Ешая 41 - Мукъаддес Китап

Алла – Исраильнинъ ярдымджысы

¹ – Эй, адалар, огюмде индеменъиз! Халкълар кучь тапсынлар да, якъынлашып десинлер. Бирликте судгъа топлашайыкъ.

² Куньдогъуштан Алланынъ адалетини беджерген бирини ким алып кетирди? Ким оны артындан кетмек ичюн чагъырды? Ким онъа миллетлерни берди ве падишаларны бойсундырды? О, оларны къылычнен тозгъа чевирди, окънен ель савургъан тобангъа айландырды.

³ Оларны къувалай, тынч олып, аякъ басмагъан ёлдан кете.

⁴ Буларнынъ эписини ким япты? Мен келеджек несиллерни башындан чагъырам! Мен, РАББИ, – биринджим, сонъкилернен де оладжагъым!

⁵ Адалар буны корип, къоркътылар, ер юзюнинъ кенарлары къалтырадылар, якъынлашып кельдилер.

⁶ Эр бири аркъадашына ярдым эте, бири-бирине: «Кучьлю ол», – дей.

⁷ Зенаатчы маден иритиджисини, дёгюджи демирджини юреклендире, бирикюв акъкъында: «Аджайип», – айта, пут къатты турсун деп, мыхларнен мыхлай.

⁸ – Сен исе, Исраиль – Меним къулум, Мен сайлагъан Якъуп, севимли достум Ибраимнинъ эвлятлары!

⁹ Сизлерни ер юзюнинъ кенарларындан алып кетирдим, дюньянынъ четлеринден чагъырдым, санъа: «Сен Меним къулумсынъ! Мен сени сайладым, сени ред этмедим», – дедим.

¹⁰ Къоркъма! Мен янынъдадырым! Дешетке къалма! Мен Алланъдырым! Мен сени къавийлештиририм, санъа ярдым этерим, онъ къолумнен санъа адалет берерим.

¹¹ Санъа къаршы ачувлангъан эр кес утанаджакъ ве масхара оладжакъ. Сеннен дженклешкенлер бош ер киби олып, гъайып оладжакъ.

¹² Санъа къаршы душманлыкъ эткенлерни къыдырып тапамайджакъсынъ, санъа къаршы курешкен олмайджакъ бир шей, асла олмайджакъ бир шей киби оладжакъ.

¹³ Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ, сени сагъ къолунъдан тутам, санъа: – Къоркъма! Мен санъа ярдым этеджегим, – дейим.

¹⁴ – Къоркъма, Якъуп-къурт, Исраиль акъайлары! Санъа Мен ярдым этеджегим, – дей РАББИ, сени сатын алгъан Исраильнинъ Азизи.

¹⁵ – Иште, Мен сени янъы, кескин тишли бир арман чанасы япаджагъым. Дагъларны арман этип, уфакълатаджакъсынъ, байырларны кепек киби этеджексинъ.

¹⁶ Оларны савураджакъсынъ, оларны ель алып дагъытаджакъ, боран алып кетеджек. Сен исе РАББИде къуванаджакъсынъ, Исраильнинъ Азизинен макътанаджакъсынъ.

¹⁷ Ёкъсулларнен фукъарелер сув къыдыраджакълар, амма тапалмайджакълар. Сувсузлыкътан тиллери къуруйджакъ. Мен, РАББИ, оларгъа джевап береджегим, Мен, Исраильнинъ Алласы, оларны къалдырмайджагъым.

¹⁸ Дагъларда озенлерни акъызаджагъым, вадийлерде чокъракъларны ачаджагъым, сахраны – гольге, къуру топракъны – сув акъкъан ерге чевиреджегим.

¹⁹ Сахрада кедр, акация, мирт ве зейтюн тереклерини сачаджагъым, сувсуз чёльде кипарис, къарагъач ве чам осьтюреджегим.

²⁰ Халкълар корип бильсинлер, тюшюнип анъласынлар ки, бутюн бу шейлерни РАББИнинъ къолу этти, Исраильнинъ Азизи яратты.

Рабби – акъикъий Алла

²¹ – Даванъызны беян этинъиз, – дей РАББИ. – Исбатларынъызны кетиринъиз, – дей Якъупнынъ Падишасы.

²² Олар не оладжагъыны айтсынлар; кечмиште олгъаныны хабер этсинлер. Иште, айтынъыз, бизлер де тюшюнип, ненен битеджегини биледжекмиз. Я да келеджекте не оладжагъы акъкъында хабер этсинлер.

²³ Келеджекте не оладжагъыны айтынъыз да, сиз аллалар олгъанынъызны билейик; я да яхшы, я да яман бир шей этинъиз, эпимиз де корип шашып къалайыкъ.

²⁴ Бакъынъыз, сиз – ич бир шейсинъиз, эткенинъиз де бир шейге ярамайджакъ, сизни сайлагъан – пистир.

²⁵ – Мен оны шимальден алып кетирдим; бакъынъыз, о кельди. О, куньдогъуштан Меним Адымны чагъырды. Башлыкъларны, чамур киби, эзе, чёльмекчи балчыкъны баскъаны киби, таптай.

²⁶ Мен билейим деп, бунынъ акъкъында башындан ким хабер этти? «О, догъру эди!» – дейик деп, буны ким бильдирди? Кимсе айтмады, кимсе хабер этмеди, кимсе сёзлеринъизни эшитмеди!

²⁷ Сионгъа: «Бакъынъыз!» – деген, хайырлы хаберджини Ерусалимге ёллагъан биринджи оларакъ Мен эдим.

²⁸ Бакъсам, ич бир адам ёкъ, Менден сорагъан я да акъыл берген адам ёкъ, джевап берип оладжакъ сою ёкъ.

²⁹ Иште, эписи бир олмайджакъ, ишлери де бир шейге ярамайджакътыр, путлары – ель ве бошлукътыр!