Башланув 45 - Мукъаддес Китап

Юсуф агъа-къардашларына ким олгъаныны айта

¹ Янында тургъанларнынъ огюнде озюни артыкъ къолда туталмайып, Юсуф: – Эр кес чыкъып кетсин! – деп къычырды. Юсуфнынъ янында кимсе къалмагъан сонъ, о, агъа-къардашларына ачылды.

² О, ойле окюр-окюр агълады ки, тап мысырлылар эшиттилер, фыравуннынъ эви де эшитти.

³ Юсуф агъа-къардашларына: – Мен – Юсуфым, – деди. – Бабам даа сагъмы? Амма агъа-къардашлары шашып, джевап къайтарып оламай эдилер.

⁴ Юсуф агъа-къардашларына: – Келинъиз яныма, – деди. Олар кельдилер. – Мен – сиз Мысыргъа саткъан къардашынъыз Юсуфтырым, – деди о.

⁵ – Амма мени мында саткъанынъызгъа кедерленменъиз ве пешман этменъиз. Чокъ адамларнынъ яшайышыны сакъламакъ ичюн, Алла мени сизден огюне ёллады.

⁶ Ер юзюндеки ачлыкънынъ девамы мына энди эки йыл. Даа беш йыл не ер сюреджеклер, не де ораджакълар.

⁷ Сизни ер юзюнде къалдырмакъ, яшайышынъызны аджайип шекильде сакъламакъ ичюн, Алла мени сизден эвель ёллады.

⁸ Демек, мени ёллагъан сиз дегильсинъиз, амма Алладыр. О, мени фыравунгъа – баба, онынъ эвине – эфенди ве бутюн Мысыр топрагъына – акимдар этип къойгъандыр.

⁹ Тез-тез бабама барынъыз, онъа огълу Юсуфнынъ сёзлерини айтынъыз: «Алла мени бутюн Мысырнынъ эфендиси этти. Вакъыт созмайып, манъа кель.

¹⁰ Гошен топрагъында яшайджакъсынъ. Эм сен, эм огъулларынъ, эм торунларынъ, эм айванларынъ, эм туварларынъ, эм бутюн сенинъ мал-мулькюнъ янымда оладжакълар.

¹¹ Сен, къорантанъ ве бутюн сенинъ мал-мулькюнъ фукъарелешмесин деп, сени анда бакъарым. Ачлыкъ даа беш йыл девам этеджектир».

¹² Иште, сиз ве Биньямин къардашым бу сизнен мен лакъырды эткенимни озь козьлеринъизнен коресинъиз, – деди о.

¹³ – Бабама бутюн корьгенлеринъизни ве Мысырда олгъан бутюн шуретим акъкъында айтынъыз. Тез-тез бабамны мында алып келинъиз.

¹⁴ Юсуф озь къардашы Биньяминнинъ бойнуна сарылды ве агълай башлады. Биньямин де онынъ бойнунда агълады.

¹⁵ Юсуф эписи агъаларыны опе ве агълай эди. Сонъ агъа-къардашлары онен лакъырды этмеге башладылар.

¹⁶ Юсуфнынъ агъа-къардашлары кельгени акъкъындаки хабер фыравуннынъ эвине барып етти. Фыравун ве онынъ хызметчилери къувандылар.

¹⁷ Фыравун Юсуфкъа: – Агъа-къардашларынъа айт: «Буны япынъыз: эшеклеринъизни юклеп, Ханаан топрагъына барынъыз.

¹⁸ Бабанъызны ве озь къоранталарыны мында кетирип, манъа келинъиз. Мен Мысыр топрагъында энъ яхшысыны сизге берерим – бу мемлекеттеки энъ яхшысыны ашайджакъсынъыз.

¹⁹ Сизге бу эмирдир, оны япынъыз: балалар ве апайлар ичюн Мысыр топрагъындан арабаларны алып, бабанъызны алып келинъиз.

²⁰ Мал-мульклеринъизге исе языкъсынманъыз, чюнки бутюн Мысыр топрагъынынъ энъ яхшысы сизге олур», – деди.

²¹ Исраильнинъ огъуллары ойле де яптылар. Фыравуннынъ эмирине бинаен, Юсуф оларгъа арабалар берди. Ёллукъ ашыны да берди.

²² Эр бирине янъы урба берди, Биньяминге исе 300 кумюш ве беш янъы урба берди.

²³ Бабасына он эшекнинъ устюне Мысырнынъ энъ яхшысыны ве он ыргъачы эшек устюне бабасы ичюн ёллукъ олгъан ашлыкъ, отьмек ве башкъа азыкъ юклеп ёллады.

²⁴ Сонъ агъа-къардашларыны йиберди, ве олар кеттилер. – Ёл бою къавгъа этменъиз, – деди оларгъа Юсуф.

²⁵ Олар Мысырдан кеттилер ве бабалары Якъупкъа, Ханаан топрагъына кельдилер.

²⁶ Бабаларына: – Юсуф сагъ. О, шимди бутюн Мысыр топрагъына акимдарлыкъ эте, – деп хабер эттилер. Якъупнынъ нефеси токътады, чюнки оларгъа инанмады.

²⁷ Агъа-къардашлар бабаларына Юсуфнынъ оларгъа бутюн айткъанларыны айтып бердилер. Оны алып кетмек ичюн Юсуф ёллагъан арабаларыны корьгенде, Якъупнынъ руху котерильди.

²⁸ – Етер, – деди Исраиль. – Демек, огълум Юсуф сагъ! Мен ольмезден эвель, барып онен корюшейим.