Ешая 66 - Мукъаддес Китап

Алла халкъларны суд эте

¹ РАББИ бойле дей: – Коклер – тахтым, ер юзю – аякъларыма таяма. Меним ичюн эвни къайда къураджакъсынъыз? Раатланмагъа ерим не ерде оладжакъ?

² Къолларым бутюн буларны япты, бойле этип, эр шей пейда олды, – дей РАББИ. Лякин Мен алчакъгонъюллилерге, рухтан тюшкенлерге, сёзюм огюнде къалтырагъанларгъа бакъаджагъым.

³ Бугъаны сойгъан – адамны ольдюргенге ошай, къойны къурбан чалгъан – копекнинъ бойнуны къыргъан кибидир, ашлыкъ бахшышыны кетирген – домуз къаныны кетирген киби, къокъулы отларны якъкъан – бош путкъа ибадет эткен кибидир. Олар озь ёлларыны сайладылар, джанлары да эткен арамлыкъларындан кейф ала.

⁴ Мен де шуны сайлап, оларны джезалайджагъым, башларына дешетли шей тюшюреджегим, чюнки Мен чагъыргъанымда, джевап бермедилер, айткъанымда, динълемедилер, козьлерим огюнде яманлыкъ эттилер, бегенмегенимни сайладылар.

⁵ РАББИнинъ сёзюнден къалтырагъанлар, Онынъ сёзюни динъленъиз: – Сизни корьмеге истемеген, Адым ичюн сизни къувалагъан къардашларынъыз: «РАББИ Озюни шуретинде косьтерсин де, шенълигинъизге бакъайыкъ!» – дейлер. Амма олар масхара оладжакълар.

⁶ Шеэрден шамата, РАББИнинъ Сарайындан сеси эшитиле! РАББИ душманларыны къазангъанларына коре джезалай.

⁷ Догъув агърысыны бильмейип, догъды, оны агърылары тутмаздан, бир огълан бала тапты!

⁸ Бойле шейни ким эшитти? Бунъа ошагъанны ким корьди? Бир мемлекет бир куньде догъармы, халкъ бир аньде пейда олурмы? Сион исе, агърысы тутар-тутмаз, огъулларыны тапты.

⁹ Догъув вакътына кетиририм де, догъурмагъа ёл бермемми? – дей РАББИ. – Я да догъурмагъа кучь берип, къарныны къапатырыммы? – дей Алланъ.

¹⁰ – Ерусалимнен берабер къуванынъыз, оны севгенлер, эпинъиз онынъ ичюн шенъленинъиз! Ерусалим ичюн агълагъанлар! Энди онен берабер къуванынъыз!

¹¹ Бала анасынынъ кокюсинден ашап-тойып теселли алгъан киби, сиз де шеэрнинъ шуретинден зевкъ сюреджексинъиз.

¹² РАББИ бойле дей: – Бакъынъыз, бу шеэрге озенге ошагъан тынчлыкъ-аманлыкъ береджегим, сув ташкъыны киби, онъа халкъларнынъ байлыгъыны ёллайджагъым ве сизге кейф береджегим. Сизлерни къучакъта ташыйджакълар, тиз устюне къойып охшайджакълар.

¹³ Анасы огълунынъ гонълюни алгъаны дайын, сизинъ гонълюнъизни Мен аладжагъым, сиз Ерусалимде теселли тападжакъсыз.

¹⁴ Буны корип, къуванаджакъсынъыз, беденлеринъиз, тазе от киби, кучьке толаджакъ. РАББИнинъ къолу къулларына белли оладжакъ, душманларына исе О, ачувланаджакъ.

¹⁵ Бакъынъыз, РАББИ атеште келир, Онынъ арабалары – боран кибидир. О, гъазапнен джезалайджакъ, алевли атешни ёллап, серт къычыраджакъ.

¹⁶ РАББИ эр бир тири джанны атеш ве къылычнен суд этеджек, РАББИ чокъларны ольдюреджек.

¹⁷ – Озьлерини «эляллап ве темизлеп», багъчаларгъа бирер-бирер киргенлер, домуз этини, джиренч шейлерни ве сычанларны ашагъан эр кес гъайып оладжакълар, – дей РАББИ.

¹⁸ – Мен оларнынъ эткенлерини ве ниетлерини билем. Бутюн халкъларны, тюрлю тиллернен лаф эткенлерни топламагъа келеятам. Олар келип, шуретимни кореджеклер.

¹⁹ Оларнынъ арасында бир алямет косьтереджегим. Сагъ къалгъанларны халкъларгъа, Таршишке, Пулгъа ве Лудгъа (яй кергенлерге), Тувалгъа, Явангъа, Меним акъкъымда эшитмеген, шуретимни корьмеген, узакъ адаларгъа ёллайджагъым. Олар халкъларгъа шуретимни хабер этеджеклер.

²⁰ О вакъыт бутюн халкъларнынъ арасында яшагъан эписи агъа-къардашларынъызны атларда, ачыкъ ве япыкъ арабаларда, къатырларда ве тез юрген девелерде азиз дагъыма, Ерусалимге РАББИге бахшыш оларакъ алып кетиреджеклер, – дей РАББИ. – Бунъа ошап, Исраиль огъуллары темиз савутларда РАББИнинъ Эвине ашлыкъ бахшышларыны кетирелер.

²¹ Алып кетирильген исраиллилернинъ арасындан башкъаларны руханийлер ве левийлилер этеджегим, – дей РАББИ.

²² – Яратаджакъ янъы коклер ве янъы ер огюмде эбедиен тураджакъ, эвлятларынъыз ве сойларынъызнынъ адлары да эбедий оладжакъ, – дей РАББИ.

²³ – О заман эр янъы ай куню ве эр раатлыкъ куню эр джан огюме ибадет этмеге келеджек, – дей РАББИ.

²⁴ – Тышары чыкъкъанда исе, Менден юзь чевиргенлернинъ джесетлерине бакъаджакълар. Оларны кемирген къурт ольмез, якъкъан атеш сёнмез. Эр бир джан олардан нефретленеджек.