Ешая 45 - Мукъаддес Китап

Кореш акъкъында пейгъамберлик

¹ – Мен, РАББИ, месихимни Корешни сагъ къолундан тутам, онынъ огюнде миллетлерни бойсундырам, падишаларнынъ къолларындан укюмни тартып алам, огюнде къапуларны ачам, араба къапуларыны къапатмайым. РАББИ Корешке бойле дей:

² – Огюнъден кетип, дагъларны тегизлейджегим, бакъыр къапуларны къыраджагъым, демир мандалларны сындыраджагъым,

³ санъа къаранлыкъта сакълагъан хазинелерни, гизли байлыкъларны береджегим. Сонъра сен биледжексинъ ки, Мен – РАББИм, Исраильнинъ Алласыдырым, сени адынънен чагъырам.

⁴ Къулум Якъуп ве Мен сайлагъан Исраиль ичюн, сени адынънен чагъырдым. Сен Мени танымасанъ да, санъа сайгъылы ад бердим.

⁵ Мен РАББИ, башкъасы ёкъ. Менден гъайры алла ёкъ. Сен Мени танымасанъ да, къолунъа буюк укюм бердим.

⁶ О заман куньдогъуш тарафындан куньбатышкъадже биледжеклер ки, Менден гъайры алла ёкъ, Мен – РАББИм, башкъасы ёкътыр.

⁷ Мен ярыкъны ясайым, къаранлыкъны япам, аманлыкъ яратам ве беля ёллайым. Буны эписини япкъан – Мен, РАББИдирим!

⁸ Эй, юкъарыдаки коклер, адалетни кетиринъиз; булутлар да догърулыкъны ягъдырсынлар. Ер ачылсын да, къуртулыш пейда олсун, онен берабер адалет де кельсин. Буларны яраткъан – Мен, РАББИдирим!

⁹ Вай-вай-вай! Яратыджысынен давалашкъангъа беля! Ернинъ чамурындан япылгъан балчыкъ савуты чёльмекчиге: «Недир эткенинъ?» – дерми? Сен япкъан шей: «Къоллары ёкъ!» – айтармы?

¹⁰ Вай-вай-вай! «Мени бу дюньягъа неге кетирдинъ?» – бабасына дегенге, «Мени неге догъдынъ?» – деп, анасындан сорагъангъа беля!

¹¹ РАББИ, Исраильнинъ Азизи, онынъ Яратыджысы бойле дей: – Огъулларым акъкъында Менден сорайджакъсынъызмы? Къолларымнынъ япкъанлары акъкъында Манъа буюраджакъсынъызмы?

¹² Ер юзюни Мен яптым, устюнде адамны яраттым. Коклерни Мен Озь къолларымнен кердим, ве бутюн кок ордусына буюрам.

¹³ Адалетнен Корешни кетиреджегим, о юреджек эписи ёлларны догъру ве тегиз этеджегим. О, шеэримни къураджакъ, сюргюн этильген халкъымны къайтараджакъ, олардан не акъча, не къапар алмайджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси.

¹⁴ РАББИ бойле дей: – Мысырлыларнынъ топлагъан шейлери, хушлуларнынъ алыш-веришнен къазангъанлары, юксек бойлу шевалылар да санъа кечип, сенинъки оладжакълар. Олар артынъдан кетеджеклер, зынджырларынен келип, огюнъде ерге тюшеджеклер, санъа: «Алла тек сеннен, башкъа алла ёкъ», – деп ялвараджакълар.

¹⁵ Керчектен, Сен – Озюнъни гизлеген бир Алласынъ, Исраильнинъ Алласы, Къуртарыджыдыр.

¹⁶ Олар эписи бирликте масхара олып, утанаджакълар, пут ясагъанларнынъ эписи айып олып, узакълашаджакълар.

¹⁷ РАББИ Исраильни исе къуртараджакъ, Исраиль эбедиен къуртулгъан оладжакъ. Сизлер эбедиен не масхара оладжакъсынъыз, не де утанаджакъсынъыз.

¹⁸ РАББИ коклерни яратты, ер юзюни ясап, онъа бичим берди, оны пекитти, бошуна яратмады, анда яшасынлар деп, оны япты. РАББИ бойле дей: – Мен – РАББИ! Башкъасы ёкъ!

¹⁹ Мен дегенде, ер юзюнинъ къаранлыкъ еринде гизли айтмадым. Якъупнынъ эвлятларына: «Мени бошуна къыдырасынъыз», – демедим. Мен – акъикъатны айткъан, догърусыны ачкъан РАББИдирим!

Акъикъат, кучь ве къуртулыш – Алладандыр!

²⁰ Эй, халкълардан къачып къуртулгъанлар! Эпинъиз топлашып, яныма келинъиз. Озь агъач путуны ташыгъан, оларны къуртарып оламайджакъ аллагъа дува эткенлер ич бир шейни анъламайлар.

²¹ Озьара акъыл танышып, айтынъыз, буны къадим замандан ким хабер этти, оладжагъындан эвель ким бильдирди? Мен РАББИм дегильми? Менден гъайры аллалар ёкъ! Мен – адалетли Алла ве Къуртарыджы! Менден башкъасы ёкъ!

²² Эй, дюньянынъ дёрт тарафындакилер! Манъа айланынъыз ве къуртулыш тапынъыз. Мен – Алла! Башкъасы ёкъ!

²³ Озюмнен ант этем, агъзымдан чыкъкъан сёз догъру ве ич денъишмез. Эр тиз огюме чёкеджек, эр тиль Меннен ант этеджек.

²⁴ Меним акъкъымда бойле дейджеклер: «Адалет ве кучь тек РАББИдедир!» Онъа къаршы душманлыкъ эткен эр кес Онъа келеджек ве утанаджакъ.

²⁵ Исраильнинъ эписи эвлятларыны РАББИ акълайджакъ ве шуретлейджек.