Ешая 51 - Мукъаддес Китап

Алла Исраильни къуртара

¹ Эй, инсафлыкъкъа ынтылгъанлар, РАББИни къыдыргъанлар, динъленъиз мени! Сизлер оюлгъан къаягъа, сизлер чыкъарылгъан чукъургъа бакъынъыз.

² Деденъиз Ибраимге, сизни догъгъан Сареге бакъынъыз. Мен Ибраимни чагъыргъанда, о, бир адам эди. Мен оны багъышладым, онъа чокъ эвлятлар бердим.

³ РАББИ Сионнынъ юреклерини аладжакъ, онынъ йыкъылгъан ерлерине теселли береджек; сахралары ве чёллери РАББИнинъ Эдем багъчасы киби оладжакъ. Анда къуванаджакъ ве шенъленеджеклер, Алланы макътайджакъ ве йырлайджакълар.

⁴ Эй, халкъым, Мени динъленъиз! Эй, джемаатым, Манъа къулакъ асынъыз! Менден Къанун чыкъаджакъ, халкъларгъа ярыкъ Меним адалетли судум оладжакъ.

⁵ Тезден эр кесни адалетли джезалайджагъым, къуртармагъа якъынлашам, халкъларны кучьлю къолумнен суд этеджегим. Адалар Манъа ишанаджакъ, кучюме умют багълайджакълар.

⁶ Козьлеринъизни коклерге котеринъиз, сонъ ашагъы, ер юзюне бакъынъыз. Коклер, думан киби, гъайып оладжакъ, ер юзю, урба киби, ипранаджакъ, анда яшагъанлар, къурт-къырмыскъа киби, оледжек. Амма Мен эбедиен къуртарув береджегим, адалетимнинъ сонъу олмайджакъ.

⁷ Эй, адалетни бильгенлер! Эй, юреклеринде Къануным олгъан халкъ! Динъленъиз Мени! Адамлар сизни яманлагъанларындан къоркъманъыз, куфюр сёзлеринден отюнъиз патламасын!

⁸ Сюме оларны, урбаны киби, ашайджакъ, къуртлар да оларны, къой юнюни киби, ашап битиреджек. Адалетим исе эбедий оладжакъ, несильден-несильгедже къуртарув береджегим.

⁹ Котериль, котериль, эй, РАББИнинъ къолу! Къудретли ол! Къадимий заманлардаки киби, эвельки несиллерде олгъаны киби, котериль! Сен Рахавны парча-парча кесмединъми? Денъиз аждерханы урмадынъмы?

¹⁰ Денъизни, буюк теренликнинъ сувларыны къурутмадынъмы, аджеба? Сатын алынгъанлар, къуртарылгъанлар кечсин деп, денъиз теренликлерини ёлгъа чевирген сен дегиль эдинъми?

¹¹ РАББИ къуртаргъанлары къайтаджакъ, тюркюнен Сионгъа келеджек, эбедиен къуванаджакълар, къуванчнен шенълик тападжакълар, къасеветлернен ынъранувлар узакълашаджакълар.

¹² – Мен, Мен Озюм гонълюнъизни аладжагъым! Не ичюн сиз оледжек адамдан, от киби олгъан адам огълундан къоркъасынъыз?

¹³ Не ичюн сизни яраткъанны, коклерни кергенни, ер юзюне темель къойгъан РАББИни унутасынъыз? Не ичюн сизни ёкъ этмеге азырлангъан залымнынъ ачувындан даима, эр кунь къоркъып отурасынъыз? Къана, не ерде залымнынъ ачувы?

¹⁴ Зынджырларнен багълангъан тезден азатлыкъкъа чыкъаджакъ, зинданда ольмейджек, отьмекке мухтадж олмайджакъ.

¹⁵ Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ; Мен денъизни далгъалатам, ве далгъалары гудюрдей. Меним Адым – Ордуларнынъ РАББИсидир.

¹⁶ Сёзлеримни агъзынъа къойдым, сени къолумнен къорчаладым, коклерни ерлештирдим, ер юзюни пекиттим, Сионгъа: «Сен – Меним халкъымсынъ!» – дедим.

Ерусалим душманларындан акътыманнынъ алынувы

¹⁷ Эй, Ерусалим! Котериль, котериль, тур аякъкъа! РАББИ санъа Озь къолунен къадени берди, къаде Онынъ ачувына толу эди. Сен къадеден ичтинъ ве аякъларынъда турып оламадынъ.

¹⁸ Догъгъан эписи огъулларындан онъа ёл косьтерген ёкъ, осьтюрген о къадар огъулларынъдан къолундан туткъан кимсе ёкъ.

¹⁹ Башынъа эки беля тюшти, лякин сени ким аджыйджакъ? Зорбалыкъ, йыкъылув, ачлыкъ ве къылыч. Сенинъ гонълюнъни ким аладжакъ?

²⁰ Огъулларынъ такъаттан кесильди, къапкъангъа тюшкен антилопа киби, эр сокъакъ башында яталар. РАББИнинъ ачувыны бутюнлей корьдилер, Алланынъ джезасыны алдылар.

²¹ Шунынъ ичюн, эй, эзиетленген, шарапсыз сархош олгъан! Буны динъле!

²² РАББИ-Таалянъ, Озь халкъыны къорчалагъан Алланъ бойле дей: – Бакъ! Къолунъдан сархошлаткъан къадени, гъазабым къайнагъан савутны алдым. Бир даа ондан ичмейджексинъ.

²³ Оны сени чекиштиргенлерге береджегим. Санъа: «Ерге тюш, устюнъден кечейим», – айткъанларда, ерге тюштинъ, ве олар устюнъден, топракъ ве сокъакътан киби, келе-кече эдилер. Энди оларнынъ къолуна ачувым савутыны къояджагъым.