Башланув 31 - Мукъаддес Китап

Якъуп къачып кете

¹ Якъуп Лаваннынъ огъуллары бойле деп айткъанларыны эшитти: – Якъуп бабамызнынъ бутюн барлыгъыны алды, бабамызнынъ байлыгъынен бай олды.

² Якъуп, Лаван энди онъа чырай сыткъаныны озю де корип башлады.

³ РАББИ Якъупкъа: – Баба-деделеринънинъ топрагъына, сой-сопларынъа къайт, – деди. – Мен сеннен олурым.

⁴ Якъуп, озюнинъ къой-эчки сюрюлери отлангъан тарлагъа Рахель ве Леаны чагъыртты

⁵ ве оларгъа: – Бабанъыз энди манъа чырай сыткъаныны корем, – деди. – Лякин бабамнынъ Алласы эр вакъыт меннен эди.

⁶ Бабанъызгъа олгъан кучь-къуветимнен хызмет эткенимни озюнъиз билесинъиз.

⁷ О, исе мени алдатып, он кере къадар мукяфатымны денъиштирди. Амма Алла онъа манъа яманлыкъ япмагъа ёл бермеди.

⁸ Бабанъыз: «Бенекли айванлар мукяфатынъ оладжакъ», – дегенде, эписи къой-эчкилер бенекли догъа эдилер. «Сырлы айванлар мукяфатынъ оладжакъ», – дегенде де, эписи къой-эчкилер сырлы догъа эдилер.

⁹ Бойлеликнен, Алла бабанъызнынъ айванларыны тутып алып, манъа берди.

¹⁰ Бир кере, къой-эчкилер къачкъанда, мен тюшюмде къой-эчкилер устюне чыкъкъан эписи текелер ве къочкъарлар сырлы, бенекли ве чешит ренкли олгъанларыны корьдим.

¹¹ «Якъуп!» – деп чагъырды мени тюшюмде Алланынъ Мелеги. «Мен мындам», – дедим мен.

¹² О, манъа: «Бакъса, къой-эчкилер устюне чыкъкъан эписи текелер ве къочкъарлар сырлы, бенекли ве чешит ренкли, чюнки Мен Лаван сеннен нелер япкъаныны корем.

¹³ Мен Бет-Эльде санъа корюнген Алладырым. Анда сен таш абиденинъ устюне зейтюн ягъы тёктинъ ве анда Манъа сёз бердинъ. Шимди бу ерден чыкъып кет де, сой-сопларынънынъ топрагъына къайт», – деди.

¹⁴ Рахель ве Леа Якъупкъа бойле джевап бердилер: – Бабамызнынъ эвинде мирасымыз ве барлыгъымыз ёкъ.

¹⁵ О, бизлерни огей киби коре: о бизни сатты ве биз ичюн берильген акъчаны масраф этти.

¹⁶ Керчектен де, Алла бабамдан тутып алгъан бутюн барлыгъы бизимки ве балаларымызнынъкидир. Шимди Алла санъа айткъанынынъ эписини яп.

¹⁷ Сонъ Якъуп балаларынен апайларыны девелер устюне отуртты,

¹⁸ бутюн айванларыны ве бутюн ишлеп тапкъан барлыгъыны, озюнинъ Паддан-Арамда ишлеп тапкъан айванларыны алды ве бабасы Исхакънынъ топрагъы Ханаангъа ёл алды.

¹⁹ Лаван къойларны къыркъмагъа кеткенде, Рахель бабасынынъ путларыны хырсызлады.

²⁰ Бойле этип, Якъуп арамлы Лаванны алдатты: озюнинъ кеткени акъкъында бир шей айтмайып,

²¹ бутюн барлыкъ-вариетинен къачты. Дерьядан кечип, Гилад байырларына тараф кетти.

Лаван Якъупны излей

²² Учюнджи куню Лавангъа Якъуп къачкъаны акъкъында етиштирдилер.

²³ Лаван сой-сопларыны янына алып, Якъупнынъ артындан еди кунь къувалады, Гилад байырларында онъа якъынлашты.

²⁴ Лякин о геджеси Алла арамлы Лавангъа тюшюнде келип, онъа: – Бакъ, мукъайт ол, Якъупкъа къаршы бир къыйыш лаф айтма! – деди.

²⁵ Лаван Якъупнынъ артындан етти. Якъуп чадырыны байырларда къойды, Лаван да озь сой-сопларынен берабер чадырларыны Гилад байырларында къойды.

²⁶ Лаван Якъупкъа деди: – Не яптынъ сен? Сен мени алдаттынъ, къызларымны дженкте туткъан эсирлер дайын алып кеттинъ!

²⁷ Не ичюн сен мени алдатып, манъа бир шей айтмайып, менден гизли къачтынъ? Мен сени зевкъ-сефанен, тюркюлернен, даре ве сантырны чалдырып озгъарыр эдим.

²⁸ Сен манъа торунларымнен къызларымны опьмеге биле бермединъ. Сен ахмакълыкъ яптынъ.

²⁹ Меним сизге яманлыкъ япмагъа къуветим бар, лякин бабанъызнынъ Алласы кечкен гедже манъа: «Бакъ, мукъайт ол, Якъупкъа къаршы бир къыйыш лаф айтма!» – деди.

³⁰ – Сонъ девам этип: – Яхшы. Бабанъ эвине къайтмагъа пек истегенинъ ичюн кеткенсинъ, я путларымны не ичюн хырсызладынъ? – деди.

³¹ – Къызларынъны менден къайтарып алырсынъ, деп къоркътым, – деп джевап берди Якъуп Лавангъа.

³² – Лякин путларынъны кимден тапсанъ, о, сагъ къалмаз. Сойларымызнынъ козю огюнде шейлеримнинъ бутюнини бакъып чыкъ да, озюнъкини ал. Путларны Рахель хырсызлагъанындан Якъупнынъ хабери ёкъ эди.

³³ Лаван Якъупнынъ, Леанынъ ве эки хызметчи апайынынъ чадырларыны бакъып чыкъты, лякин тапалмады. Леанынъ чадырындан чыкъып, Рахельнинъ чадырына кирди.

³⁴ Рахель исе путларны алып, девенинъ эгери тюбюне къойды ве озю эгер устюне отурды. Лаван бутюн чадырны акътарып чыкъты, лякин бир шей тапмады.

³⁵ Рахель бабасына: – Эфендим, къаршынъа турып оламагъаным ичюн, манъа ачувланма: устюм кирли, – деди. Лаван эр ерни акътарып чыкъты, лякин путларны тапмады.

³⁶ Энди Якъупнынъ ачувы чыкъты, ве о, Лаваннен давалашып башлады. Якъуп Лавангъа деди: – Меним не къабаатым бар? Сен мени пешимден къайсы гунам ичюн къувалайсынъ?

³⁷ Меним бутюн шейлеримни акътарып чыкътынъ, озюнъ шейлеринъден не таптынъ? Оны сой-сопларымнынъ ве сой-сопларынънынъ козю огюнде косьтер, олар бизни суд этсинлер.

³⁸ Мен сеннен йигирми йыл эдим: къойларынъ ве эчкилеринъ ичини ташламай эдилер, сюрюнънинъ къочкъарларыны мен ашамай эдим.

³⁹ Кийик айван парчалагъан къой-эчкини санъа кетирмей эдим – бу меним зарарым эди. Куньдюз гъайып ола эдими, гедже гъайып ола эдими, фаркъы ёкъ, сен менден сорай эдинъ.

⁴⁰ Куньдюз – сыджакъ, гедже – сувукъ мени къыйнай эди, юкъум да менден къачып кете эди.

⁴¹ Эвинъде олгъан йигирми йылым бойле эдилер. Эки къызынъ ичюн мен санъа он дёрт йыл хызмет эттим, къой-эчкилеринъ ичюн даа алты йыл чалыштым, сен исе мукяфатымны он кере денъиштирдинъ.

⁴² Эгер бабамнынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы ве Исхакънынъ Дешети меннен олмагъан олса, сен мени бош къолумнен йиберер эдинъ. Лякин Алла меним белямны ве къолларымнынъ ишини корьди ве тюневин сени суд этти.

Якъупнынъ Лаваннен бирлешмеси

⁴³ Лаван Якъупкъа бойле джевабыны берди: – Къызлар – меним къызларым, балалар – меним балаларым, къой-эчкилер де – меним къой-эчкилеримдир. Мында сен корьген эр бир шей – менимкидир. Амма озь къызларым я да олар догъгъан балалар ичюн мен шимди не япа билем?

⁴⁴ Айды, анълашма тизейик; о, бизге шаат олсун.

⁴⁵ О заман Якъуп бир таш алып, оны абиде этип, тиклеп къойды.

⁴⁶ Якъуп сой-сопларына: – Ташларны джыйынъыз, – деди. Олар ташларны кетирип, бир тёпе яптылар, ве о тёпенинъ устюнде ашап-ичтилер.

⁴⁷ Лаван бу тёпенинъ адыны Егар-Сахадута деп къойды, Якъуп исе оны Гъал-Эд деп адландырды.

⁴⁸ Лаван Якъупкъа: – Бугунь бу тёпе – бизге шааттыр, – деди. Онынъ ичюн бу ернинъ адыны Гъал-Эд деп къойдылар.

⁴⁹ Бу ерге Мицпа деген ад да къойдылар, чюнки Лаван: – Биз бири-биримизден узакълашкъанымызда, РАББИ экимизнинъ япкъанларымызны корьсюн.

⁵⁰ Эгер сен къызларымнынъ джанларыны агъырттырсанъ, я да олардан гъайры озюнъе даа апай алсанъ, бакъ, арамызда адам олмаса да, бизге Алла шааттыр, – деди.

⁵¹ Лаван Якъупкъа даа: – Мына бу тёпе ве мына арамызгъа къоюлгъан абиде.

⁵² Бу тёпе шааттыр, бу абиде де шааттыр. Мен санъа яманлыкъ япмакъ ичюн тёпенинъ о бир тарафына кечмейджегим, сен де абиденинъ ве тёпенинъ бу тарафына манъа яманлыкъ япмакъ ичюн кечме.

⁵³ Ибраимнинъ Алласы, Нахорнынъ Алласы, баба-деделерининъ Алласы бизге къады олсун, – деди. Якъуп бабасы Исхакънынъ Дешетинен емин этти.

⁵⁴ Сонъ Якъуп байыр тёпесинде къурбан чалды ве ашамакъ ичюн сой-сопларыны чагъырды. Олар ашадылар ве байыр тёпесинде геджеледилер.

⁵⁵ Саба эрте Лаван турды ве къызларынен торунларыны опип, оларгъа эйилик тиледи ве озь эвине къайтты.