Ехезкель 33 - Мукъаддес Китап

Къаравул Ехезкель

¹ РАББИ манъа шойле деди:

² – Инсан огълу! Халкъынънен лаф этип, оларгъа бойле айт: Эгер Мен бир мемлекетке къаршы къылыч котергенде, шу мемлекетнинъ халкъы бир адам сайлап, оны озюне къаравул этип къойса,

³ ве шу адам мемлекетке къаршы дженк якъынлашкъаныны корип, боразан чалса ве халкъкъа бильдирсе,

⁴ ким боразан сесини эшитип де, сакъынмаса ве къылычнен адамлар келип, оны ольдюрсе, шу адам олюминде озю къабаатлы.

⁵ Боразан сесини эшитип де, сакъынмагъан олса, олюминде озю къабаатлы. Сакъынгъан адам исе сагъ къаладжакъ.

⁶ Лякин къаравул дженкнинъ якъынлашкъаныны корип, боразан чалмаса ве халкъкъа бильдирмесе, ве къылычнен адамлар келип, халкънынъ арасындан бирисини ольдюрсе, шу адам озь гунасы ичюн ольдюриледжек, амма онынъ олюми ичюн Мен къаравулны къабаатлы япаджагъым.

⁷ Инсан огълу! Мен сени Исраиль халкъына къаравул деп къойдым. Меним сёзюмни динълейджексинъ де, халкъкъа Меним сёзлеримни анълатаджакъсынъ.

⁸ Эгер Мен яман бир кишиге: «Эй, яман адам, сен мытлакъа оледжексинъ», – десем, сен исе оны янълыш ёлундан къайтармакъ ичюн, онъа бир шей айтмасанъ, бу яман адам озь къабаатлары ичюн оледжек. Онынъ олюми ичюн исе Мен сени джевапкъа чекеджегим.

⁹ Амма сен яман адамны ярамай ёлундан къайтармакъ ичюн, оны тенбиелеген олсанъ, о исе ёлундан къайтмагъан олса, о, озь къабаатлары ичюн оледжек, сен исе джанынъны къуртараджакъсынъ.

¹⁰ Инсан огълу! Исраиль халкъына бойле айт: Сизлер: «Акъсыз япкъанларымыз ве гуналарымызнынъ юкю бизим устюмизде, олар ичюн янып-куемиз. Насыл яшап олурмыз?» – дейсинъиз.

¹¹ Оларгъа шойле джевап бер: «Озюмнен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Мен гунакярнынъ олюмини истемейим, амма онынъ ярамай ёлларындан къайтып, яшайджагъыны истейим. Къайтыныз! Озь яман ёлларынъыздан къайтынъыз! Исраиль халкъы, сиз ольмек керексинъизми?»

¹² Инсан огълу, сен халкъынъа айт: Догъру киши гуна япса, онынъ догърулыгъы оны къуртарып оламаз. Ярамай киши ярамайлыгъындан къайтса, онынъ ярамайлыгъы оны гъайып этмез. Догъру киши гуна япса, сагъ къалдырылмайджакъ.

¹³ Эгер Мен догъру кишиге: «Мытлакъа яшайджакъсынъ», – десем, о исе, озь догърулыгъына ишанып, яманлыкъ япса, онынъ япкъан яхшы ишлерининъ ич бириси анъылмайджакъ. О, япкъан яманлыгъы ичюн оледжек.

¹⁴ Эгер Мен бир яман адамгъа: «Сен мытлакъа оледжексинъ», – десем, о исе гуналарындан чевирилип, яхшы ве догъру ишлер япып башласа:

¹⁵ залогны къайтарып берсе, хырсызлагъан шейлер ичюн одеме этсе, яшайыш берген низамнамелерге коре яшаса ве ярамайлыкъ япмаса, о, мытлакъа яшайджакъ, ольмейджектир.

¹⁶ Япкъан гуналарынынъ бириси онъа къаршы анъылмайджакъ. О адалетли ве догъру ишлер япса, мытлакъа сагъ оладжакъ.

¹⁷ Сенинъ халкъынъ: «Раббининъ ёлу догъру дегиль», – дей. Оларнынъ ёлу исе догъру дегиль.

¹⁸ Эгер догъру киши догърулыгъыны ташлап, ярамай шейлер япып башласа, ярамайлыгъы ичюн оледжек.

¹⁹ Эгер ярамай киши ярамайлыгъындан къайтып, адалетли ве догъру ишлер япып башласа, япкъан догъру ишлери ичюн яшайджакъ.

²⁰ Сизлер исе: «Раббининъ ёлу догъру дегиль», – дейсинъиз. Исраиль халкъы! Мен сизлернинъ эр биринъизни япкъан ишлеринъиз ичюн суд этеджегим.

Ерусалимнинъ йыкъылувы

²¹ Сюргюн этильгенимизден 12-нджи йылында, онунджы айнынъ бешинджи кунюнде Ерусалимден къачып къуртулгъан бир киши манъа келип: «Ерусалим йыкъылды», – деди.

²² Амма къачып къуртулгъан адамнынъ кельмесинден эвель акъшам РАББИнинъ къолу устюмде эди, ве О, саба къачакънынъ кельмесинден эвель тилимни чезди. Меним тилим чезильди, ве мен айтып башладым.

²³ РАББИ манъа шойле деди:

²⁴ – Инсан огълу! Исраиль топрагъынынъ йыкътырылгъан ерлеринде яшагъанлар шойле дейлер: «Ибраим бир озю эди, амма шу топракънынъ сабысы олды. Бизлер исе чокъмыз, эбет, бу топракълар бизге мульк оларакъ берильди».

²⁵ Шунынъ ичюн оларгъа бойле айт: «РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Сизлер этни къанынен берабер ашайсыз, путларгъа ибадет этесиз ве къан тёкесиз. Ве шу топракънынъ сабылары олмагъа истейсизми?

²⁶ Сизлер къылычларынъызгъа ишанасыз, пис шейлер япасыз, бири-биринъизнинъ апайларыны арамлайсыз. Ве шу топракънынъ сабылары олмагъа истейсизми?»

²⁷ Оларгъа шуны айт: «РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Озюмнен ант этем, йыкътырылгъан ерлерде яшагъанлар къылычтан оледжеклер. Тарлада яшагъанларны кийик айванларгъа аш этеджегим, къалелерде ве къобаларда яшагъанлар исе ольдюриджи хасталыкътан ёкъ оладжакълар.

²⁸ Мен бу топракъларны бакъымсыз сахрагъа чевиреджегим, о макътангъан кучю-къувети гъайып оладжакъ, Исраиль дагълары бом-бош къаладжакъ, андан кимсе кечмейджек.

²⁹ Мен оларнынъ япкъан писликлери ичюн шу топракъларны бакъымсыз сахрагъа чевирген сонъ, олар Мен – РАББИ олгъанымны билирлер».

³⁰ Инсан огълу! Халкъынъ озь эвлерининъ диварлары янында ве къапуларнынъ тюбюнде сенинъ акъкъынъда лаф этелер, бири-бирине, агъа къардашына бойле айталар: «Айды, барып, РАББИден кельген хаберни динълейик».

³¹ Меним халкъым сюрю-сюрю санъа келе, сенинъ огюнъде отурып, сёзлеринъни динълей, амма оларны беджермей. Олар тек беден истеклери акъкъында лаф этелер, тек озь файдасы ичюн иш япалар.

³² Бакъ, сен олар ичюн татлы сеснен беден истеклери акъкъында тюркюлер сёйлеген йырджы кибисинъ, гузель чалгъан чалгъыджысынъ. Олар сёзлеринъни динълей, амма ич бирини беджермейлер.

³³ Буларнынъ эписи дюньягъа кельгенде, – шу мытлакъа беджериледжек, – олар араларында пейгъамбер олгъаныны анъларлар.