Башланув 4 - Мукъаддес Китап

Хаин ве Хабиль

¹ Адам озь апайы Аванен ятты. Ава юкке къалып, Хаинни догъды ве: – Мен адамны РАББИден мульк киби алдым! – деди.

² Сонъ онынъ къардашыны Хабильни догъды. Хабиль къой-эчки бакъа эди, Хаин исе топракъны ишлей эди.

³ Бир къач вакъыт кечкен сонъ, Хаин топракънынъ махсулларындан РАББИге бахшыш берди.

⁴ Хабиль де озь сюрюсининъ бир къач биринджи догъгъан, энъ яхшы ве семиз къой-эчкилерини кетирди. РАББИ Хабильни ве онынъ бахшышыны алгъышлады.

⁵ Хаинни ве онынъ бахшышыны исе алгъышламады. Хаин пек ачувланды, онынъ чырайы бозулды.

⁶ – Сен не ичюн ачувландынъ? – деп сорады РАББИ Хаинден. – Не ичюн чырайынъ бозулды?

⁷ Эгер яхшылыкъ япсанъ, башынъны котермейсинъми? Яхшылыкъ япмасанъ, босагъанънынъ янына гуна ятмакътадыр. О, сени истей, сен исе онынъ эфендиси ол.

⁸ Сонъ Хаин озь къардашы Хабильнен лаф этти. Олар тарлада олгъанда, Хаин озь къардашы Хабильге къаршы чыкъып, оны ольдюрди.

⁹ РАББИ Хаинден: – Сенинъ къардашынъ Хабиль къайда? – деп сорады. – Бильмейим, – деди Хаин. – Мен не, къардашыма къаравулыммы?

¹⁰ Сонъ РАББИ: – Не яптынъ сен? Къардашынъ къанынынъ сеси Манъа топракътан къыямет къопара.

¹¹ Энди сен лянетсинъ, къолунъдан тёкюльген къардашынънынъ къаныны къабул эткен топракътан ред этильгенсинъ.

¹² Топракъны ишлегенинъде, топракъ санъа озь кучюни башкъа бермейджек. Сен ер юзюнде долашкъан къачакъ оладжакъсынъ, – деди.

¹³ Хаин РАББИге: – Джезам котергисиз.

¹⁴ Мына шимди Сен мени топракътан къувасынъ. Сенинъ юзюнъден мен сакъланырым ве ер юзюнде долашкъан къачакъ олурым. Ким манъа расткельсе, мени ольдюрир, – деди.

¹⁵ РАББИ онъа: – Ким Хаинни ольдюрсе, онынъ акътыманы еди къат алынаджакътыр, – деди. РАББИ, Хаинге расткельген ич бир ким оны ольдюрмесин деп, онъа нишан къойды.

¹⁶ Сонъ Хаин РАББИнинъ юзю огюнден кетип, Эдемден шаркъта яткъан Нод мемлекетинде ерлешти.

Хаиннинъ эвлятлары

¹⁷ Хаин озь апайынен ятты. Апайы юкке къалып, Ханокъны догъды. Сонъ Хаин шеэр къурды ве о шеэрни огълунынъ адынен – Ханокъ – деп адландырды.

¹⁸ Ханокънынъ Ирад деген огълу олды. Ираднынъ – Мехуяэл, Мехуяэлнинъ – Метушаэл, Метушаэлнинъ исе Ламех деген огълу олды.

¹⁹ Ламех озюне эки апай алды: бирисининъ ады Ада эди, экинджисининъ – Цилла.

²⁰ Ада Явалны догъды; о, чадырларда яшагъан ве чобанлыкъ эткен адамларнынъ бабасы-дедеси олды.

²¹ Явалнынъ Ювал деген къардашы бар эди; о, къавал ве сантыр чалгъан эписининъ бабасы-дедеси олды.

²² Цилла Тувал-Къаинни догъды; о, демирджи олып, бакъыр ве демирни дёге эди. Тувал-Къаиннинъ Наама деген къызкъардашы бар эди.

²³ Ламех озь апайларына бойле деди: – Ада ве Цилла, айткъанымны динъленъиз. Ламехнинъ апайлары, сёзлериме къулакъ асынъыз: Эгер акъай мени яраласа, оны ольдюририм, огълан урса, оны да ольдюририм!

²⁴ Эгер Хаин ичюн еди къат акътыман алынса, Ламех ичюн етмиш кере еди къат акътыман алынаджакътыр.

Шет ве Энош

²⁵ Адем кене апайынен ятты. Апайы огълан бала тапты ве, «Хаин ольдюрген Хабильнинъ ерине Алла манъа башкъа бала берди», деп, онынъ адыны Шет къойды.

²⁶ Шетнинъ де огълу олды. Шет онъа Энош деген ад къойды. О замандан башлап, адамлар РАББИге дува этип башладылар.