Ешая 48 - Мукъаддес Китап

Инат Исраиль

¹ – Эй, Якъупнынъ эви, буны динъленъиз! Исраиль адынен адланасыз, Ехуда союндан келип чыкъасыз, РАББИнинъ Адынен ант этесиз, Исраильнинъ Алласыны чагъырасыз, лякин ишанчлыкъ ве инсафлыкътан узакъ оласыз.

² Азиз шеэринде яшайсыз, Исраильнинъ Алласына ишанасыз. Онынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИсидир.

³ Олып кечкенлерни баягъы эвельден бильдирдим, агъзымны ачып айткъан эдим, хабер эттим ве апансыздан эттим, эписи ерине кельди.

⁴ Инат олгъанынъны, бойнунъда демир дамарлары, манълайынъ да бакъырдан япылгъаныны биле эдим.

⁵ Онынъ ичюн оладжакъ шейлерни баягъы эвельден бильдирдим. Ёкъса сен: «Буны путум япты, буны иритильген маденден япылгъан аллам буюрды», – дер эдинъ.

⁶ Буларны эшиттинъ, энди исе бакъ! Буны да къабул этмейджексинъиз, аджеба? Бугунь исе сен бильмеген, янъы ве гизли олгъан шейни хабер этеджегим.

⁷ Булар шимди ерине келеджек, эвельден олмады. Сен бунынъ акъкъында шимдигедже эшитмединъ, ёкъса: «Мына, мен буны биле эдим!» – айтар эдинъ.

⁸ Сен бунынъ акъкъында эшитмединъ, бильмединъ, къулакъларынъ къапалы эди. Биле эдим ки, мытлакъа Менден вазгечеджексинъ, ананънынъ къарнындан башлап, «инат» деп адлана эдинъ.

⁹ Адым ичюн гъазабымны ятыштырырым, Мени макътасынлар деп, Озюмни тутарым, сени къырмайджагъым.

¹⁰ Иште, сизлерни сынадым, амма кумюшни ириткенлери киби дегиль, сени сыкъынты оджагъында темизледим.

¹¹ Буны Озюм ичюн, тек Озюм ичюн япам, Адымны яманламасынлар да! Меним шуретимни кимсеге бермейджегим.

Кореш – сайлангъан ёлбашчы

¹² – Эй, Якъуп, Мен чагъыргъан Исраиль, Мени динъле: – Бу – Меним! Мен – биринджи, Мен де – сонъки!

¹³ Меним къолум ер юзюни яратты, Онъ элим коклерни керди. Оларны чагъыргъанымда, берабер огюмде турарлар.

¹⁴ Эпинъиз топланып, динъленъиз: Олардан къайсы бири буны эвельден бильдирди? РАББИ оны севди, ве о, Вавилонгъа япмагъа истегенини беджереджек, Онынъ кучюни къасдийлилерге косьтереджек.

¹⁵ Мен, Мен буны айттым, оны чагъырдым ве алып кетирдим, о, енъеджек.

¹⁶ Яныма келинъиз, буны динъленъиз: – Башындан да Мен гизли айтмадым, буларнынъ башлагъан вакътындан Мен анда эдим. Энди РАББИ-Тааля мени Рухунен ёллай.

¹⁷ Сени сатын алгъан РАББИ, Исраильнинъ Азизи бойле дей: – Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ. Сени файдалы шейлерге огретем, санъа кетмеге керек олгъан ёлдан юрсетем.

¹⁸ Ах, сен Меним эмирлериме бойсунгъайдынъ! О заман тынчлыкъ-аманлыгъынъ – кениш дерья киби, догърулыгъынъ да – буюк денъиз далгъалары киби олур эди.

¹⁹ Эвлятларынъ – къум киби, сенинъ торунларынъ – къум данелери киби чокъ сайылы олур эди. О заман адлары Меним огюмден силинмез, ёкъ олмаз эди.

²⁰ Вавилондан чыкъынъыз, къасдийлилерден къачынъыз, къуванчнен къычырып хабер этинъиз, буны дюньянынъ кенарларына бильдиринъиз; «РАББИ Озь къулуны Якъупны сатын алып къуртарды», – айтынъыз.

²¹ РАББИ оларны сахрадан кечиргенде, сувсузлыкънен чекиштирмеди, оларгъа къаядан сувны чыкъарды, къаяны ярды да, сувлар фышкъырды.

²² – Яманларгъа тынчлыкъ-аманлыкъ ёкъ! – дей РАББИ.