Чыкъыш 19 - Мукъаддес Китап

Исраиллилер Синай дагъы янында

¹ Исраиллилернинъ Мысыр топрагъындан чыкъкъанларынынъ тамам учюнджи айы догъгъанда, олар Синай сахрасына кельдилер.

² Рефидимден чыкъып, Синай сахрасына кельдилер ве анда, сахрада, ордунен ерлештилер. Исраиллилер анда, дагънынъ къаршысында орду олып ерлешти.

³ Муса Алланынъ огюне котерильди. РАББИ дагъдан оны чагъырып: – Якъупнынъ эвлятларына, Исраиль огъулларына бойле деп айт ве хабер эт:

⁴ «Сиз мысырлыларгъа нелер япкъанымны, сизни къартал къанатларында киби ташып, Озюме кетиргенимни корьдинъиз.

⁵ Эгер сиз Меним айткъанларымны динълесенъиз ве васиетимни кутьсенъиз, эписи халкълардан Меним къысметим олурсынъыз. Бутюн ер – Менимкидир.

⁶ Сизлер исе – Меним руханийлернинъ падишалыгъым ве мукъаддес халкъым олурсынъыз». Исраиль огъулларына айтаджакъ сёзлеринъ будыр, – деди.

⁷ Муса келип, халкънынъ эписи акъсакъалларыны чагъырып, оларгъа РАББИ эмир эткен бутюн бу сёзлерни айтып берди.

⁸ Бутюн халкъ: – РАББИнинъ бутюн айткъанларыны япармыз, – деп бир агъыздан джевап бердилер. Муса халкънынъ сёзлерини РАББИге айтты.

⁹ РАББИ Мусагъа: – Мен сеннен лакъырды эткенимни халкъ эшитсин ве санъа эбедиен инансын деп, Мен санъа къою булутта келирим, – деди. Сонъ Муса РАББИнинъ сёзлерини халкъкъа бильдирди.

¹⁰ РАББИ Мусагъа: – Халкъкъа барып, оны бугунь ве ярын эляллат.

¹¹ Учюнджи куньге азыр олмакъ ичюн, озь урбаларыны ювсунлар. Учюнджи куню бутюн халкънынъ козю огюнде РАББИ Синай дагъына энер.

¹² Халкъ ичюн дагънынъ чевре-четине сызыкъ сыз ве: «Дагъгъа чыкъмагъа ве онынъ этегине токъунмагъа сакъынынъыз. Дагъгъа токъунгъан эр кимни ольдюринъиз,

¹³ амма бу адамгъа къолнен токъунманъыз: оны ташларнен урып, я да окънен атып ольдюринъиз. Айванмы о, адаммы, сагъ къалмасын», – айт. Девамлы бору сеси эшитильген вакъытта олар дагъгъа чыкъмакъ мумкюн, – деди.

¹⁴ Муса дагъдан халкъкъа тюшти ве халкъны эляллатты. Олар озь урбаларыны ювдылар.

¹⁵ Муса халкъкъа: – Учюнджи куню азыр олунъыз, апайларынъызгъа токъунманъыз, – деди.

¹⁶ Учюнджи куню танъ аткъанда, кок гурюльдеди, яшын яшынлады, дагъ тёпесинде къою булут пейда олды, пек кучьлю бору сеси эшитильди. Ордуда олгъан бутюн халкъ титреди.

¹⁷ Муса халкъны ордудан Алланынъ къаршысына чыкъарды, ве олар дагъ этеги янында турдылар.

¹⁸ Синай дагъы, онынъ устюне атеш ичинде РАББИ энгени ичюн, бутюнлей тютей эди. Ондан чыкъкъан тютюн собадан чыкъкъан тютюн дайын эди, бутюн дагъ кучьлю къалтырай эди.

¹⁹ Бору сеси эп къуветлеше эди. Муса айта эди, ве Алла онъа давушнен джевап бере эди.

²⁰ РАББИ Синай дагъына, дагънынъ тёпесине энди, Мусаны дагънынъ тёпесине чагъырды, ве Муса чыкъты.

²¹ РАББИ Мусагъа: – Тюшип, халкъкъа, олар РАББИни корьмеге, Онъа къаршы ынтылмасынлар ве олардан чокъусы гъайып олмасынлар деп, анълат.

²² РАББИге якъынлашкъан руханийлер, РАББИ оларны ёкъ этмесин деп, элялланмакъ борджлулар, – деди.

²³ Муса РАББИге: – Синай дагъына халкъ чыкъып оламай, чюнки Сен бизни: «Дагънынъ чевре-четине сызыкъ сыз, оны азиз эт», – айтып сакъындырдынъ, – деди.

²⁴ РАББИ онъа: – Дагъдан тюш. Сонъ къайтып, сеннен Харун да чыкъсын. Руханийлер ве халкъ исе, РАББИ оларны ёкъ этмесин деп, Онъа чыкъмагъа ынтылмасынлар, – деди.

²⁵ Муса халкъкъа тюшти ве буны айтып берди.