Ешая 59 - Мукъаддес Китап

Гуна, тёвбе, багъышлав

¹ Мына, РАББИнинъ къолу, эвельдеки киби, къуртарып ола, сагъыр олмайып, къулагъы эп даа эшите.

² Амма къабаатларынъыз сизни Алладан айырды, гуналарынъыз ичюн, сизни эшитмесин деп, О сизден башыны чевирди.

³ Къолларынъыз къаннен, пармакъларынъыз къабаатнен арамланды. Агъзынъызнен ялан айтасыз, тилинъизнен яманлайсыз.

⁴ Адалет ичюн агъзыны ачкъан, керчекни къорчалагъан кимсе ёкъ. Бош шейге ишаналар, ялан айталар, яманлыкъ тюшюнип, ярамазлыкъ догъалар.

⁵ Йылан йымырталарында кулюк яталар, орюмчек ювасыны япалар; йымырталарыны ашагъан олер, эзильген йымыртадан йылан чыкъар.

⁶ Орюмчек йиплери урбагъа ярамаз, эллеринен япкъан шейлерини кийип оламазлар, япкъанлары – адалетсиз ишлер, къолларында – зорбалыкътыр;

⁷ аякълары яманлыкъкъа чапар, къабаатсыз къанны тёкмеге ашыкъар. Фикирлери – яман фикирлердир, чевре-четини йыкъа ве къыралар.

⁸ Аманлыкъ ёлларындан хаберлери ёкъ, юрген ерлеринде адалет ёкъ. Туткъан ёллары къыйыштыр, о ёлдан кеткен эр кес аманлыкъны бильмез.

⁹ Онынъ ичюн адалет бизден узакътыр, догърулыкъ бизге кельмей. Ярыкъ бекледик, къаранлыкъ кельди, парылдыгъа ишандыкъ, зифт къаранлыкъкъа огърадыкъ.

¹⁰ Кёр адамлар киби, дивар тутып кетемиз, козьсюз киби, къармаланамыз, уйле ярыгъында акъшам къаранлыгъында киби абынамыз, сагъ адамларнынъ арасында олюлер кибимиз.

¹¹ Эпимиз, аюв киби, окюремиз, гогерджинлер киби, инъильдеймиз, адалет беклеймиз, орталыкъта ёкъ, къуртулыш беклеймиз, бизден узакъ.

¹² Сенинъ огюнъде чокъ къанунсызлыкъ яптыкъ, гуналарымыз бизни къабаатлайлар, къанунсыз япкъанларымыз козюмиз огюнде, къабаатларымызны билемиз.

¹³ РАББИге къаршы чыкътыкъ, Ондан вазгечтик, Алламыздан юзь чевирдик. Зорбалыкъ ве хаинлик акъкъында айттыкъ, ялан сёзлерини тюшюнип, сёйледик.

¹⁴ Адалетни къувдыкъ, догърулыкъны узакълаштырдыкъ; керчек мейданда сюрюнди, намускярлыкъ кирип оламады.

¹⁵ Ич бир ерде акъикъат ёкъ, яманлыкътан узакълашкъан адам яманлыкънынъ къурбаны олды. РАББИ бакъты да, адалетнинъ ёкъ олгъаны Онынъ козюнде яманлыкъ эди.

¹⁶ Адам олмагъаныны корьди, оларны къорчаламагъанына шашты. Лякин Онынъ кучю ярдым этти, догърулыгъы таянч олды.

¹⁷ Устюне бир зырх киби, догърулыкъны кийди, Озь башына башлыкъ киби, къуртарувны къойды. Акътыман урбасыны кийди, гъазапнен, япынджанен киби, устюни къаплады.

¹⁸ Эр кеске япкъанларына коре береджек, душманларына гъазабыны ёллайджакъ, джавларына джезасыны береджек, адаларда яшагъанлар да акъларыны аладжакъ.

¹⁹ Куньбатышта РАББИнинъ Адындан къоркъаджакълар, куньдогъушта Шуретинден отьлери патлайджакъ. О, ташкъын дерья киби келеджек, РАББИнинъ ели оны къувалайджакъ.

²⁰ – Сионгъа Къуртарыджы келеджек, яманлыкътан юзь чевирген Якъупнынъ огъулларыны О, къуртараджакъ, – дей РАББИ.

²¹ – Оларгъа берген васиетим будыр, – дей РАББИ. – Сеннен булунгъан Рухум ве агъзынъа къойгъан сёзлерим эбедиен эм сенинъ агъзынъда, эм балаларынънынъ агъзында, эм торунларынънынъ агъызларында къаладжакъ. Шимдиден ве эбедиен ойле оладжакъ!