Олар экиси отурып ашадылар-ичтилер, ве яш къадыннынъ бабасы левийлиге: – Къал, менде геджелерсинъ. Юрегинъ раатланыр, – деди.

⁷ Левийли турып кетмек истеди, амма къайнатасы оны къандырды, ве левийли даа бир гедже къалды.

⁸ Бешинджи куню левийли саба эрте турып, кене ёлгъа чыкъмагъа истеди, лякин къайнатасы кене: – Бираз отьмек ашап такъатлан, акъшамгъадже къал, – деди. Олар экиси кене софра башында къалдылар.

⁹ Сонъ левийли, джариеси ве хызметчисинен берабер ёлгъа чыкъмагъа истеди. Лякин къайнатасы, яш къадыннынъ бабасы, онъа: – Бакъ, акъшам тюшкен! Къал, геджеле, энди къаранлыкълашып башлагъан. Мында геджелерсинъ, юрегинъ раатланыр. Ярын исе эрте турып, ёлунъызгъа чыкъарсынъыз, эвинъе къайтып кетерсинъиз, – деди.

¹⁰ Лякин левийли артыкъ къалмагъа истемеди ве ёлгъа чыкъты. Евус, яни Ерусалим шеэрине кельди. Онынънен берабер джариеси ве эки юклю эшеги бар эди.

¹¹ Олар Евускъа якъынлашкъанда, кунь энди баткъан эди. Левийлининъ хызметчиси саибине: – Айдынъыз, шу евуслыларнынъ шеэрине бурулайыкъ, анда къалайыкъ, – деди.

¹² Амма саиби: – Ёкъ, ябанджыларнынъ шеэрине кирмейджекмиз. Олар исраилли дегиль! Биз Гивагъа кетермиз.

¹³ Айды, Гива я да Раманынъ шеэрлерининъ бирине барайыкъ, анда геджелермиз, – деди.

¹⁴ Олар ёлуны девам этти. Биньямин топракъларындаки Гиванынъ якъынларында олгъанда, кунеш батты.

¹⁵ Олар геджелемек ичюн Гивагъа бурулдылар. Шеэрге кирип, шеэр мейданында отурдылар. Амма оларны озюнде къалмагъа кимсе давет этмеди.

¹⁶ Шу арада иштен сонъ, тарладан акъшам устю бир къарт къайтаята эди. О, Эфраим дагъларындан олып, Гива шеэринде яшай эди. О шеэрде биньяминлилер яшай эди.

¹⁷ Къарт шеэр мейданында ёлджуны корип, ондан: – Сен къайдан келесинъ, къайда кетесинъ? – деп сорады.

¹⁸ – Биз Ехудадаки Вифлеем шеэринден Эфраим дагъларынынъ узакъ тарафына кетемиз, чюнки мен анда яшайым. Мен Ехудадаки Вифлеемге бардым, энди исе Алланынъ Эвине къайтам. Мени кимсе озь эвине давет этмей!

¹⁹ Бизим исе озюмизнинъ эр шейимиз бар: тобан да бар, эшеклеримизнинъ еми де бар. Бизим ашымыз да, шарабымыз да бар. Бизге, сенинъ къулларынъа: озюме, апайыма да, хызметчиме де етеджек. Бизге бир шей керекмей! – деди левийли.

²⁰ Къарт онъа: – Раатсызланма! Мен сизге керек эр шейни берерим. Тек шеэр мейданында геджелеменъиз! – деди.

²¹ Къарт оларны эвине кетирди ве эшеклерине ем берди. Ёлджулар аякъларыны ювгъан сонъ, ашадылар.

²² Ёлджулар раатланаяткъанда, шеэр сакинлери, бир талай олмайджакълар, эвни сарып, къапуны такъылдатып башладылар. Олар эв саиби къарткъа: – Мусафирнинъ намусына токъунмакъ ичюн, оны бизге чыкъар, – дедилер.

²³ Эв саиби олгъан къарт оларгъа чыкъып, къандырып башлады: – Къардашларым, яманлыкъ этменъиз! Бу адам меним мусафирим, бойле акъылсыз шейлер этменъиз!

²⁴ Яхшысы, меним бир къызым бар, бу адамнынъ исе бир джариеси. Мен оларны сизге чыкъарып берейим. Оларны бойсундырып, оларгъа не япсанъыз япынъыз. Тек мусафириме ойле акъылсыз шейлер япманъыз! – деди.

²⁵ Амма олар оны динълемеге биле истемедилер. О заман левийли озь джариесини алды да, оны тышарыда тургъанларгъа чыкъарды. Олар онынъ намусына токъундылар, бутюн гедже сабагъадже оны къыйнадылар, тек танъда йибердилер.

²⁶ Ярыкълашып башлагъанда, къадын саиби олгъан эвге къайтып кельди ве босагъагъа йыкъылып, анда кунеш чыкъкъандже ятты.

²⁷ Саба олды. Саиби ёлуны девам этмек ичюн турып, къапуны ачты. Бакъса, не корьсюн, къапунынъ огюнде, босагъагъа япышып, онынъ джариеси ята.

²⁸ О апайына: – Тур, кетейик, – деди. Амма джевабыны алмады. Адам апайынынъ джеседини эшекке къойып, эвине кетти.

²⁹ Эвине келип, пычакъ алды да, джариесининъ джеседини муче-муче он эки парчагъа больди ве Исраильнинъ бутюн ерлерине йиберди.

³⁰ Буны корьген эр кес: – Исраиллилер Мысырдан чыкъкъандан берли бугуньге къадар ойле шей олмады, бунъа ошагъан шей корьмедик! Бакъынъыз! Келинъиз тюшюнейик, бир къарар чыкъарайыкъ! – деди.