Йирмея 16 - Мукъаддес Китап

Беля куню

¹ РАББИ манъа:

² – Озюнъе апай алма, бу ерде не огъулларынъ, не къызларынъ олсун, – деди.

³ – Бу мемлекетте догъгъан огъулларнен къызлар ве оларны догъургъан ана-бабалары акъкъында РАББИ бойле дей:

⁴ Олар чекишип оледжеклер, артларындан кимсе агъламайджакъ, эм де оларны джыймайджакълар. Ер устюнде кубре киби оладжакълар. Къылыч ве ачлыкътан ёкъ оладжакълар, джесетлери кок къушлары ве кийик айванлар ичюн аш оладжакълар.

⁵ РАББИ бойле дей: – Дженазе дувасы олгъан эвге барма, агъламакъ ичюн барма, эмир Алла айтма. Мен бу халкътан тынчлыкъ-аманлыкъны, мераметимни ве шефкъатымны узакълаштырдым, – дей РАББИ.

⁶ – Бу мемлекетте буюклер де, кучюклер де оледжек, комюльмейджеклер. Олар ичюн агъламайджакълар; къасеветнен беденини яралагъан, башыны тыраш эткен сою олмайджакъ.

⁷ Ольгеннинъ артындан янып отургъанларында, бераберликте отьмек ашап, къасеветини пайлашаджакъ кимсе тапылмайджакъ. Ана-бабаларынынъ артындан янгъанларында, савутны оларгъа узатып, гонъюллерини кимсе алмайджакъ.

⁸ Байрам олгъан эвге де барма, анда отурма, ашама-ичме.

⁹ Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы бойле дей: – Бакъынъыз! Мында къуванч ве шенълик сесини, келин-киев сесини сенинъ куньлеринъде, козюнъ огюнде кеседжегим.

¹⁰ Бутюн бу сёзлерни халкъкъа айтып бергенинъде, олар санъа: «Бу буюк беляны РАББИ не себептен башымызгъа тюшюрди? РАББИнинъ, бизим Алламызнынъ огюнде япкъан акъсызлыгъымыз, ишлеген гунамыз недедир?» – дегенде,

¹¹ айт оларгъа: «Деделеринъиз Мени ташладылар, – дей РАББИ, – башкъа аллаларнынъ артындан кеттилер, оларгъа хызмет этип, ибадет эттилер. Олар Мени ташладылар, Къанунымны беджермедилер.

¹² Сиз исе деделеринъизден даа бетер этесинъиз. Эр биринъиз юрегинъизнинъ яман инатлыгъына коре яшайсынъыз, Мени динълемейсинъиз.

¹³ Онынъ ичюн сизни бу мемлекеттен чыкъарып, не сиз, не деделеринъиз бильмеген мемлекетке атаджагъым. Анда гедже-куньдюз башкъа аллаларгъа хызмет этеджексинъиз, ве Мен сизге мерамет эйлемейджегим».

¹⁴ – Онынъ ичюн бакъынъыз! – дей РАББИ. – Ойле куньлер келеяталар ки, о заман: «Исраиль огъулларыны Мысыр топрагъындан чыкъаргъан РАББИ тиридир!» – айткъанлар тапылмайджакълар.

¹⁵ Бунынъ ерине: «Исраиль огъулларыны шималь мемлекетинден ве бутюн башкъа Озю къувалагъан мемлекетлерден чыкъаргъан РАББИ тиридир!» – айтаджакълар. Оларны деделерине берген топракъларгъа къайтараджагъым.

¹⁶ – Энди оларны тутмагъа чокътан-чокъ балыкъчыларны ёллайым, – дей РАББИ. – Сонъ чокътан-чокъ авджыларны ёлларым да, оларны эр дагъдан, эр байырдан, эр къаянынъ чатлакъларындан къуваларлар.

¹⁷ Бутюн туткъан ёллары козюм огюндедир, Менден бир шей сакъланмаз, къабаатлары да козюмден къачмаз.

¹⁸ Энъ эвеля, акъсызлыкълары ве гуналары ичюн оларны къатты джезалайджагъым, чюнки Меним топрагъымны джиренч олюлернен арамладылар ве Меним мемлекетимни писликлерге толдурдылар.

¹⁹ – Я РАББИ! Сен меним кучюмсинъ, беля куню мени къорчалайсынъ ве сакълайсынъ. Дюньянынъ кенарларындан Санъа халкълар келип: «Деделеримиз бизге къалдыргъанлары – ялынъыз яланлар, бош шейлер ве файдасыз путлар, – дейджеклер.

²⁰ – Адам озюне аллаларны япып олурмы? Олар аллалар да дегиль!»

²¹ Онынъ ичюн шимди оларгъа бильдиреджегим, къудретли кучюмни косьтереджегим. О заман Адым – РАББИ олгъаныны биледжеклер!