Йирмея 9 - Мукъаддес Китап

¹ Ах, башым сув олса, козьлерим де козьяш чокърагъы олса эди, гедже-куньдюз халкъымнынъ ольдюрильгенлери ичюн агълар эдим.

² Сахрада манъа раатлыкъ ери олса эди! Халкъымны ташлап, кетер эдим. Оларнынъ эписи ороспулар, хаинлер джемиетидир!

³ Керильген яй окъ атмагъа азыр олгъаны киби, тиллери ялан айтмагъа азырдыр; олар кучьлю, амма курешлери акъикъат ичюн дегиль, бир яландан башкъасына кечелер ве Мени бильмейлер, – дей РАББИ.

⁴ – Эр кес достундан сакъынсын, къардашларынынъ ич бирине ишанмасын; эр къардаш башкъасына къапкъан къоя, эр дост башкъасыны яманлай.

⁵ Дост достны алдата, кимсе догърусыны айтмай. Тиллерини ялан айтмагъа огреттилер, бар кучюнен гуна япып, болдуралар.

⁶ Сен, Йирмея, хиянетлик ортасында яшайсынъ. Хиянетлиги ичюн, олар Мени танымагъа истемейлер, – дей РАББИ.

⁷ Онынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Бакъынъыз, оларны иритип сынайджагъым. Халкъыма башкъа не япып олурым?

⁸ Тиллери – ольдюриджи бир окъ, агъызлары хиянетликке толудыр. Къомшуларынен достане лаф этсе де, юреклеринде онъа къапкъан къоялар.

⁹ Оларны бунынъ ичюн джезаламаммы, аджеба? – дей РАББИ. – Бойле халкъкъа акъларыны бермемми?

¹⁰ Дагълар ичюн агълап къычыраджагъым, чёль отлакълары ичюн аджджы агълайджагъым, олар толусынен янып биткендир, олардан кимсе кечмей. Айванларнынъ манърагъаны эшитильмей, эм кок къушлары, эм кийик айванлар эр кес къачып кетти.

¹¹ Ерусалимни таш обасына, шакъалларнынъ ювасына чевиририм; Ехуда шеэрлерини бакъымсыз этеджегим, оларда ич кимсе яшамаз.

¹² Буны анълайджакъ акъыллы адам бармы? РАББИнен лаф эткен адам не ерде? Мемлекет не себептен гъайып олгъаныны анълатсын, адамсыз чёль киби неден харап олгъаныны бильдирсин.

¹³ РАББИ деди ки: – Оларгъа берильген Къанунымдан вазгечтилер, сесимни динълемедилер, сёзюме коре арекет этмедилер,

¹⁴ амма юреклерининъ инатлыгъына коре яшадылар, деделери огреткенлери киби, Баал путларынынъ артындан юрдилер.

¹⁵ Бунынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы бойле дей: – Мына, Мен бу халкъкъа аджджы отларны ашатаджагъым, зеэрли сув ичмеге береджегим.

¹⁶ Не озьлерине, не деделерине белли олмагъан халкълар арасында оларны дагъытаджагъым, артларындан къылыч ёллайджагъым ве оларны бутюнлей ёкъ этеджегим.

¹⁷ Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Тюшюнинъиз, агъламакъ ичюн къадынларны чагъырынъыз. Бу иште энъ уста сойларыны чагъырынъыз, кельсинлер.

¹⁸ Ашыкъып кельсинлер де, бизлер ичюн агъласынлар, козьлеримиз козьяш тёксюн, кирпиклеримизден сувлар акъсын.

¹⁹ Сиондан агълав сеси эшитиле: «Бизим эр шейимиз тутып алынды, буюк масхара олдыкъ. Мемлекетимизни ташлап кетемиз, эвлеримиз йыкъылды».

²⁰ Эй, къадынлар, РАББИнинъ сёзюни динъленъиз, агъызындан чыкъкъан эр сёзге къулакъ асынъыз. Къызларынъызгъа агъламакъны огретинъиз, бири-биринъизге агълав тюркюлерини йырламакъны окъутынъыз.

²¹ Олюм пенджерелеримизге тырмаша, къалелеримизге кире, сокъакъларда балаларны ольдюре, мейданларда йигитлерни ёкъ эте.

²² Айт: РАББИ бойле дей: – Чёльде кубре киби, олюлер джайылып ятаджакълар, орулгъан богъдай киби, ерге йыкъыладжакъ, ве кимсе оларны джыймайджакъ.

²³ РАББИ бойле дей: – Акъыллы адам акъыллыгъынен, кучьлю адам къудретинен, бай адам байлыгъынен макътанмасын.

²⁴ Бирев макътанса, Мени анълагъанынен ве бильгенинен макътансын. Мен – РАББИм! Дюньяда севгинен яхшылыкъ этем, адалет ве догърулыкънен суд этем. Мен булардан разы олам, – дей РАББИ.

²⁵ – Мына, ойле куньлер келеята ки, Мен сюннетли корюнгенлерни, амма керчектен де сюннетсиз олгъанларны джезалайджагъым, – дей РАББИ.

²⁶ – Мысырлыларны, ехудалыларны, эдомлыларны, аммонлыларны, моавлыларны, сахрада яшагъан, зулюфлерни тыраш эткенлернинъ эписини джезалайджагъым. Бутюн бу халкълар сюннетсиздир, бутюн Исраиль халкъынынъ юреги исе сюннет олмагъандыр.