Йирмея 8 - Мукъаддес Китап

¹ – О заман, – дей РАББИ, – Ехуда падишаларынынъ, башлыкъларынынъ, руханийлерининъ, пейгъамберлерининъ, Ерусалимде яшагъанларнынъ кемиклерини мезарларындан чыкъараджакълар

² ве кунешнинъ, айнынъ ве бутюн кок ордусынынъ тюбюнде дагъытаджакълар. Оларны Ерусалим халкъы севген, оларгъа хызмет эткен, артындан юрген, къыдыргъан, табынгъан эди. Кемиклер джыйылмайджакъ да, дефн олмайджакъ, топракънынъ устюнде кубре киби ятаджакъ.

³ Бу яман къабиледен бутюн сагъ къалгъанлар яшайышкъа коре олюмни сайлайджакълар. Мен оларны къувалайджакъ бутюн ерлерде, олар сагъ къаладжакъ топракъларда айны шей оладжакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси.

Гуна ичюн джеза

⁴ – Оларгъа айт: РАББИ бойле дей: Адам ерге йыкъылып, аякъкъа турмазмы? Ёлуны джойып, арткъа къайтмазмы?

⁵ Ойле олса, не ичюн Ерусалим халкъы инатланып, эр вакъыт долаша? Олар ялангъа къатты япыштылар, арткъа къайтмакътан вазгечтилер.

⁶ Мен гъайретнен динъледим, лякин догърусыны айтмадылар, кимсе озь яманлыгъы ичюн пешман этмеди, кимсе «Недир япкъаным?» – деп сорамады, дженкке атылгъан ат киби, эр бири озь ёлуна къайтты.

⁷ Озь заманларыны коктеки лейлек биле билир; гогерджин, къарылгъач ве турна учып келеджек заманыны беклер. Халкъым исе РАББИнинъ къарарларыны бильмез.

⁸ Насыл ола да, сизлер: «Бизлер акъыллымыз, бизде РАББИнинъ Къануны бар», – дейсинъиз? Амма иште, кятиплернинъ яланджы къалеми Къанунны ялангъа чевирди.

⁹ Акъыллы адамлар масхара олды, къоркъып, къапкъангъа тутулды. Олар РАББИнинъ сёзюни ред эттилер, акъыллары недедир?

¹⁰ Бунынъ ичюн апайларыны башкъаларына, тарлаларыны башкъа сабыларгъа береджегим. Олар, эм кучюги, эм буюги арам къазанчны къыдыралар, эм пейгъамберлер, эм руханийлер эписи алдаталар.

¹¹ Халкъымнынъ джан яраларыны тек сёзде яхшы этелер; «Аманлыкъ! Аманлыкъ!» – дейлер, амма аманлыкъ ёкъ.

¹² Пис ишлерни япкъанда, утандылармы? Ёкъ! Ич утанмайып, къызарып бозармайлар да! Онынъ ичюн тюшкенлернинъ арасына тюшеджеклер, джезанен кельгенимде, ерге йыкъыладжакълар, – дей РАББИ.

¹³ – Берекетлерини бутюнлей джыяджагъым, – дей РАББИ. Юзюм багъында бир юзюм данеси, инджир терегинде бир инджир къалмайджакъ, япракълары да солып къуруйджакъ. Оларгъа не берген олсам, гъайып оладжакъ.

¹⁴ «Не ичюн отурамыз? Азырланынъыз, къавийлештирильген шеэрлерге барайыкъ да, анда гъайып олайыкъ. РАББИ, бизим Алламыз, бизни гъайып олмагъа тайинледи, бизге зеэрли сувны ичиртти; Онъа къаршы гуна ишледик.

¹⁵ Аманлыкъ бекледик, эйилик кельмеди. Шифа заманыны бекледик, иште, къоркъунчлы белялар кельди».

¹⁶ Душман атларынынъ хырылдысы Дандан эшитиле, айгъырларнынъ кишнемесинден бутюн ер юзю титрей. Душманлар келеджек, эм мемлекетни ве устюндеки эр шейни, эм шеэрни ве анда эписи яшагъанларны ёкъ этеджек.

¹⁷ – Бакъынъыз, Мен сизге къаршы йыланларны, зеэрли йыланларны ёллайджагъым; оларгъа къаршы ич бир ырым кечмез, олар сизлерни чакъаджакълар, – дей РАББИ.

Хаинлик ичюн джеза

¹⁸ Къасеветимде ич кимсе гонълюмни алмаз, юрегим такъаттан кесиле.

¹⁹ Иште, узакъ мемлекеттен халкъымнынъ къызы къычыра: «Сионда РАББИ ёкъмы, аджеба? Падиша анда дегильми?» – Ябанджы бош путларынен Мени не ичюн ачувландырдылар? – дей Рабби.

²⁰ – Оракъ вакъты кечти, яз битти, биз исе къуртулмадыкъ.

²¹ – Халкъым къызынынъ янгъанындан мен де янам, агълайым, къоркъугъа далдым.

²² Гилад еринде мельэм ёкъмы, анда эким ёкъмы? Не ичюн халкъымнынъ ярасы яхшы олмады?