Ехезкель 3 - Мукъаддес Китап

¹ Манъа: – Инсан огълу! Огюнъдеки шейни аша. Бурулгъан бу кягъытны аша ве Исраиль халкъына кетип, оларнен лаф эт, – деди.

² Мен агъзымны ачтым да, О, бурулгъан бу кягъытны манъа ашамагъа берди.

³ Сонъра О, манъа: – Инсан огълу! Мен санъа берген бу кягъытны тойгъандже ашап, ашкъазанынъны толдур! – деди. Мен оны ашадым. Ашагъанда, агъзым бал киби татлы олды.

⁴ Сонъра О, манъа бойле деди: – Инсан огълу! Исраиль халкъына кет ве Меним сёзлеримни оларгъа айтып бер.

⁵ Лафы анълашылмаз адамларгъа, тили къыйын олгъан халкъкъа Мен сени йибермейим. Мен сени Исраиль халкъына йиберем.

⁶ Лафлары анълашылмаз, тиллери къыйын, сёзлери эшитильмеген чокъ халкъларгъа сени йибермейим. Сени бойле халкъларгъа йиберген олсам да, олар сени динълер эди.

⁷ Амма, Мени динълемеге истемегени ичюн, Исраиль халкъы сени де динълемеге истемейджек. Бутюн Исраиль халкъы къатты манълайлы, таш юрекли бир халкътыр.

⁸ Лякин Мен санъа да къатты бетни ве къатты манълайынъны береджегим, ве сен оларгъа ошайджакъсынъ.

⁹ Сенинъ манълайынъны эльмаз киби къавий, чакъмакъташ киби къатты япаджагъым. Олар исьянджы халкъ олса да, оларнынъ огюнде къоркъма, олар ичюн дешетленме.

¹⁰ Сонъра О, манъа деди: – Инсан огълу! Санъа айтаджакъларыма къулакъ ас ве юрегинъе къой!

¹¹ Тур да, сюргюнликте яшагъан халкъынъа кет. Истесе – сени динълесинлер, истемесе динълемесинлер, амма оларгъа шуны айт: «РАББИ-ТААЛЯ шойле дей…»

¹² Бундан сонъ ель мени котерди, ве РАББИнинъ Шурети еринден котерилеяткъанда, мен дешетли зельзеленинъ сесини эшиттим,

¹³ эм де айванларнынъ бири-бирине урулгъан къанатларынынъ шувултысыны, эм де янындаки копчеклернинъ гурюльтисини ве дешетли зельзеленинъ сесини эшиттим.

¹⁴ Ель мени юкъарыгъа котерип, алып кетти. Мен къасевет ве ачувнен кеттим. РАББИнинъ кучьлю къолу устюмде эди.

¹⁵ Мен Кевар озени ялысындаки Тель-Авив шеэринде яшагъан сюргюн этильгенлерге кельдим. Анда, олар яшагъан еринде, оларнынъ арасында буюк шашкъынлыкъ ичинде еди кунь къалдым.

Ехезкель Исраиль халкъыны тенбиелей

¹⁶ Еди кунь кечкен сонъ, РАББИ манъа шойле деди:

¹⁷ – Инсан огълу! Мен сени Исраиль халкъына къаравул этип къойдым. Сен Меним сёзлеримни динълейджексинъ ве Меним Адымдан оларны тенбиелейджексинъ.

¹⁸ Эгер Мен ярамай кишиге: «Сен мытлакъа оледжексинъ!» – десем, сен исе оны тенбиелемесенъ ве, джаныны къуртармакъ ичюн, оны озь ярамай ишлеринден къайтармасанъ, о адам гуналары ичюн мытлакъа оледжек. Онынъ къаны ичюн исе Мен сенден джевап сорайджагъым.

¹⁹ Амма сен ярамай адамны тенбиелесенъ, о исе озь ярамай ишлеринден ве яман ёлундан вазгечмесе, о, гуналары ичюн мытлакъа оледжек, сен исе джанынъны къуртараджакъсынъ.

²⁰ Эгер де инсафлы бир киши догърулыгъындан къайтса ве акъсыз ишлер япса, Мен онынъ ёлуны къапатаджагъым, ве о, сюрюнип оледжек. Эгер сен оны тенбиелемесенъ, онынъ догъру ишлери анъылмайып, о озь гунасы ичюн ольсе, онынъ къаны ичюн исе Мен сенден джевап сорайджагъым.

²¹ Эгер исе сен инсафлы кишини, гуна япмасын деп, тенбиелесенъ, ве о, гуна япмаса, о, сагъ къаладжакъ, сен де джанынъны къуртараджакъсынъ.

²² Мен анда олгъанда, РАББИнинъ къолу меним устюмде эди. О, манъа: – Тур да, вадийге чыкъ. Анда Мен сеннен лаф этеджегим, – деди.

²³ Мен турдым да, вадийге кеттим. О ерде РАББИнинъ Шурети, Кевар озенинде корьгеним киби, тура эди. Мен бетимнен ерге тюштим.

²⁴ Рух меним ичиме кирди ве мени аякъларым устюне къойды ве манъа шойле деди: – Эвинъе кетип, къапуларынъны къапат.

²⁵ Инсан огълу, сени аркъанларнен багълайджакълар, ве сен халкъкъа чыкъамайджакъсынъ.

²⁶ Мен тилинъни танълайынъа япыштыраджагъым, ве сен лаф этип ве оларны къабаатлап оламайджакъсынъ. Олар инат халкътыр!

²⁷ Амма Мен сеннен лаф эткенде, дудакъларынъ ачыладжакъ ве сен оларгъа: «РАББИ-ТААЛЯ бойле дей…» – дейджексинъ. Ким динълесе – динълесин, ким динълемеге истемесе – динълемесин. Олар инат халкътыр.