Ёэль 1 - Мукъаддес Китап

Халкънынъ къаарь-къасевети

¹ Петуэлнинъ огълу Ёэльге РАББИнинъ айткъан сёзю.

² – Эй, акъсакъаллар, буны динъленъиз, бу топракъта яшагъан эр кес, къулакъ асынъыз: Сизинъ заманынъызда я да деделеринъизнинъ заманында бойле бир шей олдымы?

³ Буны балаларынъызгъа анълатынъыз, балаларынъыз озь балаларына, оларнынъ балалары да келеджек несильге анълатсынлар.

⁴ Тыртырлардан къалгъаныны сарынчкъалар ашады, сарынчкъалардан къалгъаныны чегерткилер ашады, чегерткилерден къалгъаныны къонъузлар ашап битирди.

⁵ Эй, сархошлар, уянынъыз! Эй, шарап ичкенлер, агъланъыз ве сызланъыз, – агъызларынъыздан юзюм шырасыны тартып алдылар!

⁶ Меним топрагъыма бир халкъ кельди, о кучьлю, оны саймагъа чаре ёкъ. Тишлери – арсланнынъ тишлери, ченгелери – ыргъачы арсланнынъ ченгелеридир.

⁷ Олар юзюм кутюгимни къырды, инджир терегимни йыкъты, къабукъларыны айырып ерге атты, пытакъларыны бем-беяз къалдырды.

⁸ Яшлыгъында акъайыны джойып, тул къалгъан апай киби, чувал безинен къушангъан къыз киби агъланъыз!

⁹ РАББИнинъ Эвине кетириледжек ашлыкъ ве ичерлик бахшышлары кесильди. РАББИге хызмет эткен руханийлер агълайлар.

¹⁰ Тарлалар харап олды, топракъ зарлана, ашлыкъ гъайып олды, янъы шарап къуруды, зейтюн ягъы ёкъ олды.

¹¹ Эй, ыргъатлар, бетлеринъизни къызартынъыз, эй, багъджылар, агъланъыз, – тарлаларнынъ берекети гъайып олды, богъдай ве арпа ич къалмады.

¹² Юзюм кутюклери къуруды, инджир тереги солып къалды. Нар, хурма ве алма, бутюн тарладаки тереклер къуруды. Адам огъулларынынъ шенълиги де ёкъ олды.

¹³ Эй, руханийлер, чувал безинен къушанып, агъланъыз! Къурбан ерининъ янында хызмет эткенлер, зар чекинъиз! Эй, Алламнынъ хызметчилери, Алланынъ Эвине киринъиз, чувал безинде геджеленъиз. Алланъызнынъ Эвинде ашлыкъ ве ичерлик бахшышы къалмады.

¹⁴ Ашаманъыз-ичменъиз, эр бирини топлашувгъа чагъырынъыз. Акъсакъалларны ве мемлекетте эписи яшагъанларны Алланъыз олгъан РАББИнинъ Эвине чагъырынъыз ве РАББИге ялварынъыз.

¹⁵ Ах, насыл кунь! РАББИнинъ куню якъындыр. О куню Къудретли Алла эр бир шейни ёкъ этеджек.

¹⁶ Козюмиз огюнде ашымыз алынды, Алламызнынъ Эвинден шенълик ве къуванч айырылды.

¹⁷ Урлукълар буюк топракъ кесеклери тюбюнде чюрюди; ашлыкъ къуругъаны ичюн, анбарлар бошап къалды, килерлер йыкъылды.

¹⁸ Ах, айванлар насыл инълейлер! Тувар сюрюлери шашмалады, – оларгъа отлакъ къалмады. Къой-эчки сюрюлери де къыйнала.

¹⁹ Санъа, я РАББИм, ялварам, чюнки атеш чёль отлакъларыны якъып ташлады, алев тарладаки бутюн тереклерни кульге чевирди.

²⁰ Кийик айванлар биле Санъа ялваралар, чюнки акъкъан сувлар къуруды, ве атеш чёль отлакъларыны ёкъ этти.