Ешая 64 - Мукъаддес Китап

¹ Сен коклерни яргъайдынъ, ашагъы тюшкейдинъ! Сенинъ огюнъде дагълар,

² одунны якъкъан атештен, сувны къайнаткъан алевден киби, ирип кеткейди! Адынъны душманларынъа белли эткейдинъ! Халкълар Сенинъ юзюнъден титрейгейди!

³ Бизлер беклемеген вакъытта Сен ашагъы тюше, аджайип ишлеринъни япа эдинъ, ве Сенинъ огюнъде дагълар къалтырай эди.

⁴ Эвель-эзельден онъа ишангъанлар ичюн о къадар шей япкъан башкъа алла акъкъында кимсе эшитмеди, ойлени ич бир козь корьмеди.

⁵ Догърулыкънен яшагъанларны, ёлларынъны акъылында туткъанларны Сен къуванчнен къаршылайсынъ. Мына, бизлер чокътан гуна япкъанларымыз ичюн, бизге къаршы ачувландынъ. Биз насыл къуртуладжакъмыз?

⁶ Эпимиз арам шей киби олдыкъ, догъру ишлеримиз де – кирленген урба кибидир. Биз эпимиз, япракълар киби, соламыз, бизни, ель киби, къабаатларымыз алып кете.

⁷ Кимсе Адынъны чагъырмай, Сени гъайретнен къыдыргъан да ёкъ. Сен бизден юзюнъни сакъладынъ, бизге къабаатларымызда ирип кетмеге ёл бердинъ.

⁸ Амма шимди, я РАББИ, Сен – бизим Бабамызсынъ! Биз – чамурмыз, Сен – чёльмекчисинъ, эпимиз – сенинъ къолларынънынъ ишимиз.

⁹ Я РАББИм! Къарардан зияде ачувланма, къабаатымызны эбедий акъылынъда тутма. Бизге бакъ, эпимиз – Сенинъ халкъынъмыз!

¹⁰ Азиз шеэрлеринъ сахрагъа чевирильди, Сион бакъымсыз, Ерусалим харап олды.

¹¹ Деделеримиз Сени шуретлеген, азиз, шанлы Эвимиз бутюнлей янды, бутюн къыйметли шейлеримиз ёкъ олды.

¹² Я РАББИ! Бундан сонъ да Озюнъни тутаджакъсынъмы, индемейип, бизни къарардан зияде къыйнайджакъсынъмы?