Еудийлерге 1 - Мукъаддес Китап

Алла Огълу ярдымынен айта

¹ Эски заманларда Алла бир къач кере тюрлю ёлларнен баба-деделеримизге Озь истеклерини пейгъамберлернинъ ярдымынен бильдире эди.

² Бу сонъки куньлерде исе О, бизге Озь сёзлерини Огълунынъ ярдымынен айта эди. Алла дюньядаки эр шейни Озь Огълунен яратып, Онъа бутюн барлыкъны мирас оларакъ берген.

³ Огълунда Алланынъ Шурети парылдай, ве Онда Алланынъ Озю дос-догъру бутюнлей корюне. О, Озь къудретли Сёзюнен дюньядаки эр шейни бирликте багълап тура. Гуналар ичюн одеме эткен сонъ, О, юксекликтеки Юдже Алланынъ онъ тарафында ерлешти.

Огъул мелеклерден юкъары

⁴ Мелеклерге бакъкъанда, Огъул зияде яхшы олды, ве оларгъа коре Онъа дюльбердже бир ад берильди.

⁵ Алла мелеклернинъ ич бирине: «Сен Меним Огълумсынъ. Бугунь Мен Санъа Баба олдым» я да: «Мен Онынъ Бабасы олурым, ве о – Меним Огълум олур», – демеген эди.

⁶ Бундан гъайры, Алла Озь Биринджи Огълуны дюньягъа алып кирсеткенде, даа дей ки, Алланынъ эр бир мелеклери Онъа ибадет этсин.

⁷ Мелеклер акъкъында, Алла мелеклерини рухларгъа чевире, хызметчилерини алевленген атешке айландыра, дениле.

⁸ Огъул акъкъында исе бойле айтыла: «Эй, Алла, Сенинъ тахтынъ эбедийдир; догърулыкънен падишалыкъ япасынъ.

⁹ Сен адалетни севесинъ, акъсыз ишлерни исе кореджек козюнъ ёкъ эди. Шунынъ ичюн Алла, Сенинъ Алланъ, Сенинъ башынъа къуванчнен ягъны тёкти, Сени аркъадашларынъдан устюн къойды».

¹⁰ Даа бойле язылгъан: – Я Рабби, башында ерни Сен яраткъансынъ, коклер де – Сенинъ къолларынънынъ ишидир.

¹¹ Олар ёкъ олып кетеджек, амма Сен къаладжакъсынъ. Бир урба киби, эписи ипранаджакъ;

¹² Сен оларны, эски килимни киби, сараджакъсынъ, кирли урба дайын, денъиштиреджексинъ. Сен Озюнъ исе денъишмейджексинъ, Сенинъ йылларынъ ич битмейджек.

¹³ Алла ич бир вакъыт мелеклернинъ бирине: «Душманларынъны аякъларынъ ичюн курсю япмагъанымдже, Меним онъ тарафымда отур!» – демеген эди.

¹⁴ Мелеклернинъ эписи – тек хызмет эткен рухлардыр, олар къуртулышны аладжакъ адамларгъа хызмет этмек ичюн ёлланылгъандыр.