Башланув 12 - Мукъаддес Китап

Рабби Ибрамны чагъыра

¹ РАББИ Ибрамгъа: – Озь юртунъдан чыкъып, сой-сопларынъны ве баба эвини къалдыр да, Мен санъа косьтереджек ерге кет.

² Мен сенден буюк халкъ асыл этерим, сени багъышларым, адынъны намлы этерим. Сен озюнъ Алланынъ бахшышы ол!

³ Сени багъышлагъанларны багъышларым, сени къаргъагъанларны къаргъарым. Сенинъ ярдымынънен ер юзюндеки бутюн халкълар эйилик тападжакълар! – деди.

⁴ Ибрам, РАББИ айткъаны киби, ёлгъа чыкъты. Ибрамнен берабер Лут да кетти. Харан шеэринден чыкъкъанда, Ибрам 75 яшында эди.

⁵ Ибрам къадыны Сарейни, огълан къардашынынъ огълу Лутны, озюнинъ Харандаки бутюн ишлеп тапылгъан мал-мулькюни ве эписи хызметчилерини янына алып, Ханаан мемлекетине ёл алды ве анда кельди.

⁶ Ибрам Ханаан топрагъында бой-бойгъа кочип юрген сонъ, Шекем шеэринедже Морэ деген терек янына кельди. Бу ерде о заман ханаанлылар яшай эдилер.

⁷ РАББИ Ибрамгъа келип: – Бу ерни сенинъ эвлятларынъа береджегим, – деди. Алдында пейда олгъан РАББИге Ибрам къурбан ерини къурды.

⁸ Сонъра Бет-Эльден шаркъта яткъан байырларгъа тараф узакъ ёлгъа чыкъты ве анда озь чадырларыны ойле къойды ки, Бет-Эль ондан гъарпта, Ай шеэри исе шаркъта олдылар. Анда да Ибрам къурбан ерини къурып, РАББИге дува этти.

⁹ Сонъра Ибрам тургъан еринден кочип, дженюп тарафындаки Негев деген ерге ёлуны девам эттирди.

Ибрам Мысырда

¹⁰ О заманда мемлекетте ачлыкъ эди. Мемлекетте агъыр ачлыкъ олгъаны себебинден, Ибрам яшамагъа Мысыргъа кетти.

¹¹ Мысыргъа якъынлашкъанда, апайы Сарейге: – Сен дюльбер апай олгъанынъны билем, – деди.

¹² – Мысырлылар сени корип: «Бу онынъ апайыдыр», – дерлер, мени ольдюрирлер, сени исе сагъ къалдырырлар.

¹³ Манъа яхшы олсун ве сенинъ ярдымынънен джаным къуртулсын деп, оларгъа къызкъардашым олгъанынъны айт.

¹⁴ Ибрам Мысыргъа кельген сонъ, мысырлылар Сарей пек дюльбер олгъаныны корьдилер.

¹⁵ Фыравуннынъ башлыкълары да Сарейни корип, оны фыравунгъа макътадылар, ве Сарей фыравуннынъ сарайына алынды.

¹⁶ Сарейнинъ хатири ичюн Ибрамнынъ ишлери яхшы юрип башладылар: онынъ эм къой-эчкилери, эм туварлары, эм эшеклери, эм хызметчи къызлары ве къуллары, эм девелери бар эдилер.

¹⁷ Амма РАББИ Ибрамнынъ апайы Сарей ичюн фыравуннынъ башына ве онынъ эвине мушкюль белялар йиберди.

¹⁸ Фыравун Ибрамны чагъыртты ве онъа бойле деди: – Сенинъ меннен япкъанынъ недир? Не ичюн Сарей сенинъ апайынъ олгъаныны айтмадынъ манъа?

¹⁹ Не ичюн: «О, меним къызкъардашым ола», – дединъ? Бунынъ ичюн мен оны озюме апай этип алдым. Энди мына сенинъ апайынъ, ал оны да, кет.

²⁰ Фыравун адамларына Ибрамнынъ акъкъында эмир берди, ве олар оны апайынен ве бутюн мал-мулькюнен берабер йибердилер.