Ешая 42 - Мукъаддес Китап

Раббининъ къулу

¹ – Мына – къулум! Мен оны сайладым ве онъа ярдым этем! О – джанымнынъ чырагъыдыр. Онъа Озь Рухумны бердим; О, халкъларгъа адалетликни илян этер.

² Давалашмаз О ве къычырмаз, сокъакъларда кимсе Онынъ сесини эшитмез.

³ О, чатлакъ къамышны къопармаз, тютеп тургъан фитильни сёндюрмез, акъикъатнен адалетликни илян этер.

⁴ Ер юзюнде адалетни пекитмегендже, болдурмаз, такъаттан кесильмез, адалардаки халкълар Онынъ къанунына умют багълар.

⁵ Коклерни яраткъан ве джайгъан, ерни ве анда булунгъан эписи шейлерни ясагъан, дюньядаки адамларгъа нефес берген, устюнде юргенлерге джан берген РАББИ-Тааля бойле дей:

⁶ – Мен, РАББИ, сени адалетнен чагъырдым. Сени къолунъдан тутаджагъым ве къорчалайджагъым. Сенинъ ярдымынънен инсанларгъа васиет береджегим, миллетлерге ярыкъ оладжакъсынъ:

⁷ кёр адамларнынъ козьлерини ачаджакъсынъ, эсирлерни зиндандан, къаранлыкъта яшагъанларны аписханеден чыкъараджакъсынъ.

⁸ Мен – РАББИм; Адым будыр. Ич кимсеге шуретимни, путларгъа шанымны бермейджегим.

⁹ Мына, эвельден хабер эткенлерим эписи олды, энди исе янъыларны хабер этем, олар ерине кельмезден эвель, сизге хабер этем.

Макътав йыры

¹⁰ Эй, денъизнен ялдагъанлар ве денъизде олгъанлар! Эй, адалар ве устьлеринде яшагъанлар! РАББИге янъы бир йырны йырланъыз, дюньянынъ дёрт тарафындан Оны макътанъыз!

¹¹ Сахра ве андаки шеэрлер, Кедарнынъ койлери сеслерини юксельтсин. Селада яшагъанлар тантана этсин, дагъларнынъ тёпелеринден къуванчнен къычырсынлар.

¹² РАББИни шуретлесинлер, адаларда шаныны макътасынлар.

¹³ Батыр киби, РАББИ чыкъаджакъ, дженкчи киби, ачувгъа толаджакъ. Гудюрди киби, гъазап толу олып, къычыраджакъ, душманларыны енъеджек.

Рабби Озь халкъыны къалдырмамагъа сёз бере

¹⁴ Чокъ вакъыт индемедим, агъыз ачмайып, озюмни туттым. Энди догъгъан апай киби инъильдейджегим, зорнен нефес алып, ах чекеджегим.

¹⁵ Дагъ ве тёпелерни харап этеджегим, бутюн ешиллигини къурутаджагъым. Озенлерини ойле сай этеджегим ки, оларда адалар пейда оладжакъ, голлерини къурутаджагъым.

¹⁶ Кёр адамларны белли олмагъан ёлларындан алып кетеджегим, таныш олмагъан ёлларда юрсетеджегим, оглериндеки къаранлыкъны ярыкъкъа чевиреджегим, къыйыш ёлларыны догъру этеджегим. Олар ичюн япаджакъларым будыр, оларны къалдырмайджагъым.

¹⁷ О заман путларгъа ишангъанлар, оларгъа: «Сиздир бизим аллаларымыз», – дегенлер арткъа чекиледжеклер, буюк масхаралыкъкъа огърайджакълар.

Корьмеген ве динълемеген Исраиль

¹⁸ – Эй, сагъырлар, динъленъиз, эй, кёр адамлар, бакъынъ ве корюнъиз!

¹⁹ Къулум къадар кёр олгъан бармы? Мен ёллагъан хаберджим къадар сагъыр олгъан бармы? Севгилим къадар кёр, РАББИнинъ къулу къадар кёр олгъан бармы?

²⁰ Чокъ шей коресинъ, амма фаркъына бармайсынъ, къулакъларынъ ачыкъ, амма эшитмейсинъ.

²¹ Озь догърулыгъы ичюн РАББИ Къанунны юксельтмеге ве шуретлемеге истеди.

²² Амма бу халкъны харап эттилер, эр бир шейини тартып алдылар. Эписини къапкъан чукъурларына туттылар, зинданларгъа къапаттылар, мулькюни чайпап алдылар, ич кимсе оларны къуртармады. Чайпалгъанлар, кимсе де: «Кери къайтар!» – демей.

²³ Бунъа ким къулакъ асаджакъ? Ким дикъкъат этип, келеджекте эшитеджек?

²⁴ Якъупны харап этмеге, Исраильни чайпамагъа ким ёл берди? Биз РАББИнинъ огюнде гуна яптыкъ, шунынъ ичюн О, ойле шейлер япты. Исраиллилер Онынъ ёлларындан юрмеге истемедилер, Къануныны динълемедилер.

²⁵ Шунынъ ичюн устьлерине къызгъын ачувыны тёкти, шиддетли дженкни ёллады. Чевре-четлерини атеш сарды, амма олар анъламай эди, оларны якъа эди, амма фаркъына бармадылар.