Башланув 39 - Мукъаддес Китап

Юсуф ве Потифарнынъ апайы

¹ Юсуфны Мысыргъа кетирдилер. Оны мында кетирген исмаиллилернинъ къолундан Потифар адлы мысырлы сатын алды. Потифар – фыравуннынъ везири ве сакъчыларнынъ башлыгъы эди.

² РАББИ Юсуфнен олгъаны ичюн, онынъ ишлери онъундан келе эдилер. Юсуф мысырлы эфендисининъ эвинде яшай эди.

³ Онынъ эфендиси, РАББИ Юсуфнен берабер олгъаныны ве эписи япкъан ишлерини РАББИ онъундан кетиргенини корьди.

⁴ Юсуф онынъ козьлеринде мерамет къазанды ве онъа хызмет этип башлады. Эфендиси Юсуфны озь эвине башлыкъ этип къойды ве онынъ эли астына бутюн барлыкъ-вариетини берди.

⁵ Мысырлы озь эвине ве барлыкъ-вариетине Юсуфны башлыкъ этип къойгъан сонъ, РАББИ Юсуфнынъ хатири ичюн мысырлынынъ эвини багъышлады. Онынъ эвинде ве тарласында олгъан эписи шейлерде РАББИнинъ багъышлавы бар эди.

⁶ Мысырлы бутюн барлыкъ-вариетини Юсуфнынъ эли астына берди, ашап-ичмектен гъайры ич бир шейнен озюнинъ иши ёкъ эди. Юсуф бой-къыяфетли ве дюльбер эди.

⁷ Эфендисининъ апайы онъа козь ташлады ве: – Меннен ят, – деди.

⁸ Лякин Юсуф ред этти ве эфендисининъ апайына: – Мен олгъанымда, эфендим бир шей ичюн къасевет этмей. О, бутюн олгъан барлыкъ-вариетини меним элим астына берди.

⁹ Бу эвде менден буюк кимсе ёкъ. О, манъа, сенден гъайры, эписи шейлерни берди. Сен онынъ апайысынъ да! Насыл олып да, мен бу буюк хиянетликни япып, Алланынъ огюнде гуна къазанайым? – деди.

¹⁰ Апай эр кунь Юсуфны къандыра эди, амма Юсуф онен ятмагъа ве онен олмагъа разы олмай эди.

¹¹ Куньлернинъ биринде Юсуф ишини япмакъ ичюн эвге кирди, эвде исе эвдекилерден кимсе ёкъ эди.

¹² Эфендисининъ апайы оны урбасындан тутты ве: – Меннен ят, – деди. Лякин Юсуф озь урбасыны онынъ къолларында къалдырып къачты ве тышары чапып кетти.

¹³ Апай исе, Юсуф озь урбасыны онынъ къолунда къалдырып, эвден тышары къачкъаныны корип,

¹⁴ эвдекилерини чагъырды ве оларгъа бойле деди: – Бакъынъыз, анавы бизим устюмизден кульсюн деп, бизге еудийни кетирди. О, меннен ятмакъ ичюн кельди. Амма мен юксек сеснен къычырдым.

¹⁵ Мен къыямет котерип къычыргъаным ичюн, о, урбасыны менде къалдырды, къачып, тышары чапып кетти.

¹⁶ Апай Юсуфнынъ урбасыны эфендисининъ эвге кельмесине къадар озюнде къалдырды.

¹⁷ Эфендисине айны сёзлерни айтып берди: – Сен бизге кетирген еудий деген къул, устюмден кульмек ичюн, манъа кельди.

¹⁸ Лякин мен къыямет котерип къычыргъанымда, о, урбасыны менде къалдырып, тышары чапып кетти.

¹⁹ Апайынынъ: «Сенинъ къулунъ меннен бойле япты», – деген сёзлерини эшиткен сонъ, Юсуфнынъ эфендиси гъазапланды,

²⁰ Юсуфны алды ве падишанынъ эсирлери отургъан зиндангъа ташлады. Шай этип, Юсуф анда, зиндангъа тюшти.

²¹ Амма РАББИ Юсуфнен эди. О, онъа мераметини эйледи, онъа зиндан башлыгъынынъ козьлеринде урьметни багъышлады.

²² Зиндан башлыгъы Юсуфнынъ эли астына зинданда яткъан эписи эсирлерни берди. Юсуф оларнынъ бутюн эткен ишлерине реберлик япа башлады.

²³ РАББИ Юсуфнен олгъаны, онынъ бутюн эткен ишлерини РАББИ онъундан кетиргени ичюн, зиндан башлыгъы Юсуфнынъ эли астында олгъан бир шейге асла мукъайт олмай эди.