Ешая 43 - Мукъаддес Китап

Исраильнинъ Къуртарыджысы

¹ Эй, Якъуп! Эй, Исраиль! Сени яраткъан, дюньягъа кетирген РАББИ шимди бойле дей: – Къоркъма! Мен сени сатын алдым, сени адынънен чагъырдым; сен Менимсинъ!

² Сувларнынъ ичинден кечкенинъде, янынъда оладжагъым, озенлерден кечкенинъде, богъулмайджакъсынъ, атештен кечкенинъде, янмайджакъсынъ, алев сени якъмайджакъ.

³ Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ, Исраильнинъ Азизи, сенинъ Къуртарыджынъ! Сени сатын алмакъ ичюн, Мысыр, Хуш ве Сева мемлекетлерини бердим.

⁴ Сен козюмде дегерли ве пек сайгъылысынъ, Мен сени севем. Сенинъ ичюн башкъа адамларны, джанынъ ичюн халкъларны береджегим.

⁵ Къоркъма! Мен янынъдам. Эвлятларынъны куньдогъуш тарафындан алып келеджегим, куньбатыш тарафындан топлайджагъым.

⁶ Шималь тарафына: «Бер!» – айтаджагъым; дженюпке: «Токътатма! Огъулларымны узакътан, къызларымны ернинъ кенарындан кетир, – дейджегим.

⁷ – Менимки олгъан эр кесни, шуретиме яратылгъанларны, Мен япкъан ве ясагъанларны алып кель».

Исраиль – Раббининъ шааты

⁸ Козьлери олып да, кёр олгъан, къулакълары олып да, сагъыр олгъан халкъны огге чыкъар.

⁹ Эписи миллетлер берабер топлаштылар, халкълар бир ерде олдылар. Араларында буны ким хабер этти? Сонъундан олып кечкен шейни кунь эвельден ким айтты? Шаатларны кетирсинлер, догъру олгъанларыны косьтерсинлер, адамлар эшитип, «Бу керчектир!» – десинлер.

¹⁰ – Сизлер – Меним шаатларым ве къулларымсыз, – дей РАББИ. – Сиз Мени билинъиз, Манъа ишанынъыз, Мен РАББИ олгъанымны анъланъыз деп, сизлерни сайладым. Менден эвель алла ёкъ эди, Менден сонъ да олмайджакъ.

¹¹ Мен, тек Мен – РАББИдирим, Менден гъайры Къуртарыджы ёкъ.

¹² Эвельден Мен хабер эттим, къуртардым, бильдирдим. Башкъа бир ябанджы алла буны япмады. Сизлер – шаатларымсынъыз, – дей РАББИ-Тааля. – Мен – Аллам!

¹³ Дюнья къурулгъанындан берли Мен – Аллам! Къолумдан кимсе къуртармаз; Мен эткенимни кимсе къайтарып оламаз.

Алланынъ мерамети ве Исраильнинъ имансызлыгъы

¹⁴ РАББИ, сизлерни Сатын Алгъан, Исраильнинъ Азизи бойле дей: – Сизинъ ичюн Вавилонгъа ордуны ёллайджагъым, оларнынъ эписини къачакъ этеджегим, къасдийлилер гемилеринде янгъанларындан къычыраджакълар.

¹⁵ Мен – РАББИ, Азизинъиз, Исраильнинъ Яратыджысы, Падишанъыздырым.

¹⁶ РАББИ бойле дей. О, денъизде ёл ачты, кучьлю сувлар ичинде ёл косьтерди,

¹⁷ дженк арабаларыны, атларны, орду ве бутюн олгъан кучь-къуветини алып кетирди. Оларнынъ эписи берабер ерге тюшип, турмадылар, фитиль киби сёнди, гъайып олдылар.

¹⁸ Эвельдекилерни хатырламанъыз, къадим шейлерни тюшюнменъиз.

¹⁹ Бакъынъыз, янъы бир шей япаджагъым! Мына-мына пейда оладжакъ, аджеба буны да бильмеге истемейсинъиз? Мен сахрада ёл япаджагъым, бакъымсыз ерлерде озенлер акъызаджагъым.

²⁰ Кийик айванлар, шакъалларнен девекъушулар Мени шуретлейджек. Сайлагъан халкъымны сувармакъ ичюн, сахрада сув, бакъымсыз ерлерде озенлер акъызаджагъым.

²¹ Шуретимни макътамакъ ичюн, Мен Озюме бу халкъны яраттым.

²² – Сен исе, Якъуп, Мени чагъырмадынъ! Менден болдурдынъ, Исраиль!

²³ Бутюнлей якъыладжакъ къурбан оларакъ, Манъа озь къозуларынъны кетирмединъ, шуретиме къурбанларынъны чалмадынъ. Манъа ашлыкъ бахшышларыны кетирмеге сени хызмет эттирмедим, къокъулы отларны якъмагъа зорламадым.

²⁴ Меним ичюн, кумюш берип, къокъулы къамыш алмадынъ, къурбанларынънынъ ягъларынен Мени тойдурмадынъ. Амма гуналарынъызнен агъырлыкъ кетире эдинъ, Мени къабаатларынъызнен чекиштире эдинъ.

²⁵ Гуналарны багъышлагъан – Меним, тек Меним. Бир даа оларны акъылыма кетирмейджегим.

²⁶ Не олгъаныны Манъа хатырлатынъ да, айды, давамызны чезейик; акъланмакъ ичюн, бир шей айт.

²⁷ Баба-деделеринъиз гуна япты, векиллеринъиз Манъа къаршы чыкъты.

²⁸ Мукъаддес Ернинъ башлыкъларындан руханийликни алдым, Якъупны бутюнлей ёкъ этмеге, Исраильни яманламагъа ёл ачтым.