Башланув 21 - Мукъаддес Китап

Исхакънынъ догъувы

¹ РАББИ айткъаны дайын, Сарени унутмады, айткъаныны япты.

² Саре юклю олды ве къарт Ибраимге, Алла айткъан вакътында, огълан бала тапты.

³ Ибраим озюнинъ Сареден догъгъан огълуна Исхакъ деген ад къойды.

⁴ Секизинджи куню, Алла эмир эткени киби, Ибраим Исхакъ огълуны сюннет эттирди.

⁵ Исхакъ догъгъанда, Ибраим юз яшында эди.

⁶ Саре: – Алла мени кульмеге меджбур этти. Ким меним акъкъымда эшитсе – куледжектир, – деди ве:

⁷ – Ибраимге, онынъ Сареси баланы кокюснен эмиздиреджегини, ким айтып олур эди? Амма, иште, къартлыгъында Ибраимге менден огълан бала корьмеге насип олды! – деп къошты.

⁸ Бала осьти ве кокюстен кестирильди. Исхакъ кокюстен кестирильген куню Ибраим буюк той япты.

Ибраим Хагъарны ве Исмаилни къувалай

⁹ Мысырлы Хагъар Ибраимге тапкъан огълан Исхакънынъ устюнден кульгенде, Саре буны корьди де,

¹⁰ Ибраимге: – Бу къул апайны огълунен берабер айдап йибер. Бу къул апайнынъ огълу меним огълум Исхакъ киби мирас алмайджакъ, – деди.

¹¹ Озь огълу акъкъында айтылгъан бу лафлар Ибраимни пек гъамландырды.

¹² Лякин Алла Ибраимге бойле деди: – Къул апайынъ ве огълунъ ичюн гъамлы олма. Саре санъа не айтса, оны динъле. Сенинъ эвлятларынъ оларакъ Исхакътан чыкъкъанлар сайыладжакълар.

¹³ Хызметчи апайнынъ огълундан да халкъ асыл этерим, чюнки о да, сенинъ эвлядынъ.

¹⁴ Ибраим саба эрте турып, отьмек ве сувгъа толу мешин торба алып, Хагъаргъа берди ве онынъ омузларына къойды. Огълуны да онъа берди ве: «Кет», – деди. Хагъар кетип, Беэр-Шева сахрасында долашты.

¹⁵ Мешин торбадаки сув биткен сонъ, Хагъар огълуны чалы тюбюнде къалдырды.

¹⁶ Озю исе барып, «Баланынъ оледжегини корьмеге истемейим», – деп, бир яй атышы узакълыгъында отурды. Отурып, къыямет къопарды ве окюр-окюр агълады.

¹⁷ Алла огъланнынъ сесини эшитти. Алланынъ Мелеги коктен Хагъарны чагъырып, бойле деди: – Не олды санъа, Хагъар? Къоркъма. Алла огъланнынъ сесини о олгъан еринде эшитти.

¹⁸ Тур, огъланны котер да, оны къолундан тут. Мен ондан буюк миллет асыл этеджегим.

¹⁹ Алла онынъ козьлерини ачты, ве Хагъар суву олгъан къуюны корьди. Барып, мешин торбаны сувгъа толдурды ве огълангъа ичирди.

²⁰ Алла огъланнен эди. Бала осьти, сахрада яшап башлады ве яйдан аткъан окъчу олды.

²¹ О, Паран сахрасында яшай эди. Анасы онъа Мысыр топрагъындан апай алды.

Ибраим Авимелекнен анълашма тизе

²² О заман Авимелек озюнинъ аскербашы Пикъолнен берабер Ибраимге деди: – Алла санъа эр бир туткъан ишинъде ярдым эте.

²³ Шимди мында Алланынъ Адынен манъа емин эт ки, сен не манъа, не балаларыма, не эвлятларыма хаинлик япмазсынъ. Насыл мен санъа яхшылыкъ япкъан олсам, сен де ойле манъа ве вакътынджа яшагъан топрагъынъа яхшылыкъ япарсынъ.

²⁴ – Емин этем, – деди Ибраим.

²⁵ Сонъ Ибраим Авимелекни опькеледи, чюнки онынъ хызметчилери Ибраимден сувгъа толу къуюны тутып алгъан эдилер.

²⁶ – Буны ким япкъаныны бильмейим, – деди Авимелек. – Сен де манъа бир шей айтмадынъ. Бу иш акъкъында мен шимдигедже эшитмедим.

²⁷ Ибраим къой-эчкилерининъ ве туварларынынъ бир къысмыны алып, Авимелекке берди, ве олар экиси анълашма тиздилер.

²⁸ Сонъ Ибраим къой сюрюсинден еди къойны алып, оларны айры къойды.

²⁹ Авимелек Ибраимден: – Бу, сен айры къойгъан еди къойларынъ негедир? – деп сорады.

³⁰ – Бу еди къойны элимден ал. Олар бу къуюны мен къазгъаныма шаатлыкъ олсунлар, – деди Ибраим.

³¹ Ибраим бу ернинъ адыны Беэр-Шева къойды, чюнки олар экиси мында емин эттилер.

³² Бойлеликнен, олар Беэр-Шевада анълашма тиздилер. Сонъ Авимелек ве онынъ аскербашы Пикъол барып, фелестинлилернинъ топрагъына къайттылар.

³³ Ибраим исе Беэр-Шевада тамариск терегини сачты ве анда РАББИге, Эбедий Аллагъа дува этти.

³⁴ Сонъ Ибраим фелестинлилернинъ топрагъында даа чокъ вакъыт яшады.