Башланув 17 - Мукъаддес Китап

Сюннет – васиетнинъ бельгисидир

¹ Ибрам 99 яшында олгъанда, онъа РАББИ келип: – Мен – Къудретли Алладырым. Козюм огюнде ачыкъ яшап, къусурсыз ол.

² О вакъыт Мен васиетимни беджеририм ве эвлятларынъны чокълаштырырым, – деди.

³ Ибрам седждеге къапанды. Алла девам этип:

⁴ – Меним санъа васиетим будыр: сен чокъ халкъларнынъ бабасы-дедеси оладжакъсынъ, – деди.

⁵ – Энди адынъ «Ибрам» дегиль, «Ибраим» оладжакъ. Мен сени сайысыз халкъларнынъ бабасы-дедеси этеджегим.

⁶ Сенинъ бала-чагъанъны чокъ сайылы этерим. Сенден халкълар асыл олурлар. Сенден падишалар да асыл оладжакълар!

⁷ Санъа ве эвлятларынъа берген васиетимни эбедиен сакълайджагъым. Эбедий васиетим будыр: «Мен сенинъ Алланъ ве эвлятларынънынъ Алласы оладжагъым.

⁸ Санъа ве эвлятларынъа шимди сен кочип юрген бу ерни – бутюн Ханаан топрагъыны эбедиен къулланмагъа береджегим. Мен оларнынъ Алласы оладжагъым».

⁹ Алла Ибраимге: – Эм сен, эм сенден сонъ несильден несильге олгъан эвлятларынъ Меним васиетимни тутунъыз, – деди.

¹⁰ – Сиз ве сизден сонъ олгъан эвлятларынъыз бу васиетимни тутмагъа борджлусынъыз: акъайларынъызнынъ эписи сюннет этильсин.

¹¹ Тери парчанъызны кесип сюннет этинъиз. Бу сизге васиетимнинъ бельгиси оладжакътыр.

¹² Сизде несильден несильге эр бир секиз куньлюк огъланчыкъ сюннет этильсин: эм эвинъде догъгъан сою, эм эвлятларынъ олмагъан, амма насылдыр ябанджыдан кумюшке сатын алынгъан сою.

¹³ Экиси де: эм эвинъде догъгъан, эм кумюшинъе сатын алынгъан огълан мытлакъа сюннет этильсинлер. Бойле этип, беденинъизде олгъан васиетим эбедий васиет оладжакътыр.

¹⁴ Сюннет этильмеген эр киши, тери парчасыны кесип сюннет этмеген адамнынъ джаны озь халкъындан айырылсын. О, васиетимни бозды.

Ибраимге Сареден огълу оладжагъы акъкъында ваде

¹⁵ Алла Ибраимге: – Апайынъ Сарейге «Сарей» деп айтма. Онъа «Саре» деген ад бериледжек, – деди.

¹⁶ – Мен оны багъышларым, ве санъа ондан огълан бала берерим. Сарени багъышларым, ве ондан миллетлер ве халкъ падишалары асыл олурлар.

¹⁷ Ибраим бет устюне йыкъылды ве кулип, озю-озюне: «Юз яшлы къарттан огълан бала олурмы, аджеба? Эм де докъсан яшына кельген Саре догъармы, аджеба?» – тюшюнди.

¹⁸ Ибраим Аллагъа: – Ич олмагъанда, Исмаил Сенинъ огюнъде яшасын! – деди.

¹⁹ Алла исе Ибраимге бойле деди: – Санъа огълан баланы апайынъ Саре догъаджакъ. Сен баланынъ адыны Исхакъ деп къояджакъсынъ. Меним онъа этеджек васиетим сенден олгъан эвлятларгъа эбедий васиет оладжакъ.

²⁰ Исмаил акъкъындаки риджанъны да эшиттим. Мен оны мытлакъа багъышларым, онъа чокъ бала берерим ве онынъ эвлятларыны пек чокъ сайылы этерим. Ондан он эки башлыкъ догъаджакъ, ве Мен ондан улу халкъ асыл этерим.

²¹ Лякин Меним васиетимни Исхакъкъа этеджегим. Саре оны санъа келеджек йылы тамам бу вакъытта догъаджакъ.

²² Сонъ Ибраимнен лакъырды этмекни токътатып, Алла ондан кетти.

²³ Ибраим огълу Исмаилни, эписи эвинде догъгъан ве эписи онынъ кумюшине сатын алынгъан адамларны, озь эвиндеки бутюн кишилерни алды ве, Алла айткъаны дайын, тамам о куню тери парчасыны кесип, оларны сюннет эттирди.

²⁴ Сюннет этильген вакъытта Ибраим докъсан докъуз яшында эди.

²⁵ Огълу Исмаил сюннет этильгенде, он учь яшында эди.

²⁶ Ибраим ве онынъ огълу Исмаил бир куньде сюннет этильген эдилер.

²⁷ Оларнен берабер эвиндеки эписи акъайлар: эм эвинде догъгъанлары, эм ябанджылардан кумюшке сатын алынгъанлары сюннет этильген эдилер.