Йирмея 22 - Мукъаддес Китап

Тёвбе этмеге чагъырув

¹ РАББИ бойле деди: – Ехуда падишанынъ эвине барып, шу хаберни айт:

² «Давутнынъ тахтында отургъан Ехуда падишасы! Сен, хызметчилеринъ ве бу къапулардан кирген халкъ, РАББИнинъ хаберини динъленъиз!

³ РАББИ бойле айта: Адалетнен ве догърулыкънен арекет этинъиз; джаны агъыргъанларны зорбанынъ къолундан къуртарынъыз; кельмешекнинъ, оксюзнинъ ве тул апайнынъ джаныны агъырттырманъыз, оларгъа акъсызлыкъ этменъиз. Бу ерде къабаатсыз къанны тёкменъиз.

⁴ Бу сёзлерни беджерсенъиз, бу эвнинъ къапуларындан эм Давутнынъ тахтында отургъан, арабаларында ве атлар устюнде юрген падишалар, эм де хызметчилери ве халкъы киреджеклер.

⁵ Лякин бу сёзлерни динълемесенъиз, Озюмнен ант этем ки, – дей РАББИ, – бу эв харап оладжакъ».

⁶ РАББИ Ехуда падишасынынъ эвине бойле дей: Сен Манъа, Гилад дагълары киби, Ливан тёпелери киби, гузельсинъ, лякин Мен сени адамсыз шеэрлерге, бакъымсыз сахрагъа чевиреджегим.

⁷ Санъа къаршы гъайып этиджилерни азырладым, эр бирининъ къолуна алетлерни бердим. Олар энъ яхшы кедр тереклеринъни кесип, атешке атаджакълар.

⁸ Чокъ халкълар бу шеэрден кечип, бири-биринден: «Не ичюн РАББИ бу буюк шеэрге буны япкъан экен?» – деп сорайджакълар.

⁹ Оларгъа: «Олар Алласынынъ, РАББИнинъ васиетини къалдырдылар, башкъа аллаларгъа ибадет эттилер, оларгъа хызмет эттилер», – деп джевап береджеклер.

¹⁰ Ольгеннинъ артындан агъламанъыз, онъа янманъыз; сюргюнликке кеткеннинъ артындан аджджы-аджджы агъламанъыз, о энди къайтмайджакъ, тувгъан топрагъыны корьмейджек.

¹¹ Бабасы Ёшиядан сонъ Ехуда падишасы олгъан ве мындан чыкъып кеткен Ёшиянынъ огълу Шаллум акъкъында РАББИ бойле айта: «О мында башкъа къайтмайджакъ,

¹² сюргюнликке кеткен ерде оледжек, бир даа бу топракъны корьмейджек».

¹³ Эвини яланнен, юкъары одаларыны адалетсизликнен къургъан, башкъа адамны парасыз чалыштыргъан, акъкъыны бермеген адамнынъ башына беля!

¹⁴ «Озюме балабан бир эв, бол-сал юкъары одалар япаджагъым» дегеннинъ башына беля! Эвинде пенджерелер ачар, кедр агъачынен къаплар, къырмызы боянен боялар.

¹⁵ Чевре-четинъни кедр агъачынен къаплагъанынъ ичюн падиша олмагъа истейсинъми? Бабанъ тойгъандже ашап-ичти, амма адалетли ве догъру шейлер япты, онынъ ичюн ишлери онъундан кельди.

¹⁶ О ёкъсул ве фукъаренинъ ишлерини адалетнен суд этти, онынъ ичюн ишлери онъундан кельди. Бойле япып, о, Мени бильмеге не олгъаныны косьтерди! – дей РАББИ.

¹⁷ – Сенинъ не козьлеринъ, не акъылынъ бар! Сен тек арам къазанчкъа ынтыласынъ, къабаатсыз къанны тёкесинъ, зулум ве зорбалыкъ япасынъ.

¹⁸ Бунынъ ичюн РАББИ Ехуда падишасы, Ёшиянынъ огълу Ехояким акъкъында бойле дей: Онынъ артындан: «Ах, къардашым! Вах, къызкъардашым!» – деп агъламайджакълар. Онынъ артындан: «Ах, эфендим! Вах, дженаплары!» – деп агъламайджакъ.

¹⁹ Оны, эшек киби, джыяджакълар, Ерусалим къапуларындан сюйреп чыкъараджакълар, тышары атаджакълар.

Ерусалимнинъ дерди

²⁰ Ливан дагъларына чыкъып къычыр, сесинъ Башан еринде эшитильсин. Аварим дагълыгъындан агъла. Эписи ойнашларынъ енъильди.

²¹ Тынчлыкъ куньлеринъде сеннен лаф эткенде, сен: «Динълемейджегим», – дединъ. Озюнъни яшлыгъынъдан бойле туттынъ, сёзюмни ич динълемединъ.

²² Ель бутюн чобанларынъны бакъаджакъ, ойнашларынъ эсирликке кетеджеклер. О заман бутюн яманлыкъларынъ ичюн утанаджакъсынъ, масхара оладжакъсынъ.

²³ Сен Ливан дагъларында яшайсынъ, юванъны кедр тереклеринде къурасынъ! Догъгъан къадыннынъ дерди киби азап башынъа тюшкенинде, не де аджыныкълы алгъа къаладжакъсынъ!

Еконья акъкъында

²⁴ – Озюмнен ант этем, – дей РАББИ. – Эй, Ехуда падишасы, Ехоякимнинъ огълу Еконья сагъ элимдеки юзюк олсанъ да, сени андан чыкъарып атар эдим.

²⁵ Джанынъны къыдыргъанларнынъ къолларына, сен къоркъкъан адамларгъа, Вавилоннынъ падишасы Невукъаднеццарнынъ ве къасдийлилернинъ къолуна сени береджегим.

²⁶ Сени де, сени догъгъан ананъны да сиз догъмагъан бир ябанджы мемлекетке атаджагъым, ве анда оледжексинъиз.

²⁷ Джанынъыз къайтмагъа истеген топракъкъа исе бир даа къайтмаджакъсынъыз.

²⁸ – Бу адам Еконья – хор олгъан, сынгъан савутмы, аджеба? Я да о, бир шейге кечмеген бардакъмы? Оларны не ичюн котерип аттылар? Оны да, сой-сопларыны да не ичюн оларгъа белли олмагъан мемлекетке котерип аттылар?

²⁹ Ах, топракъ, топракъ, топракъ! РАББИнинъ сёзюни динъле!

³⁰ РАББИ бойле дей: Бу адамны баласыз оларакъ язынъыз, омюрбилля о огъурсыз оладжакъ. Эвлятларындан ич кимсе бахыт корьмейджек, Давутнынъ тахтында отурмайджакъ, Ехудада бир даа падишалыкъ этмейджек.