Эстер 7 - Мукъаддес Китап

¹ Падиша ве Хаман Эстер къыраличенинъ зияфетине кельдилер.

² Экинджи куню де, зияфет вакътында падиша Эстерден: – Юрегинъ не истей, Эстер къыраличе? Оны беджереджегим! Истеклеринъ насыл? Падишалыкънынъ ярысыны сорасанъ биле, санъа бериледжектир! – деп сорады.

³ Эстер къыраличе бойле джевап берди: – Падиша, эгер сенинъ козюнъде урьмет къазангъан олсам, падишанынъ истеги олса, истегиме коре меним джанымны ве халкъымны къуртарсынлар!

⁴ Мени де, халкъымны да ёкъ этмек, ольдюрмек ве къырмакъ ичюн парасыны бердилер. Эгер бизлерни къул оларакъ саткъан олсалар, мен индемез эдим, о заман падишаны раатсыз этмек ичюн бу етерлик джиддий себеп олмаз эди.

⁵ – Юрегинде бойле шейни япмагъа джурьат эткен ким? Къайда о адам? – деп сорады Ахашверош падиша Эстер къыраличеден.

⁶ – Бизге къаршы чыкъкъан душман – бу яман Хамандыр! – деди Эстер къыраличе. Хаман падишанынъ ве къыраличенинъ огюнде пек къоркъты.

⁷ Падиша гъазап ичинде зияфет софрасындан турды ве сарайдаки багъчагъа чыкъты. Хаман исе, падиша онынъ сонъуны къара этеджегини анълап, джаныны сакъламакъ ичюн, Эстер къыраличеге ялварып къалды.

⁸ Падиша сарайнынъ багъчасындан зияфет эвине къайткъанда, Хаманнынъ Эстер отургъан ятакъкъа таянгъаныны корьди ве: – Меним эвимде даа къыраличенинъ намусына да токъунмагъа истей! – деп къычырды. Падишанынъ сёзлери агъзындан чыкъкъанынен, Хаманнынъ бетини къапаттылар.

⁹ Падишанынъ везирлеринден бири Харбона бойле деди: – Мордекъай падишагъа эйилик этти, Хаман исе онъа бу дирекни азырлады. Мына о, Хаманнынъ эви янында тура, юксеклиги йигирми беш метр. – Хаманны о дирекке асынъыз, – деди падиша.

¹⁰ Бойледже, Хаманны дирекке астылар. Хаман исе оны Мордекъайгъа азырлагъан эди. Сонъ падишанынъ гъазабы ятышты.