Башланув 42 - Мукъаддес Китап

Юсуфнынъ агъа-къардашлары Мысырда

¹ Якъуп Мысырда ашлыкъ олгъаныны бильди ве огъулларына: – Не бакъып отурасынъыз? – деди.

² – Мына, Мысырда ашлыкъ бар экен, деп эшиттим. Анда барынъыз да, бизге яшамакъ ве ольмемек ичюн, андан ашлыкъ сатын алынъыз.

³ Юсуфнынъ он агъасы, Мысырдан ашлыкъ сатын алмакъ ичюн, кеттилер.

⁴ Юсуфнынъ къардашыны Биньяминни исе, Якъуп: «Онен бир къаза олмасын», – деп тюшюнип, агъаларынен йибермеди.

⁵ Ачлыкъ бутюн Ханаан топрагъында олгъаны ичюн, Исраильнинъ огъулларынен берабер башкъа адамлар да отьмек сатын алмагъа кеттилер.

⁶ О вакъыт мемлекетнинъ акимдары Юсуф эди. Бутюн ер юзюндеки халкъкъа ашлыкъны о, сата эди. Юсуфнынъ агъалары онъа келип, седжде эттилер.

⁷ Юсуф агъаларыны корип, оларны таныды. Лякин оларгъа дуйдурмайып, оларнен серт лакъырды этип башлады. – Сиз къайдан кельдинъиз? – деп сорады о олардан. – Ханаан топрагъындан, – дедилер олар. – Аш сатын алмакъ ичюн.

⁸ Юсуф агъаларыны таныды, лякин олар оны танымадылар.

⁹ Юсуф олар акъкъында корьген тюшлерини хатырлады ве оларгъа: – Сиз джасуссынъыз, – деди. – Бу мемлекетнинъ зайыф ерлерини бильмек ичюн кельдинъиз.

¹⁰ – Ёкъ, эфендимиз, – дедилер олар. – Биз, сенинъ къулларынъ, аш сатын алмагъа кельдик.

¹¹ Биз эпимиз бир адамнынъ балаларымыз. Биз намуслы адамлармыз. Биз, сенинъ къулларынъ, ич бир заман джасус олмадыкъ.

¹² – Ёкъ, – деди о, оларгъа. – Мемлекетнинъ зайыф ерлерини бильмек ичюн кельдинъиз.

¹³ – Бизлер, сенинъ къулларынъ, он эки агъа-къардашмыз, – дедилер олар. – Ханаан топрагъындан олгъан бир адамнынъ огъуллары оламыз. Мына, кичигимиз шимди бабамызнен. Даа бири исе энди ёкъ.

¹⁴ – Айткъаным киби, сиз джасуссынъыз, – деди оларгъа Юсуф.

¹⁵ – Биз сизни сынармыз. Фыравуннынъ яшайышынен ант этем, эгер сизинъ кичик къардашынъыз мында кельмесе, сиз мындан чыкъмазсынъыз.

¹⁶ Аранъыздан бирини алып ёлланъыз, о, барсын да, къардашынъызны кетирсин. Сиз исе къапалы олурсынъыз. Сонъ айткъанынъызнынъ догърулыгъы ачылыр. Ёкъ десенъиз, фыравуннынъ яшайышынен ант этем, сиз джасуссынъыз.

¹⁷ Ве оларны учь куньге сакъчыларнынъ къолуна берди.

¹⁸ Учюнджи куню Юсуф оларгъа: – Меним айткъанларымны япсанъыз, сагъ къалырсынъыз. Мен Алладан къоркъам.

¹⁹ Эгер сиз намуслы адамлар олсанъыз, биринъиз сиз къапалгъан эвде отурсын. Къалгъанлары исе, ачлыкъ чеккен къоранталарына ашлыкъ алып кетсинлер.

²⁰ Лякин айткъанынъызнынъ догърулыгъыны исбатламакъ ве сизге ольмемек ичюн, кичик къардашынъызны манъа кетиринъиз, – деди. Олар ойле де яптылар.

²¹ Олар бири-бирине: – Керчектен де, къардашымызгъа къаршы гуна къазангъандырмыз. О, бизге ялваргъанда, биз онынъ джан азабыны корьдик, амма оны динълемедик. Онынъ ичюн башымызгъа бу беля тюшти, – дедилер.

²² Рубен исе оларгъа джевап берип: – Огълангъа къаршы гуна этменъиз деп, мен сизге айтмадыммы? Амма сиз динълемединъиз. Мына, онынъ къаны ичюн одемедир, – деди.

²³ Олар Юсуфнынъ анълагъаныны бильмей эдилер, чюнки о, оларнен терджиман ярдымынен лакъырды эте эди.

²⁴ Юсуф олардан четке чекильди ве агълап башлады. Сонъ оларгъа къайтты ве кене оларнен лакъырды этти. Олардан Шимеонны сайлады ве агъаларынынъ козьлери огюнде оны багъламагъа буюрды.

Юсуфнынъ агъа-къардашлары Ханаангъа къайталар

²⁵ Юсуф оларнынъ чувалларыны ашлыкъкъа толдурмагъа, эр бирининъ чувалы ичине кумюшлерини къайтармагъа ве ёлгъа аш бермеге эмир этти. Оларгъа бойле де япылды.

²⁶ Олар озь ашлыкъларыны озьлерининъ эшеклери устюне юкледилер ве андан кеттилер.

²⁷ Геджелемек ичюн токътагъанда, олардан бири, эшекке ем бермек ичюн, чувалыны ачты. Чувалнынъ агъзында кумюшини корип,

²⁸ агъа-къардашларына: – Кумюшим къайтарылгъан. Мына о, чувалым ичинде, – деди. Олар шаштылар, титреп, бири-биринден: – Бу бизнен Алланынъ япкъаны недир? – деп сорадылар.

²⁹ Олар Ханаан топрагъына, озь бабалары Якъупкъа кельген сонъ, оларнен олгъан шейлер акъкъында онъа бойле икяе эттилер:

³⁰ – О ернинъ акимдары бизнен серт лакъырды этти. Бизни джасуслар деп сайды.

³¹ Биз онъа: «Биз намуслы адамлармыз, джасус дегильмиз.

³² Биз он эки агъа-къардашмыз, бир бабанынъ огъулларымыз, бири энди ёкъ, кичиги исе шимди Ханаан топрагъында бабамызнен», – дедик.

³³ О ернинъ акимдары бизге: «Сиз намуслы адамлар олгъанынъызны мен бойле билирим: агъа-къардашларынъыздан бирини менде къалдырынъыз, сиз исе ашлыкъны алып, къоранталарынъыз ачлыкъ чеккенлери ичюн къайтынъыз.

³⁴ Лякин кичик къардашынъызны манъа кетиринъиз. О заман мен, сиз джасус олмайып, намуслы адам олгъанларынъызны билирим. Агъанъызны сизге къайтарырым ве сизлерге бу ерде алыш-веришнен огърашмагъа разылыкъ берерим», – деди.

³⁵ Чувалларыны бошаткъанда, эр бирининъ чувалындан кумюшке толу киселери чыкъты. Олар озьлерининъ кумюшке толу киселерини корьдилер; олар ве бабалары корьдилер ве къоркътылар.

³⁶ Оларнынъ бабалары Якъуп оларгъа: – Сиз мени балаларымдан марум эттинъиз: Юсуф ёкъ, Шимеон да ёкъ, энди Биньяминни де алмагъа истейсинъиз – эписи белялар манъа! – деди.

³⁷ Рубен бабасына: – Эгер мен Биньяминни арткъа къайтарып кетирмесем, эки огълумны ольдюр. Оны манъа бер. Мен оны санъа къайтарырым, – деди.

³⁸ – Огълум сизнен бармайджакъ, – деди бабасы. – Онынъ агъасы ольди, ве о, бир озю къалды. Эгер сиз чыкъаджакъ ёлда онен бир беля олса, сизинъ ичюн мен, чал къарт, кедерден о бир дюньягъа кетерим.