Фаалиет 10 - Мукъаддес Китап

Пётр ве Корнелийнинъ руялары

¹ Кайсарея шеэринде Корнелий адлы бир адам бар эди. О, «Италик» деген арбий болюгининъ бир юзбашы олып хызмет эте,

² ве бутюн эвдекилеринен берабер Алладан къоркъкъан ве диндар бир адам эди. Халкъкъа чокътан-чокъ садакъа берип, эр вакъыт Аллагъа дува окъуй эди.

³ Куньлернинъ биринде саат учьлерде, о, руяда онынъ алдына Алланынъ бир мелеги кельгенини ачыкътан-ачыкъ корьди. Мелек онъа: – Корнелий! – деди.

⁴ Корнелий мелекке къоркъунен бакъып: – Не, Эфендим? – деп сорады. Мелек онъа: – Сенинъ дуваларынъ ве берген садакъаларынъ Алланынъ акъылына кельди.

⁵ Энди Яффагъа адамларны ёллап, Пётр адыны ташыгъан Симон деген адамны алдынъа чагъырт.

⁶ О, эви денъиз ялысында олгъан Симон адлы териджиде мусафир олып отура, – деди.

⁷ Онен лаф эткен мелек кеткен сонъ, Корнелий эки хызметчисини ве озюнинъ аскер ярдымджысыны, диндар бир адамны чагъырды.

⁸ Оларгъа эр шейни анълатып, Яффагъа ёллады.

⁹ Эртеси куню, бу адамлар даа ёлда олып шеэрге якъынлашкъанда, Пётр уйлеге якъын вакъытта дува окъумакъ ичюн дамгъа чыкъты.

¹⁰ О, ач олгъаныны дуйып, аш ашамагъа истеди. Аш азырлангъан вакъытта, о рухланып руя корьди.

¹¹ Коклер ачылып, балабан чаршафкъа ошагъан бир шейни корьди. О, дёрт кошесинден асылгъан алда ашагъа тюшип келеята эди.

¹² Чаршафнынъ ичинде тюрлю дёрт аякълы ве ер юзюнде сюйрекленген махлюкълар эм де кокте учкъан къушлар бар эди.

¹³ Бир сес онъа: – Пётр, тур да, сой ве аша! – деди.

¹⁴ Пётр: – Ёкъ, асла, Раббим! Мен ич бир вакъыт кирли я да арам шей ашамадым, – деди.

¹⁵ Сес кене онъа экинджи сефер эшитилип: – Алла эляллагъаныны арам сайма! – деди.

¹⁶ Бу шей учь кере текрарланды. Сонъ чаршаф бирден кокке котерильди.

¹⁷ Пётр даа ич бир шей анъламайып, онъа корюнген руянынъ не манасы бар экен, деп отургъанда, Корнелий ёллагъан адамлар Симоннынъ эвини сораштырып, къапунынъ босагъасында токътадылар.

¹⁸ Олар къычырып, Пётр адыны ташыгъан Симон о ерде мусафирликте олгъаныны сорадылар.

¹⁹ Пётр исе эп руя акъкъында тюшюнип отура эди. Мукъаддес Рух онъа: – Мына, учь адам сени къыдыра.

²⁰ Еринъден тур да, ашагъа тюш ве шубеленмейип оларнен кет. Оларны Мен ёлладым, – деди.

²¹ Пётр ашагъа тюшип, адамларгъа: – Сиз къыдыргъан адам меним. Бу ерге насыл себепнен кельдинъиз? – деди.

²² Олар Пётргъа: – Корнелий адлы, бутюн еудий халкъы урьмет эткен, диндар, Алладан къоркъкъан бир юзбашы бар. Мукъаддес мелек онъа, сени озь эвине чагъыртып, айткъанларынъны динълемеге буюрды, – дедилер.

²³ Сонъ Пётр оларны ичериге чагъырып, мусафир этти. Эртеси куню Пётр азырланып, кельгенлернен берабер ёлгъа чыкъты. Онынъ артындан Яффадаки дин къардашлардан базы адамлар да кеттилер.

²⁴ Экинджи куню олар Кайсареягъа кельдилер. Корнелий озь сой-сопларыны ве якъын достларыны бир ерге топлап, оларны беклей эди.

²⁵ Пётр ичериге киргенде, Корнелий оны къаршылап, аякълары огюнде йыкъылып, бель букти.

²⁶ Пётр исе: – Тур, мен де бир инсаным, – деди де, оны аякъ устюне турсатты.

²⁷ Пётр Корнелийнен субетлешип эвге кирди ве анда чокъ адам топлашкъаныны корьди.

²⁸ О оларгъа: – Башкъа халкълардан олгъан адамларнен алякъа тутмакъ ве онынъ эвине кирмек, еудий ичюн ясакъ олгъаныны билесинъиз. Лякин манъа Алланынъ ич бир адамны кирли я да арам деп саймамагъаны ачылды.

²⁹ Шунынъ ичюн мени чагъыргъан сонъ, сёз къайтармайып кельдим. Энди айтынъыз, мени не ичюн чагъырдынъыз? – деди.

³⁰ Корнелий джевап берип: – Бундан дёрт кунь эвель, айны шу вакъытта, саат учьте, мен эвимде дува окъумакъта эдим. Бирден йылтырагъан урба кийген бир адам огюмде пейда олды.

³¹ О манъа бойле деди: «Корнелий! Алла дуваларынъны эшитти, сен берген садакъаларынъ Алланынъ акъылына кельди.

³² Энди Яффагъа адам ёлла, денъиз боюндаки териджи Симоннынъ эвинде мусафир олгъан Пётр адыны ташыгъан Симонны чагъырт».

³³ Мен шу ань сенинъ алдынъа адамларны ёлладым, ве ниает, кельгенинъ яхшы олды. Энди Рабби санъа буюргъан сёзлерининъ эписини динълемек ичюн, биз эпимиз бу ерде Алланынъ огюнде топланып турамыз.

Пётрнынъ нуткъу

³⁴ Пётр лафыны башлап, бойле деди: – Керчектен, Алла адамларны айырмай.

³⁵ Эписи миллетлерде Ондан къоркъкъан ве адалетли ишлер япкъанларнынъ эписинден О, разыдыр.

³⁶ Алла Озь Сёзюни Исраиль огъулларына ёллап, Иса Месихнинъ ярдымынен барышыкъ илян этти. Шу Иса – эписининъ Раббисидир.

³⁷ Ягъя пейгъамбер адамларнынъ сувгъа батырылып чыкъкъаныны огреткен сонъ, Галилеядан башлап бутюн Еудиеде олгъан шейлерни сизлер билесиз.

³⁸ Назарет шеэринден олгъан Исаны Алла Мукъаддес Рухнен ве къудретнен ягълады. Сонъ О, чокъ яхшы шейлер япып ве Шейтан ургъанларнынъ эписини тедавийлеп юре эди. Исанен берабер Алланынъ Озю эди.

³⁹ Еудийлернинъ топрагъында ве Ерусалим шеэринде Исанынъ япкъан ишлерине биз шаат оламыз. Адамлар Оны агъачкъа асып ольдюрдилер.

⁴⁰ Амма Алла Оны учюнджи куню тирильтип, козьге корюнмеге кучь берди.

⁴¹ Иса бутюн халкъкъа дегиль, тек бизге, шаатларгъа, Алланынъ огюнде сайлангъан адамларгъа корюнди. О, олюлерден тирильген сонъ, биз Онен ашап-ичтик.

⁴² Алла Исаны тирилернинъ ве олюлернинъ Къадысы этип тайин этти. Иса бизге буны илян этмеге ве халкъкъа Къуванчлы Хаберни огретмеге буюрды.

⁴³ Буны пейгъамберлернинъ эписи илян этелер: Исагъа инангъан эр бир адамнынъ гуналары Онынъ Адынен багъышланалар.

⁴⁴ Пётр даа лаф этип тургъанда, Хаберни динълеген эписининъ устюне Мукъаддес Рух энди.

⁴⁵ Пётрнен кельгенлер Исагъа инангъан сюннет этильген еудийлер эди. Олар Мукъаддес Рух башкъа халкъларнынъ устюне энгенини корип, шашып къалдылар,

⁴⁶ о адамларнынъ башкъа тиллерде лаф этип, Алланы шерефлегенлерини эшитип тура эдилер. О вакъыт Пётр сёз алып:

⁴⁷ – Биз киби Мукъаддес Рухны къабул эткен бу адамларнынъ сувгъа батырылып чыкъмасына ким кедер этер? – деди де,

⁴⁸ оларгъа Иса Месихнинъ Адынен сувгъа батырылып чыкъмагъа буюрды. Сонъ олар Пётргъа бир къач кунь къалмагъа риджа эттилер.