Башланув 28 - Мукъаддес Китап

¹ Исхакъ Якъупны чагъырып, оны багъышлады ве бойле огют берди: – Ханаан къызларындан озюнъе апай алма.

² Тур да, Паддан-Арамгъа, ананънынъ бабасы Бетуэлнинъ эвине бар. Озюнъе андан, дайынъ Лаваннынъ къызларындан апай ал.

³ Къудретли Алла сени багъышласын, сени арттырсын ве чокъ сайылы этсин. Сенден пек чокъ халкъ асыл олсун.

⁴ Сен вакътынджа яшагъан, Алла Ибраимге берген топракъкъа саип ол, Ибраимге берген багъышлавны Алла санъа ве эвлятларынъа берсин.

⁵ Сонъ Исхакъ Якъупны йиберди. Якъуп Паддан-Арам топрагъына, арамлы Бетуэлнинъ огълу олгъан Лавангъа, Якъупнынъ ве Исавнынъ анасы Рефикъанынъ агъасына кетти.

Исавнынъ апайы олгъан Махалат

⁶ Исав хабер алды ки, Исхакъ Якъупны багъышлады, Якъупны багъышлап, апай алмакъ ичюн Паддан-Арамгъа ёллады, «Ханаан къызларындан апай алма», – деген огют берди,

⁷ ве Якъуп ана-бабасынынъ айткъанларыны динълеп, Паддан-Арамгъа кетти.

⁸ О вакъыт Исав Ханаан къызлары бабасы Исхакънынъ юрегине ятмагъанларыны анълады.

⁹ Исмаилге барып, Ибраимнинъ огълу Исмаилнинъ къызы Махалатны, Невайотнынъ къызкъардашыны озюне даа бир апай этип алды.

Якъупнынъ тюшю

¹⁰ Якъуп Беэр-Шевадан чыкъып, Харангъа ёл алды.

¹¹ Бир ерге келип, кунеш къавушкъаны ичюн, анда геджелемеге токътады. О ернинъ ташларындан бирини алды да, башынынъ тюбюне къойып, анда ятты

¹² ве бойле тюш корьди: ер устюнде мердивен тура, онынъ тёпеси коклерге тие, ве Алланынъ мелеклери онынъ устюнден котериле ве эне эдилер.

¹³ Онынъ устюнде РАББИ турып, Якъупкъа: «Мен – РАББИм, деденъ Ибраимнинъ Алласы ве Исхакънынъ Алласыдырым, – деди. – Сен яткъан топракъны санъа ве эвлятларынъа береджегим.

¹⁴ Эвлятларынъ топракъ тозу дайын чокъ сайылы оладжакъ, гъарп ве шаркъкъа, шималь ве дженюпке даркъалып яшайджакъ. Сенинъ ярдымынънен ве эвлятларынънынъ ярдымынен бутюн ер юзюндеки халкъларны багъышларым.

¹⁵ Мен сеннен оладжагъым. Къайда бармасанъ, эр ерде сени къорчаларым ве сени бу ерге къайтарырым. Санъа айткъанымны япмагъандже, сени къалдырмайджагъым».

¹⁶ Якъуп юкъудан уянды ве: – Керчектен де бу ерде РАББИ бар! Мен исе бильмей эдим я! – деди.

¹⁷ Къоркъып, о: – Не къадар къоркъунчлы экен бу ер. Бу – Алланынъ Эвидир, башкъа бир шей дегиль. Кок къапуларыдыр бу! – деди.

¹⁸ Саба эрте турып, Якъуп башынынъ тюбюне къойгъан ташны алып, оны абиде этип, догъру тиклеп къойды ве устюне зейтюн ягъы тёкти.

¹⁹ Бу ернинъ адыны Якъуп Бет-Эль деп къойды, эвель исе о шеэр Луз деп адлана эди.

²⁰ Сонъ Якъуп бойле сёз берди: – Эгер Алла меним янымда олса, кеткен ёлумда мени къорчаласа, ашамакъ ичюн отьмек ве киймек ичюн урба берсе,

²¹ эгер мен эсен-аман бабамнынъ эвине къайтсам ве РАББИ меним Аллам олса,

²² мына бу мен абиде этип къойгъан таш Алланынъ Эви олур. Сен береджек эр бир шейинъден мен Санъа он пайда бир пайыны береджегим.