Ешая 22 - Мукъаддес Китап

Ерусалим акъкъында пейгъамберлик

¹ Руя вадийи акъкъында пейгъамберлик. Сизге не олды? Неден эпинъиз дамгъа чыкътынъыз?

² Шеэр шаматагъа толу, онынъ ичинде шенъленип къычыралар. Адамларынъыз ольдюрильди, лякин къылычтан дегиль, ольди, амма дженкте дегиль.

³ Эписи ёлбашчыларынъыз бирликте къачтылар, амма оларны тутып багъладылар, окъчулар бир окъ биле атмадылар. Не къадар узакъ къачып кетмесенъиз де, эпинъизни тапып багъладылар.

⁴ Онынъ ичюн айттым: «Быракъынъыз мени, аджджы-аджджы агълайым, манъа юрек бермеге ашыкъманъыз, халкъым гъайып олды да!»

⁵ Раббининъ куню, Ордулар РАББИсининъ куню кельди; Руя вадийинде шашмалайлар, къыйналалар ве теляшланалар; диварлар йыкъылалар, дагъларда къычыралар.

⁶ Элам аскерлери окълукъларыны ала; дженк арабалары устюндеки аскерлер ве атлылар дженкке азыр; Кир аскерлери къалкъанларыны ачалар.

⁷ Энъ яхшы вадийлеринъиз дженк арабаларына толу, атлылар шеэр къапулары къаршысына тизиле.

⁸ Ехуданынъ къорчалавы ёкъ олды. О куню сиз Орман Эвиндеки силяларгъа айланасыз.

⁹ Сизлер Давут Шеэрининъ диварында чокъ тешик олгъаныны коресиз, ашагъы хавузда сув топлайсыз.

¹⁰ Ерусалимдеки эвлерни саясыз, диварларны къавийлештирмек ичюн, эвлерни йыкъасыз.

¹¹ Эки дивар арасында, эски хавузнынъ сувларыны топламакъ ичюн, янъы хавуз япасыз. Амма буны эвель-эзельден тайинлеп япкъан Аллагъа къулакъ асмайсынъыз, Онъа бакъмайсынъыз.

¹² Шунынъ ичюн о куню Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы сизни агъламагъа, айтынмагъа, сачларынъызны кесмеге, чувал токъумаларына кийинмеге чагъыра.

¹³ Лякин орталыкъта шенълик ве къуванч, туварларны, къой-эчкилерни соясыз, эт ашайсыз, шарап ичесиз; «Айдынъыз, ашап-ичейик! Ярын оледжекмиз де!» – дейсиз.

¹⁴ Ордуларнынъ РАББИси къулакъларыма: – Омюрбилля бу къабаатынъыз багъышланмайджакъ, – бойле сёзлерни къойды. Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы бойле деди.

Шевнанынъ тенбиеленмеси

¹⁵ Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы бойле деди: – Къана, анавы сарай башлыгъына Шевнагъа бар ве айт:

¹⁶ Мында сенинъ не акъларынъ бар? Сой-сопларынъдан мында ким бар? Озюнъе мында дюрбе япмагъа не акъкъынъ бар? О озюне юксекте дюрбе япты, къая ичинде мескен азырлады.

¹⁷ Бакъ, адам! РАББИ сени яхшы тутып, мытлакъа узакъ атаджакъ,

¹⁸ яхшы этип, бир томалакъкъа топлап, сени кениш бир топракъкъа фырлатаджакъ. Анда сен оледжексинъ, аджайип дженк арабаларынъ да анда оладжакъ. Эфендинънинъ эвинде масхаралыкъсынъ!

¹⁹ Сени еринъден итеп ташлайджагъым, вазифенъден бошатаджагъым.

²⁰ О куню Хилкиянынъ огълуны, къулум Эльякимни чагъыраджагъым.

²¹ Онъа сенинъ урбанъны кийдирип, къушагъынънен белини багълайджагъым ве онынъ къолуна акимиетинъни береджегим. О, Ерусалимде яшагъанларгъа, Ехуданынъ халкъына баба киби оладжакъ.

²² Давутнынъ эвинде онъа буюк укюм береджегим. О насыл айтса, ойле де оладжакъ. Анахтары олгъан адам киби: ачса, кимсе къапатып оламаз, къапатса, кимсе ачып оламаз.

²³ Мен ойле япарым ки, о, диваргъа къакъылгъан мых киби, къатты тураджакъ, бабасынынъ союна шурет ве шереф кетиреджек.

²⁴ Бабанынъ бутюн сою, балалары ве торунлары онынъ шуретинен файдаланаджакъ, эписи онъа багълы оладжакъ. Буюк ве уфакъ савутлар, чешит тюрлю гугюмлер мых устюнде асылгъан дайын, сой-сопларынынъ шурети онъа асыладжакъ.

²⁵ Амма сонъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси, – къатты ерде пекинген мых, еринден къыбырдап, чыкъаджакъ ве тюшеджек, онъа асылгъан юк де гъайып оладжакъ. РАББИ бойле дей.